Kidnapped by my Vampire-stalker

Kidnapped by my Vampire-stalker 15

"Je bent mijn soulmate."

"Wat?"

"Je weet wel, mijn wederhelft, mijn Ying van mijn Yang."

"W-wat? Hoe? Ik dacht dat dat alleen in romantische verhalen bestond?" vroeg ik nieuwsgierig. Ik had veel verhalen daarover gelezen. In de verhalen waren de koppels altijd perfect voor elkaar. Ze zouden voor elkaar sterven. Zo veel hielden ze van elkaar.

Hij trok zijn neus op. "Die schrijvers hebben niet alles fout."

"Is dat waarom ik me zo- zo raar voel bij jou?"

Hij knikte en leunde dichter naar me toe. "Ja, en jij bent gewoon een mens. Ik voel die gevoelens tien keer sterker."

Ik slikte moeizaam. "Als het zo is als in de boeken- waarom.." Ik daalde af. Waarom wat?
Waarom ben je zo gemeen tegen me? Mates zouden elkaar nooit kwaad kunnen doen.
Waarom heb je mij bij mijn familie weg gehaald? Mates zouden hun wederhelft nooit ongelukkig willen zien.

Ik hoefde de vraag niet luidop te stellen.

"Ik heb al meer dan acht eeuwen op jou gewacht Liefste, ik laat jou nooit meer gaan. Ik ben jou familie nu."

"Je bent ouder dan 800 jaar?" zei ik verrast. Ik wist dat hij oud was met dat hele vampier gedoe. Maar niet zo oud.

Hij rolde zijn ogen. "Eigenlijk ben ik 25."

Dit was te veel. Ik was zijn soulmate? Nee. Dit kon niet. Ik was gewoon een mens. Hij was een vampier. Dit is een vergissing. Hij is knettergek.

Hij gromde en kroop nog dichter naar me toe. "Ik ben perfect gezond Jane. Je bent van mij. Denk aan onze deal. Je komt hier niet meer weg. Niet van mij."

"Maar-"

Hij wikkelde zijn arm om me heen en trok me tegen zijn borstkas. "Hou je mond en slaap. Het wordt allemaal wel duidelijk. Je moet het gewoon accepteren. Je bent van mij."

Ik moest het gewoon accepteren?

Nee, dat zou ik nooit doen. Dat was iets wat ik zeker wist.

Opeens was ik heel vermoeid. Zonder dat ik het eigenlijk wou, sloten mijn ogenleden zich en viel ik inslaap in Asher zijn armen.

En misschien was het door dat soulmate ding dat ik me er echt thuis voelde.

***

"Liefste, wakker worden." Een hemels zachte stem bracht me langzaam uit dromenland. Dit was de beste slaap dat ik in een tijdje heb gehad.

Met een glimlach draaide ik me om en stretchte mijn armen uit. Het zonlicht dat door het gordijn scheen verwarmde mijn gezicht.

"Goedemorgen Liefste," zei Asher. Iets wat op een glimlach leek op zijn gezicht.

"Goedemor-"

Mijn ogen wijdde en de glimlach verdween van mijn gezicht. De realiteit viel als een koude emmer water over me heen en ik kroop snel achteruit, van hem weg.

Zijn halve glimlach verdween onmiddellijk van zijn gezicht en een geërgerde uitdrukking kwam in de plaats.

"Jane, het is al half elf. We gaan zo brunchen. Je hebt voedsel nodig. Kleed je aan. Ik wacht op je in de eetzaal." Zijn toon was laag en liet geen ruimte voor tegenspraak.
Voor ik ook maar iets kon zeggen draaide hij zich op en verliet de kamer.

Ik blies de adem uit waarvan ik niet eens besefte dat ik hem had ingehouden. Toen mijn maag gromde realiseerde ik me dat het al even geleden was dat ik iets deftig gegeten had.

Ik zuchtte en stapte uit het bed. De kleding die in de kast had, ook al zou ik dat nooit luidop toegeven, was prachtig. Snel trok ik er een lichtblauw zomerjurkje uit samen met ondergoed, sokken, bruine leren sneakers en een leren riem. Dan rende ik naar de badkamer en deed de deur op slot.

Omdat ik Asher niet extra kwaad wild maken ging ik snel naar het toilet en haastte me dan in de douche. Als ik me volledig gewassen had droogde ik me af en trok snel de kleren aan.

Toen ik eindelijk volledig aangekleed voor de spiegels stond zuchtte ik.

Mijn huid was bleek en ik zat er moe uit, terwijl ik bijna niets anders deed dan slapen. Mijn ogen waren lichtjes rood van mijn huilbui in de douche. Tot mijn verbazing waren de bijtsporen van Asher compleet verdwenen. Het was alsof het nooit gebeurd was.

Alles bij elkaar zag ik er gewoon ongelukkig uit. Mijn leven was hard verandert de laatste dagen. Ik wist niet eens hoeveel dagen ik hier al was.

Misten ze mij? Waren ze naar mij opzoek?

Een klop op de badkamer dieet haalde me uit mijn gedachten.

"Mejuffrouw Jane?" Het was Arnold. "Meester Asher wacht op u in de eetzaal. Hij vroeg me om u naar daar te escorteren."

Ik wierp een laatste blik in de spiegel voor ik de deur van het slot haalde en opende. Arnold stond op me te wachten. Natuurlijk zou Asher me niet vertrouwen om alleen door het huis te wandelen. Zelfs met de deal.

Zonder een woord te zeggen bracht de oude butler me naar de eetzaal.

"Meneer, juffrouw Jane is gearriveerd," zei hij als hij de deur voor me openhield.

Asher zat op de kop van de lange, houten tafel. Asher stond op zodra ik de kamer inkwam. Zoals een echte gentleman trok hij de stoel voor me uit. Ik ging zitten op de plaats naast hem.

Asher grinnikte en nam terug plaats.

"Brunch wordt geserveerd."

En zoals vorige keer kwamen er weer drie meiden binnen met schotels in hun handen. Als ze alles op tafel hadden gezegd bedankt ik hun voor ik in mijn eten dook.

Asher trok een wenkbrauw op toen hij mij alles naar binnen zag schrokken.

"Wel, aangezien je al een dag niet meer gegeten hebt, veronderstel in wel dat je honger hebt. Arnold zal nog een bord brengen."

Mijn mond zat vol met eten dus ik kon hem moeilijk stoppen.

Met rode wensen keek ik toe als de meid mijn compleet leeg bord verving met een vol.

"Eet. Je hebt kracht nodig."

Ik deed wat hij zei.

"Ik zou de band graag willen beginnen," zei hij terwijl hij met zijn wijnglas, dat waarschijnlijk gevuld was met bloed, speelde.

"Wat?" vroeg ik als mijn mond leeg was. Over een band had ik wel al gelezen. Maar een band beginnen?

"Jane, ik zal je moeten transformeren."

Ik liet mijn vork met een luide kletter op het bord vallen.

"Wat?" riep ik, geschrokken en bang.

Asher had mijn reactie blijkbaar verwacht en likte zijn lippen voor hij praatte.

"Om de soulmate band te vervolledigen moet jij mij bijten, Jane. Je moet een van ons worden."