Üzgünüm Sana Aşık Oldum!

16. Bölüm

Genç kız odasının penceresinde bakarken hala burnundan soluyordu. Gözleri dışarıda ki ağacın yatay dalına takılınca dayanamayarak pencereyi açmış ve ayağını uzatarak yan taraftaki dala geçmişti. Oturduğu dalda sırtını gövdeye yaslayarak başını kaldırıp güneşin ısısını bedeninde hissetmeye çalışmıştı. Sanki tüm siniri gidiyordu. Aklında hala Doğu'nun sözleri vardı. "Duygusuz serseri!" soğuk bir şekilde onunla evleneceğini söylemesi genç kızı sarsmıştı. O anda düşüncelerinin farkına varan Güneş beyninde yankılanan sinyalle neredeyse dengesini kaybedip ağaçtan düşecekti. 

"Karım olacak kişi!" elini ağzının üzerine kapatan Güneş bunun evlenme teklifi olduğunu, en azından kısmen evleneceklerinin sinyalini vermek olduğunu yeni fark ediyordu. "Bunu kast etmiş olamaz!" O düşüncelerinde dalarken odasının kapısının tıklatıldığını duymamıştı. Doğu kapıda bir süre bekledikten sonra hızla odaya dalarak "Seninle konuşmamız gerek!" diye konuşmuş ama odada kimseyi göremeyince duraksamıştı. Odadaki banyonun kapısına giderek kapıyı tıklatmış ama ses alamayınca yavaş bir şekilde konuşarak banyoya girmişti. Genç kız orada da yoktu. Öfkeyle burnundan soluyan Doğu, Güneş'in evden ayrılmış olabileceğini düşünüp hızla odadan çıkarak Kemal ile Şahin'i çağırmıştı. Evdeki hareketlilik genç kızın dikkatini çekse de ses etmemişti. Şuanda Doğu ile yüzleşecek cesareti yoktu. Kalbi hala onu görünce deli gibi atıyordu ama genç adam için hiçbir şey ifade etmediğinin biliyordu. 

"Güneş'i gördünüz mü?" Kemal anlam veremediği bu soru karşısında duraksamıştı. "Odasına çıkmıştı Doğu bey!" diye ona cevap verirken Doğu dişlerini sıkarak "Odasında değil, onu bulun!" Güneş genç adamın sesinde ki emir verici tonu duyduğunda ürperdiğini hissetmişti. Neden bu şekilde davrandığına anlam veremese de ne olacağını görmek için sesini çıkarmamıştı. 

Doğu çalışma odasına geçerek öfkeyle dolanıp duruyordu. Kızdığı tamamen kendisiydi. Hiç aklından geçmeyen sözleri nasıl olup da söyleyivermişti. Güneş'in şuanda nerede olduğunu merak etse de içindeki öfkenin yarısını da onu hayatına soktuğu içindi. Güneş! Onunla ne yapacağını bilmiyordu. Büyükbabasının vasiyeti onu hayatına zorunlu olsa da sokmuştu. Ellerini saçlarına daldırarak "Ne düşünüyordun da o sözleri sarf ettin!" genç kız birkaç dal aşağıya inerek duraksamıştı. Ağaç eve oldukça yakın mesafede olduğu için evde olan biteni görebiliyordu. O anda ilk kez fark ettiği şey ile duraksamıştı. Kendi odası Doğu'nun çalışma odasının hemen üzerindeydi. Genç adamın odasında öfkeli bir kaplan gibi dolaştığını görünce yutkunmadan edememişti. Seslenmek için hazırlandığı sırada çalışma odasının kapısı açılmıştı. Kemal yanında daha önceden gördüğü ama ne iş yaptığını bilmediği adamla çalışma odasına girmişti. Kemal odanın ortasına doğru ilerlerken gözüne takılan gölge ile kısa bir an duraksamıştı. Genç adam inanmaz bakışları ile genç kıza bakarken gülmemek için kendisini zor tutmuştu. Hızla pencereye doğru ilerlerken Güneş başını iki yana sallayarak onu durdurmak istemişti. Onun kendisini ele vereceğini düşünürken Kemal pencereye sırtını dönerek genç kızı görüş alanından çekmişti. 

Güneş şaşkındı ve minnetle gülümseyerek genç adamın sırtına bakmıştı. Üstelik Kemal arkasını dönmeden pencereyi açmıştı. Genç kız içeride konuşanları az da olsa duyabiliyordu. "Avukat bey sizi görmeye geldi efendim!" Güneş avukat kelimesini duyunca ağaçtan inmekten vazgeçerek dinlemeye başlamıştı. Kemal sanki bunu bilerek yapmıştı! En azından genç kız böyle düşünüyordu ve bu düşüncesinde haksız da sayılmazdı. Kemal bilerek pencereyi aralamıştı. Doğu ise karşısında ki avukata sinirli bir şekilde cevap veriyordu. "Dava açtı da ne demek? O kadın buna cesaret etmeyi nasıl düşünür?" Avukat karşısında ki adama dikkatle bakıyordu. Onun yıllardır avukatlığını yapıyordu ve Doğu'yu ilk kez bu kadar sinirli görmüştü.