Kidnapped by my Vampire-stalker

Kidnapped by my Vampire-stalker 44

Kidnapped by my Vampire-stalker #44

Alle ogen waren op mij gericht. Allemaal even bloedrood.

De Oudere die over Asher stond, draaide zich zodat hij mij beter kon aankijken. Er speelde een kwaadaardige grijns om zijn lippen. 

"Een menselijkere manier?" Zijn stem paste helemaal niet bij zijn uiterlijk. Hij zag er dan wel jong uit, maar zijn stem klonk allesbehalve dat. Hij was ruw en hees. Het was de stem van een oude man. "Zeg eens, wie van ons is hier dan menselijk genoeg om het op een menselijke manier op te lossen?"

Er ging een rilling door mijn lijf en ik zette onbewust een stap dichter naar Asher toe. Wat een heel slecht idee was.

Asher draaide zijn hoofd onmiddellijk naar mij toe en nog geen milliseconde later stond hij vlak tegen mij aan. Zijn armen waren in een beschermde manier om me heen en hij gromde met ontblote tanden naar de Oudere. 

Die lachte luidop. "Dus dit is ze? Je zielsverwant?" Hij lachte nogmaals. "We wisten niet zeker of je haar gevonden had. Maar ja, waarom zou je je anders zo voor ons verstoppen en zo rebelleren." 

De andere Ouderen kwamen naast hem staan, allemaal met een valse glimlach op hun gezicht. De vrouw, die lang steil haar had dat haar gezicht bedekte en waardoor enkel haar lippen zichtbaar waren, snoof en glimlachte. "Ze is net veranderd. Hoe schattig. Het zal wel moeilijk zijn voor jou, Asher, om haar hier in de buurt van ons te zien."

"Zwijg!" siste Asher nijdig.

Onze vrienden waren ondertussen achter ons komen staan, hun houding alert en klaar om ons te verdedigen. 

De leider van de groep lachte nogmaals, alsof alles wat hier gebeurde hem amuseerde. "Wel, ik ben blij dat je haar eindelijk gevonden hebt, niet perse voor jou, maar het maakt het zeker een heel pak makkelijk voor ons."

Asher gromde, woedend. "Je blijft van haar af!"

"Natuurlijk, op één voorwaarde," begon de leider, zijn gezicht nu terug serieus.

"Nee Kason," antwoordde Asher zonder twijfel, de haat in zijn stem was duidelijk te horen. "Ik haal die broers van mij niet terug. Ik stop met jullie hulpje te spelen."

De Oudere, wiens naam dus Kason was, begon geërgerd te raken. "We zijn jou kinderachtig gedrag stilaan beu aan het raken, Asher. Ben je misschien vergeten wie wij zijn? Wat we voor jou gedaan hebben?"

"Ik weet goed genoeg wij jullie zijn," snauwde Asher. "Een stelletje bejaarden waar ik al een hele tijd geleden mee had moeten afrekenen."

"Laat ons niet lachen." Nu was het een van de andere mannen die sprak. Deze zijn stem klonk iets jonger, maar paste nog steeds niet bij zijn jonge uiterlijk. "Met ons afrekenen? Hoe belachelijk. Niemand kan ons verslaan."

"Daar zou ik nog niet zo zeker van zijn." Migsna kwam naast mij staan op zo een zelfzekere houding dat ik mezelf ook iets zeker voelde worden. Haar stem was vast, alsof ze helemaal geen angst voor deze vampiers voelde, hoewel ze haar in het verleden al veel schade hadden toegebracht. 

"En wat ga jij dan doen, mislukte heks?" Nu was de vrouw aan het woord, ze schudde met haar hoofd, waardoor haar haar langs haar gezicht viel en zette een stap naar voor. "Als ik me goed herinner was jij het die vorige keer als een gewonde puppy weg kroop en smeekte voor genade."

Migsna lachte. De woorden van de vrouw leken totaal geen invloed op haar te helpen. "Ik was nog jong en onervaren toen. En geen zorgen, nu heb ik een back-up."

"Dit stelletje vampiers? Jullie zijn helemaal geen partij voor ons, dat zouden jullie ondertussen toch niet moeten weten," spuwde ze geërgerd.

"Kalmeer jezelf," beval de leider aan haar. Toen keerde hij zich terug naar ons. "Hoewel ik heel nieuwsgierig ben naar jullie back-up."