Kidnapped by my Vampire-stalker

Kidnapped by my Vampire-Stalker 39

Kidnapped by my Vampire-stalker #39

"Asher!" Ik deed mijn best om hem recht te houden, maar hij was veel te zwaar. Gelukkig was Vincenzo er voor Asher op de grond neerviel.

"Ik heb hem," zei hij en blies zijn adem uit. Hij legde Asher languit op de tafel. "Het is goed."

Ik kroop gehaast van de tafel en ging naast Asher staan, daarna knielde ik neer zodat ik op ooghoogte met hem was. "Wat is er gebeurt?" vroeg ik aan niemand in het algemeen en raakte voorzichtig de kant van zijn bebloede hoofd aan. "Asher?"

Hij reageerde gewoon niet. Mijn hart bonsde in mijn keel. "Asher, komaan. Dit is niet grappig."

"Hij is gewoon buiten bewust zijn." Migsna kwam naast mij staan en keek fronsend naar Asher. "Waarschijnlijk door oververmoeidheid. Met de Ouderen vechten zal wel zijn tol genomen hebben."

"Gewoon oververmoeid?" herhaalde ik, vol ongeloof. "Hij bloedt!"

April kwam langs de andere kant van mij staan en schudde haar hoofd. "Dat is niet zijn bloed, Jane."

Ik trok onmiddellijk mijn hand weg en grimaste. "Ah. Dat is wel een opluchting."

April legde een hand op mijn schouder. "Maak je nu maar echt geen zorgen om hem. Binnen een paar minuutjes is hij er wel weer bovenop. Hij verbaasd mij dat hij niet onmiddellijk is flauwgevallen toen we hem naar hier haalde."

Ik stond recht en gaf haar een kwade blik. "Wat dachten jullie eigenlijk? Gewoon eventjes tegen hen gaan vechten? Alsof het niets was?"

Ze zette een stap achteruit en stak haar beide handen in de lucht. "Hey, ik zit er voor niks tussen. Dit was allemaal het idee van die twee idioten daar. Ik ben alleen maar meegegaan om er voor te zorgen dat ze niet regelrecht hun dood tegemoet liepen."

Ik sloeg mijn armen over elkaar en draaide mij om zodat ik Vincenzo kon aankijken. "Wat hebben jullie daar gedaan? Waarom is Asher zo-" Ik wierp vlug een blik op Asher, die er gewoon levenloos bijlag. "Dood?"

Vincenzo zuchtte. "Ik heb echt mijn best gedaan om hem te overtuigen om het niet te doen, maar hij luisterde niet. Hij wou er zeker van zijn dat ze jou met rust zouden laten, Jane."

Ik schudde mijn hoofd. "Ik weet het, maar dan nog. Wat is er daar gebeurd?"

"We waren net terug bij Asher thuis wanneer de Ouderen arriveerde. Ze waren gelukkig alleen. We hadden eerlijk gezegd verwacht dat ze met een hele reeks volgelingen zouden komen."

"Misschien maar goed dat ze dat niet gedaan hebben," onderbrak Migsna hem. "Of ik had waarschijnlijk niet eens tijd genoeg gehad om jullie terug te halen."

"Nogmaals bedankt daarvoor trouwens," mompelde April en greep Vincenzo zijn hand vast. "Ik weet niet zeker of we hier anders heelhuids stonden."

"Dat is ook niet zo!" riep ik een wees naar Asher. "Wil iemand nu zeggen waarom hij zo vermoeid geraakt is? Jullie lijken volledig in orde."

April keek mij kort aan, maar ontweek onmiddellijk oogcontact. "De Ouderen wouden eerst alleen met Asher praten. We hadden geen keuze. En toen we eindelijk terug in de kamer kwamen, was het gevecht al begonnen."

"Asher kreeg de meeste klappen," ging Vincenzo verder en trok April dichter naar zich toe. Alsof hij haar wou beschermen. "Het was vier tegen drie. We stonden machteloos. Maar Asher hield niet op. Hij bleef de Ouderen uitdagen. Ik snap er eigenlijk nog altijd niet veel van."

"Je hebt ons net op tijd teruggehaald, Migsna," zei April en gaf haar nogmaals een dankbare blik.

Migsna wuifde met haar hand. "Jullie zijn idioten. Maar dat wisten jullie wel al. Maar goed, wat is het plan nu? Ik neem aan de ze wel allang doorhebben wie jullie geholpen heeft."