Kidnapped by my Vampire-stalker

Kidnapped by my Vampire-Stalker 34

Kidnapped by my Vampire-Stalker #34

"Nee."

"Wat?"

Ik schudde mijn hoofd en sloeg mijn armen over elkaar. "Nee."

"Nee? Hoezo nee?" Asher greep mijn schouders vast, een lastige, onbegrijpende uitdrukking verscheen op zijn gezicht. "Je kan geen nee zeggen, Jane."

"Dat kan ik wel. Nee. Ik wil geen vampier worden. Niet op deze manier."

Asher werd nog gefrustreerder en kneep harder in mijn schouders. "Niet op deze manier? Wat bedoel je?"

Ik probeerde mij uit zijn greep los te maken en na een paar pogingen lukte dat ook, ook al wist ik dat hij mij gewoon losgelaten had.

Ik kroop van het bed af, liep naar mijn kant van het bed en ging daar terug zitten. "Ik bedoel wat ik zeg, nee. Niet op deze manier."

"Jane."

Ik negeerde zijn waarschuwende toon en kroop onder de dekens, eenmaal ik lag met mijn rug naar hem toe, knipte ik het licht uit.

Tik.

De kamer werd weer verlicht en de dekens werden van mij afgetrokken. "Jane, doe niet moeilijk. Ik ga je veranderen. Je zal een vampier worden."

Ik zuchtte en draaide mij om. "Waarom wil je dat ik een vampier wordt?"

Hij keek mij aan alsof ik achterlijk was. "Is dat niet duidelijk? Je bent veel te zwak als mens. Als vampier ben je veiliger."

Het mocht dan wel het meest logische antwoord zijn, maar het was niet het antwoord dat ik wou horen.

Ik keek hem uitdrukkelijk aan, alsof ik mijn punt bewezen had. "Ik wil geen vampier worden."

Hij begreep er niets van. "Jane! Leg mij dan uit waarom niet?" Hij gooide gefrustreerd zijn handen in het rond.

Ik wou het niet zeggen. De rede klonk belachelijk nu ik erover nadacht. Maar ik kan het niet helpen. Hij ontvoert me, gedraagt zich enorm bezitterig en zegt dat ik zijn zielsverwant ben, maar de rede dat ik een vampier moet worden is wel gewoon om mijn eigen veiligheid. Het was logisch, echt waar. Maar ik kon er niets aandoen dat ik enorm teleurgesteld was dat hij mij niet wilt veranderen omdat hij wilt dat ik bij hem blijf, zijn gelijke wordt.

"Nee."

Asher leek nu gewoon kwaad te worden. "Jane, doe niet belachelijk."

"Nee."

In amper een seconde lag ik op het bed met hem bovenop mij. Zijn linkerhand hield die van mij boven mijn hoofd vast, terwijl zijn andere hand naast mijn hoofd tegen de matras duwde.

"Je gaat mij toch iets meer uitleg moeten geven dan gewoon 'nee' hoor Jane."

Hij was veel te dichtbij en het was enorm moeilijk om mij te concentreren. Maar ik ging bij mijn standpunt blijven. Ik moest.

"Ik wil niet om die rede een vampier worden."

"Je wilt geen vampier worden om jezelf te kunnen beschermen. Je wilt een andere rede?" vroeg hij sceptisch.

Ik knikte. "Ja, ik wil een andere reden."

Hij blies zijn adem lang en traag uit en keek mij doordringend aan. "Jane, wat moet die andere reden dan zijn? Behalve die van jouw eigen veiligheid."

Nadat ik diep adem haalde besloot ik het hem gewoon te zeggen. Ik was het moe dat we ooit vooruit raakte in onze relatie. Als je dit al een relatie kunt noemen. "Ik wil--"