Kidnapped by my Vampire-stalker

Kindapped by my Vampire-stalker 14

Zonder aarzelen deed ik wat hij mij beval. Ik sprong uit zijn grip en van het bed. Dan liep ik naar de badkamer en deed de deur op slot. Zodra de deur helemaal vergrendeld was, liet ik mijn tegen de deur op de grond zakken. Ik had bijna geen adem niet meer. En ik was doodsbang.

Ik kreeg de blik in zijn ogen maar niet uit mijn hoofd. De blik in zijn ogen was gevaarlijk, maar er was nog een andere emotie duidelijk leesbaar. Lust.

En niet de goede soort lust. Lust voor mijn bloed.

Ik kneep mijn ogen toe als ik hem hoorde grommen en dan gebonk op de deur.

"Liefste, kom maar terug naar buiten. Vals alarm. Er is niets aan de hand."

Ik geloofde hem niet.

"Liefste." Zijn stem was nu iets luider, wanhopiger. "Open de deur."

Ik kroop naar de andere kant van de badkamer en ging tegen het bad aanzitten. Mijn hartslag ging wild tekeer van angst. Hij klopte nog een paar keer op de deur.

"Lieftse open de de deur!"

Zijn gebonk op de deur werd harder. De deur ratelde ervan. Ik drukte mijn lichaam zo dicht mogelijk tegen het bad en bedekte mijn oren.

"Jane!" Brulde hij. "Open de deur!"

Ik kneep mijn ogen toe en probeerde mijn lichaam tot een klein bolletje te plooien. Zo onzichtbaar mogelijk. Het was duidelijk dat hij niet meer dezelfde Asher was als daarstraks. Zijn stem klonk zo onmenselijk. Het gebonk en geschreeuw stopte.

Langzaam opende ik mijn ogen en hief mijn hoofd op. Als ik na enkele minuten niets hoorde besloot ik recht te staan.

Waar was hij?

Ik trippelde naar de deur en wachtte daar nog eens voor de zekerheid. Maar ik hoorde geen geluid komen van de andere kamer. Langzaam draaide ik aan het slot en duwde de deur open. Er was niemand in de slaapkamer.

"As-" Ik stopte mezelf.

De vorige keer dat ik zijn naam zei stond hij hier binnen de second. En ik wou hem nu niet zien. Niet als dat monster. Ik draaide mijn hoofd naar de deur. Nu was mijn kans. Asher was nergens te bekennen. Ik kon ontsnappen.

Komaan Jane! Nu! Vertrek! Je familie!

Maar ik kon het niet. Een deel van mij wou hier blijven. Een deel van mij wou weten waar Asher was. Of alles goed met hem ging.

Dus ook al was het rationele deel van mij aan het schreeuwen om te ontsnappen bleef ik waar ik was. Misschien ging ik er later wel spijt van krijgen. Heel veel spijt. Maar nu niet. Nu wou ik weten waar Asher was. Dus inplaats van die deur uit te lopen en naar de voordeur te spurten liep ik door naar de grote woonkamer.

"Asher?" riep ik.

Geen antwoord.

"Asher?"

Twee armen wikkelde om mijn heup en trokken me tegen een harde borstkas. Ik weet niet waarom, maar ik wist onmiddellijk dat het Asher was.

"Asher," ademende ik opgelucht uit.

Hij drukte zijn gezicht tegen mijn nek. "Ik hou ervan als je mijn naam zegt."

Als in zijn lippen tegen mijn huid voelde bevroor ik.

Waarom was ik hier gebleven? Ik kon ontsnappen! Maar ik bleef voor een vampier. Een vampier die mij waarschijnlijk ging bijten en leeg zuigen.

Maar toen hij gewoon een kus plaatste en dan terug trok verdwenen al die gedachten. Hij draaide me om en keek me in de ogen.

"Liefste, sorry, je bloed ruikt abnormaal lekker. Ik heb normaal veel zelfcontrole en daarjuist verloor ik het volledig. Sorry."

Dit was al de tweede keer dat hij zijn verontschuldigingen aanbood. 

“W-wat?” Ik wist niet wat ik wou vragen. ik was zo verward. Waarom rende ik niet weg als ik de kans had? Waarom voelde het alsof mijn lichaam in brand stond als hij zijn armen om me heen had, op een goede manier. En waarom wou ik in godsnaam bij hem in de buurt zijn? Wat kon mij het schelen als er met hem was? 

Nu leken al mijn beslissingen van eerder de verkeerde. 

Ik duwde hem van me weg en probeerde uit zijn armen te stappen. Zijn grip verslapte even en die kans nam ik om volledig een stap van hem weg te zetten.

“Jane,” mompelde hij verward. “Wat is er mis?”

Wat was er mis?

Alles.

“Leg mij alles uit,” smeekte ik en tranen sprongen in mijn ogen. “Alsjeblieft! Ik begrijp er niets van! Waarom ben ik hier! Leg het me uit!” 

Met grote ogen zette hij en stap naar me toe. Geschrokken van mijn uitbarsting legde hij een hand op mijn wang en probeerde hij me te kalmeren. “Ik begrijp dat je verward bent Liefste, maar ik kan het je niet uitleggen. Je zou het niet begrijpen.”

“Nee!” Ik draaide mijn hoofd van hem weg. De tranen liepen over mijn wangen. “Leg het mij uit! Ik zal het proberen te begrijpen! Alsjeblieft alles is beter dan dit. Ik mis mijn familie. Mijn vrienden!”

Inplaats van dat hij razend werd omdat ik mijn familie vermelde, verzachtte zijn ogen. “Ik weet het liefste, maar ik-“

"Please.”

En dan lag ik in zijn armen. Op vampier snelheid droeg hij me terug naar boven, naar zijn slaapkamer.

“Rust, mijn liefste Jane. Je zult wel vermoeid zijn na de gebeurtenissen van vandaag,” beval hij als hij me om het bed neerlegde. 

Zonder ook maar oogcontact te maken draaide hij zich om en wandelde naar de deur. Juist als hij  de deur wou sluiten sprak ik. 

“Asher please, vertel het me.” Mijn stem was amper hoorbaar, toch wist ik zeker dat hij me gehoord had toen hij stilstond. 

Ik hoorde hem zuchtte en voor ik het wist lag hij naast me in bed. Een deel van mij was doodsbang dat hij zo dicht bij me lag, maar het andere deel voelde zich juist beter. Alsof alles goed was als hij naast me lag. 

“Laten we een deal maken,” zei hij terwijl hij in mijn ogen keek. “Ik beloof dat ik je alles uitleg als jij beloofd nooit meer probeert te ontsnappen. Geloof mij als ik zeg dat de gevolgen vreselijk zullen zijn als je dat nog eens probeert.”

En zonder ook maar een tweede keer na te denken floepte mijn antwoord er al uit. 

“Beloofd.”

En de grijns van victorie die op zijn gezicht verscheen deed mij de moed in mijn schoenen zakken.

Volgende update komt misschien vrijdag :)