Üzgünüm Sana Aşık Oldum!

6. Bölüm

Genç kadın son kez üzerini düzenlemek için aynadaki yansımasına bakıyordu. Saman rengi uzun saçlarını düzenli bir şekilde topuz yapmıştı. Eli istem dışı saçlarına giderken sessizce mırıldanarak “Saçlarımı boyatsa mıydım acaba?”desi.  Sonra kendi sözlerine hızla itiraz etmişti. “Olmaz, bunu yapamam!” babası saçlarının rengini çok severdi. Sürekli başını okşayarak ‘Sakın saçının rengine dokunma kızım!’ diye onu tembihler dururdu. Göz pınarlarına dolan yaşları zorlukla tutuyordu. Son kez derin bir nefes alarak kendisini rahatlatmaya çalışmıştı. İçinden dua ediyordu. Bu kez işe alınması için dualar ediyordu. Sonunda geldiği şirketin lavabosundan çıkarak ağır adımlarla görüşme için söylenen toplantı salonuna geçti. 

“Güneş Hanım?” yanına gelen genç ve oldukça güzel bir kadın Güneş’e gülümsemeden oldukça ciddi bir ifade ile bakıyordu. “Evet, benim.” Kadın ayakta bekleyen genç kıza oturmasını işaret ederken oldukça ciddi bir yüz ifadesi takınmıştı. “Oturun lütfen, ben insan kaynakları sorumlusu Sedef Acar!” genç kız kendisine uzatılan eli dikkatle sıkmıştı. Sonunda iş görüşmesi başladığında Güneş oldukça gerilmişti. “Bu işi neden istiyorsunuz?” Güneş gözlerinin içine bakan kadına dürüst davranmak istiyordu. “Öncelikle kısa süreli olduğu için.” Güneş’in cevabı ile Sedef tek kaşını havaya kaldırarak sormuştu. “Anlamadım, neden kısa süreli bir iş mi arıyorsunuz?” Güneş dudaklarının içini kemiriyordu. Bunu söylememeyi dilerdi, çünkü onu ciddiye almayacaklardı. Hızlı bir şekilde konuşmasına devam etti. “Evet, kısa süreli bir iş olmasını istiyorum. Çünkü hala üniversite öğrencisiyim ve bir ay sonra okulum açılıyor. Dolayısı ile çalışma hayatıma tam gün olarak devam etmeme imkan yok. Üstelik son sınıf olduğum için oldukça yoğun bir dönem geçireceğim.” 

Güneş’in açık sözlülüğü genç kadını etkilese de hemen karar vermek istemiyordu. Karşısında ki kız saçlarını toplamış, üzerine ciddi takım giyse de hiç tecrübesi yoktu. Ve işin aslı oldukça hoş bir kızdı ve bu şirkette onu alt etmek için bir çok rakibi olacaktı. Şimdiden Güneş’e acımaya başlasa da iş gereği duygularına hakim olmak ve ciddiyetini korumak zorundaydı. Sonunda ayağa kalkarak genç kıza elini uzatıp “Biz sizi arayacağız Güneş Hanım!” diyerek görüşmeye son vermişti. Hızlı bir şekilde odadan çıkan Sedef güçlükle yutkunmuştu. Bir kadın olarak bu genç kızdan bu kadar etkilendiyse onun karşısına çıkan erkeklerden biri olmayı asla istemezdi. Yüzü asılan Güneş bu işinde olmadığını hissediyordu. Ağır bir şekilde odadan çıkarken tanıdık bir çift gözün kendisini izlediğinin farkında bile değildi. Sonunda asansöre binerken gözlerini acıyla yummuştu. “Şimdi ne yapacağım ben?” kasabadan döneli neredeyse bir hafta olmuştu ve bu onun beşinci iş görüşmesi olmasına rağmen hala olumlu bir yanıt alamamıştı. Eve gitmeye karar veren genç kız umutsuzluğa kapılmak istemiyordu. 

Genç adam ablasının yanına şirkete geldiğinde aradığı kızı görmeyi beklemiyordu. Gözleri Güneş’i görünce deyim yerindeyse mutluluktan ışıldamıştı. Gökte ararken yerde bulmuştu. Hızla ablasının odasına girerken Sedef odaya kapıyı çalmadan giren kişiye bakmak için başını kaldırmıştı. “Sana kaç kez bu odaya bu şekilde girmemeni söyledim?” Genç adam yüzünde ki kocaman gülümseme ile “Ben senin patronunum, o yüzden istediğim odaya istediğim gibi girebilirim!” Genç kadın oturduğu yerden ayağa kalkarak genç adamın karşısında durmuş ona ters bir şekilde bakmaya başlamıştı. “Bunu yapamayacağını biliyorsun, yoksa seni bir temiz döverim!” Ablasının sözleri ile küçük bir kahkaha atmıştı. Asıl amacını artık söylemek istiyordu. “Az önce ki kız, ne istiyordu?” Sedef tek kaşını kaldırarak kardeşine şüpheyle bakmıştı. 

“Bunu neden soruyorsun?” onun bakışlarına karşılık genç adam oldukça rahat davranıyordu. “Hadi ama, yoksa iş başvurusu için mi geldi?” Sedef kardeşinin bu uçarı hallerine alıştığı için derin bir iç çekerek yeniden yerine oturmuştu.