Kidnapped by my Vampire-stalker

Kidnapped by my Vampire-stalker 37

Kidnapped by my Vampire-stalker #37

"Hier." Migsna verscheen uit het niets naast mij en stak haar hand naar mij uit. "Dit is een soort van amulet. Ik heb Asher er ook een geven. Het zal straks wel duidelijk worden wat de bedoeling ervan is."

Ik gaf haar een verwarde, bedachtzame uitdrukking, maar nam de ketting aan. Het was een doorzichtige steen met een blauwachtige tint. Zonder iets te zeggen deed ik hem aan.

"Asher is helemaal zot van jou." Ze glimlachte naar mij.

Ik gaf haar een kleine glimlach terug en ging terug in de zetel zitten. "Zot zou ik Asher ook noemen. Zot van mij niet echt."

De bloedmooie heks trok en wenkbrauw op en ging ook zitten. Ze sloeg haar armen over elkaar en keek mij nieuwsgierig aan. "Je gelooft niet dat Asher gevoelens voor jou heeft?"

Ik schudde mijn hoofd. Om een of andere reden vond ik het helemaal niet erg om dit met haar te bespreken. Het gaf mij een soort van bevestigend gevoel dat Asher echt van mij was. "Nee, dat is het niet. Ik denk wel dat hij gevoelens voor mij heeft, maar ik denk dat dat grotendeels is doordat ik voor hem bestemd ben. Ik bedoel, hij kent mij niet eens echt."

Migsna lachte alsof ik het grappigste ooit gezegd had. "Jane, geloof mij. Asher kent jou beter dan jij jezelf kent. Hij heeft heel lang op jou gewacht. En dus ook heel veel tijd gehad om jou te-" Ze kuchte. "Stalken."

Nu was het mijn beurt om te lachen. Maar het was geen gemeende lach. Ik vond het nog altijd raar hoe dat Asher in mijn dromen verschenen was. En hoe hij mij daarna gekidnapt had. "Hoe ik hier geraakt ben, vind ik zelf ook wat, raar."

Raar was niet het juiste woord. Ik begon Asher steeds meer en meer te begrijpen, maar ik was er nog steeds rotsvast van overtuigd dat hij op een andere manier met mij had kunnen praten in plaats van mij te ontvoeren.

"Asher geeft enorm veel om jou, Jane," vertelde Migsna mij. "Hij toont het misschien altijd niet evengoed."

Ik knikte. "Je bent niet de eerste die dat tegen mij vertelt," zei ik en dacht terug aan mijn gesprek over Asher met April. Ik was er zeker van dat Migsna hetzelfde ging zeggen, dat ik Asher een kans moest geven.

Dat moest op zich al niet meer, want om een of ander bizarre reden wist ik dat ik verliefd geworden was op mijn vampier-stalker. Ook al heeft hij mij gekidnapt.

"Ik ken Asher al heel lang," begon Misgna te vertellen en leunde achterover in haar zetel. "En ik moet toegeven dat ik hem nog nooit zo heb zien gedragen als het op jou aankomt. Hij heeft mij zelfs bedreigd net voordat hij vertrok dat ik goed op jouw moest letten, of anders." Ze lachte luid. "Hij bedreigde mij. Ik, degene die hij het meeste dankbaar is van iedereen, werd bedreigd door hem. Ik ben er nog altijd niet goed van. Hij zou mij nooit iets aankunnen doen, trouwens, ik vermoord hem met een knip van mijn vingers."

"Kan je de Ouderen dan niet uitschakelen?" De vraag was eruit voor ik ze kon tegenhouden.

De lachende uitdrukking verdween van haar gezicht een maakte plaats voor een harde, boze. "Ik ben heel machtig, Jane. Enorm machtig zelfs. Maar de Ouderen, die zijn veel ouder dan mij. En ik zwerf hier al heel lang rond. Ze hebben veel meer macht. Ik heb geen idee waar ze vandaan komen. Maar de krachten die zij bezitten." Migsna zweeg en focuste haar aandacht op iets aan haar arm, net onder haar elleboogholte. Na een lange stilte, zuchtte ze en trok de mauw van haar jurk omhoog, tot net aan haar elleboog.

"Ik ben twee keer met hun in aanraking geweest tijdens mijn hele bestaan," ging ze verder, haar ogen waren nog steeds op haar arm gericht. "De eerste keer was ik zo naïef. Je moet beseffen, ik kom zelden mensen sterker dan mezelf tegen, hoe arrogant dat ook mag klinken. Dus ik had geen idee wie zij waren. Zo dom als ik toen was, provoceerde ik hen, met dit als gevolg." Ze draaide haar arm naar mij toe zodat ik kon zijn wat ze bedoelde.

Ik snakte naar adem als ik de donker plek zag. Het was niet heel groot, zo ongeveer de diameter van een blikje, maar het zag er gruwelijk uit. De huid had een grijze keer, precies alsof ze al afgestorven was en de aderen zagen pikzwart.

"Dat is van honderden jaren geleden," legde ze uit als ze mijn verwarde uitdrukking zag. "Maar het geneest niet. Het blijft een dood stukje, wel niet echt huid, het is meer dan dat. Het verspreide zich gelukkig niet over heel mijn arm of lichaam. Mij verworden of vermoorden was volgens mij ook niet hun bedoeling. Het was een waarschuwing. Een teken van hun macht."

"En de tweede keer?" vroeg ik nieuwsgierig. "Hebben ze toen ook iets gedaan?"

Migsna schudde haar hoofd. "De tweede keer was kort na ik Asher terug tot leven gewekt had. Ze hadden mij komen opzoeken, ze vroegen hun af hoe ik het gedaan had. Ik heb ze niets verteld natuurlijk. En ze konden mij ook niet vermoorden, want dan zouden ze het nooit te weten komen. Ze houden mij wel goed in het oog sinds toen."

Ik keek haar met grote, angstige ogen aan. "Zouden ze door hebben dat ik hier ben?" Mijn stem trilde.

Ze schudde haar hoofd. "Nee, nee. Maak je maar geen zorgen. Niemand zal ons hier ooit vinden. Zelfs de Ouderen niet. Hier kunnen ze mij alleen vinden, als ik wil dat ik gevonden wordt."

"De Ouderen zijn dus echt extreem gevaarlijk."

Migsna knikte. "Ja, het verbaasd mij eerlijk gezegd dat Asher dit spelletje zo lang met hun heeft kunnen spelen. Ze hebben bang voor hem langs ene kant. Asher is sterker dan hun op sommige vlakken en daarmee vormt hij een enorm groot gevaar. Drie keer raden waarom ze dat niet leuk vinden."

"Zolang Asher hier rondloopt, zijn zij niet meer de machtigste."

Opnieuw knikte Misgna.

Ik kreunde en liet mijn hoort jammerend in mijn handen vallen. "Ze zijn in zo veel gevaar nu. De Ouderen gaan hen iets aandoen. Dit is verschrikkelijk."

Ik hoorde Migsna opstaan en naast mij komen zitten. Ze legde een hand op mijn schouders. "Je moet Asher en de rest niet onderschatten, Jane. Geloof mij nu maar. Als Asher zijn plan niet lukt, heb ik er altijd nog eentje."

Inderdaad, Asher zijn plan. Ik had nog altijd geen idee wat dat plan nu juist inhield.

"Wat is Asher eigenlijk van plan?" vroeg ik aarzelend en keek haar aan. Ik was niet zeker of ik het antwoord wel wou horen. "Hij gaat toch niets gevaarlijks doen?"

Migsna glimlachte naar mij. "Ik denk dat je het antwoord daar zelf wel op weet."

Ik kreunde, sloot mijn ogen en opende ze daarna weer. "Hij is van plan om de Ouderen te proberen uit te schaleken hé?"

Migsna grimaste. "Asher is enorm impulsief. Twee keer nadenken is nooit een van zijn sterkte kanten geweest."

Dat moest ze mij niet vertellen. "Er gaat iets ergs gebeuren, toch?"

Ze schudde haar hoofd. "Nee, ze zijn slim genoeg om naar hier te komen als hun plan mislukt. En wanneer dat gebeurt, heb ik een plan B."

"Maar hoe geraken ze daar weg?" vroeg ik bezorgd. Ik voelde een druk achter mijn ogen opbouwen, maar ik weigerde om te wenen. Daar was nu geen tijd voor.

De heks gaf mij een grijns. "Liefste Jane, daaraan zie je dat je mij nog niet goed genoeg kent. Denk je nu echt dat ik hen daar zo maar naartoe hem laten gaan?"

Toen ik haar alleen maar verward aanstaarde, werd haar grijns groter. "Ik heb misschien een klein zakje speciale kruiden in hun zakken gestopt."

"Special kruiden?" Dit alles werd steeds vreemder en vreemder.

Migsna knikte. "Ja, het zijn de kruiden die een soort van gps vormen. En dankzij deze-" Ze zwaaide met haar hand en twee seconden later verschenen er drie verschillende haren in haar hand. "De haren van Asher, Vincenzo en April, kan ik ze terug naar hier halen wanneer ik wil."

"Hoe weet je wanneer het tijd is?"

Ze strekte haar andere hand uit en greep het amulet dat rond mijn nek hing vast. Ik was al helemaal vergeten dat ik die aan had.

"Dat weten we wanneer dit hier blauw opgloeit," vertelde ze. "Zoals nu dus."

Met grote, verdwaasde ogen keek ik naar het blauwe licht da van onder mijn kin kwam.

"Amai, ze hebben het langer volgehouden dan ik gedacht had."

Hey hey hey
Wattpad doet moeilijk, dus de update is later dan verwacht.
Laat weten wat jullie ervan vonden en vote! :D