Kidnapped by my Vampire-stalker

Kidnapped by my vampire-stalker 2

Kidnapped by my Vampire-stalker # 2

"De 29-jarige vrouw werd gevonden in een steegje. Er zijn geen sporen van geweld op haar lichaam gevonden, buiten twee kleine gaatjes in haar nek. De doodsoorzaak is nog onbekend," zei de nieuwslezers en keek recht in de camera.

Ik plofte naast mijn zus neer in de zetel. Emilie staarde naar de tv terwijl ze de hele kom popcorn naar binnen werkte.

"Ik durf wedden dat hier één of andere psychopaat rondloopt die graag zijn slachtoffers dood prikt met een naald," zei ze met volle mond, haar ogen op het tv scherm gelijmd.

Ik trok een wenkbrauw op en keek ongelovig naar mijn achttien jarige zus. Wat er allemaal in haar hoofd zit. "Em, er zit hier heus geen psychopaat."

Ze keek me aan. "Wat denk je dan dat er is?"

Ik trok mijn schouders op. "Weet ik veel, een wild dier of zoiets."

Ze snoof ongelovig en richtte haar aandacht weer op de tv, waar nu een reclame over één of andere datingsite bezig was. Emilie is één jaar ouder dan mij en de oudste. Dan ben ik het en de jongste is mijn vijf jaar oude broer, Josh. We lijken alle drie op onze moeder. Lang bruin haar, chocolade bruine ogen en een witte huid. Mijn zus is de grootste, 1m76, terwijl ik maar 1m60 ben.

"Meisjes." Onze moeder verscheen in de deur opening. "Het is al half twaalf en morgen hebben jullie school. Naar bed jullie."

We knikte en ze liep weer weg, naar boven.

"Wel," zei Emilie en geeuwde. "Ik ga naar boven, vergeet niet de lichten uit te doen." Daarna stond ze recht en liep naar boven.

Ik zuchtte en drukte de tv uit. De woonkamer werd nu nog alleen maar verlicht door en kleine lamp die in de hoek van de kamer stond. Snel liep ik er naar toe en deed het uit. De kamer was nu omhuld in duisternis en een ongemakkelijk gevoel bekroop me. De weg naar de trap vinden was gemakkelijk aangezien ik hier al mijn hele leven woon.

Met grote passen liep ik de trap op naar mijn kamer. Die zich helemaal aan het uiteinde van de gang bevond. Als ik in mijn kamer was sloot ik voorzichtig mijn deur en deed mijn licht aan. Zo snel als ik kon trok ik mijn pyjama aan. Ik had het gevoel alsof iemand naar me aan het staren was. Ik flikkerde mijn licht uit en wandelde naar mijn bed.

"Auw," mompelde ik als mijn voet tegen iets botste. "Auw auw auw."

Ik ging op bed zitten en wreef over mijn voet. Als de pijn wat verminderde kroop ik onder de dekens en zuchtte.

Ik tuurde ik het donker en trok mijn dekens dichter tegen me aan. Ik was er bijna van overtuigd dat er nog iemand bij me in de kamer was. Na een halfuur mijn kamer rond kijken voelde ik mijn oogleden zwaar worden en viel ik langzaam in slaap.

Ik lag in een bed. Ik droeg een witte jurk. Mijn handen waren vastgebonden aan de bedpost. Hoe hard ik ook wou schreeuwen, het lukte niet. Er kwam geen geluid uit mijn mond. Ik wou mijn benen bewegen, maar een onzichtbare kracht hield me in mijn plek. De kracht drukte zo hard op mijn borstkas dat ik moeite had met ademen.

Opeens zat ik aan een tafel. Een groot buffet stond mooi verdeeld over de tafel. Ik droeg nu een rode strapless jurk. De jurk leek precies voor me gemaakt.

"Liefste," geschrokken keek ik op en staarde in bloed rode ogen. "Ik heb honger."

De man voor me was groter dan mij. Hij had vuil blond haar en zacht roze lippen. Door zijn strakke kaaklijn kwam hij heel intimiderend over. Hij had een gevaarlijk aura rond hem, een donker aura. Zijn fel rode ogen staarde hongerig in de mijne.

"Ik heb honger, liefste. "Zijn diepe stem zond rillingen door mijn hele lichaam. "Kom hier."

Ik had geen controle over mijn lichaam. Zonder dat ik het besefte stond ik op en liep naar hem toe. Hoe hard ik ook protesteerde en me wou omdraaien om van de intimiderende man te weglopen, lukte het niet.

Zijn ogen staarde me aan alsof hij in mijn ziel kon kijken. Er speelde een grijns op zijn lippen, twee scherpe hoektanden waren zichtbaar. Voor ik doorhad wat er gebeurde zat ik al op zijn schoot. Hij drukte zachte kusjes op mijn schouders. Ik rilde en wou van hem weg. Zijn handen namen mijn heupen vast en hielden me in mijn plaats. Alsof hij wist wat ik dacht.

"Je ruikt zo goed," zei hij en beet zachtjes in mijn vel. "Ik heb zolang gewacht om je te proeven."

Hij kuste me in mijn hals en zoog aan mijn huid. Een schreeuw verliet mijn lippen als zijn scherpe hoektanden in mijn vel zonken.

Zwetend werd ik wakker. Dat was al de zoveelste droom deze week. Elke keer eindigden ze hetzelfde. Maar deze keer voelde het anders.

Met een zucht duwde ik de dekens van me af en stapte uit het bed. Ik keek op de klok. Zeven uur 's morgens. Mijn alarm ging af. Geschrokken sloeg ik het alarm af en liep mijn kamer uit. Er was nog niemand wakker. Emilie stond altijd pas op om half acht en mam en Josh pas rond tien uur, aangezien mam een huismoeder was. Het was koud in de gang en met elke stap dat ik op de vloer zette hoorde je een krak. Ik wandelde de badkamer in en trok mijn pyjama uit. Ik sprong onder de douche en draaide de kraan groot open. Dankzij het warme water ontspande mijn spieren wat.

Waarom voelde de droom dit keer zo- zo echt? Dit keer voelde de pijn zo echt. Hij voelde zo echt.

Na de douche trok ik mijn kleren aan en ging naar beneden voor een snel ontbijt. Als ik ontbeten had liep ik terug naar boven op mijn tanden te poetsen. Juist als ik bijna klaar was liep mijn zus de badkamer in. Ze had haar kleren al aan en was klaar om te vertrekken.

"Jeez, wat heb jij in je nek?" vroeg mijn zus als ik voorover boog op mijn mond vol tandpasta te spoelen.

"Jij ook goedemorgen," antwoordde ik sarcastisch.

Ze rolde haar ogen en liep verder de badkamer in, naar me toe.

"Wat ben je aan het doen?" vroeg ik en zette en stap achteruit als ze mijn hals aan raakte. "Je handen zijn koud."

"Sta stil," commandeerde ze en duwde mijn haar aan de kant zodat ze mijn nek kon zijn. "Jeez, je hebt twee insectenbeten in je nek. Ze staan precies evenwijdig, als ik niet beter wist zou ik zeggen dat je gebeten bent door een vampier."

Mijn ogen wijde en mijn hart ging snel tekeer.

Emilie keek me aan en rolde met haar ogen. "Relax Jane, vampiers bestaan niet." Ze gaf me een klopje op mijn schouder en draaide zich om zodat ze de badkamer uit kon lopen.

"Ik vertrek binnen vijf minuten, als je dan niet in de auto zit moet je naar school wandelen," riep ze me nog na.

Ik negeerde haar en keek gepanikeerd in de spiegel. Met bevende handen duwde ik mijn haar achteruit zodat de twee rode puntjes op mijn nek zichtbaar werden.

What the heck?