Üzgünüm Sana Aşık Oldum!

5. Bölüm

Genç kız tir tir titriyordu. Üzerinden kalkan ağırlığı fark ettiğinde birinin genç adamı yumrukladığını sisler arasından görüyor ama gözyaşları onu tanımasına izin vermiyordu. Sonunda elinin tersi ile gözlerini kurularken karşısında gördüğü kişi ile yine ağlamaya başlamıştı. Dizlerinin üzerine çökerek hıçkırıklarına devam ederken kollarını sıkan bir güçle kendisine gelmişti.

"İyi misin?" boş gözlerle genç adamın gözlerinin içine bakıyordu. Şuanda en çok görmek istediği kişiyi görmemeyi diliyordu. Doğu'nun kendisini bu kadar zayıf görmesi genç kadının içini yaksa da zorlukla konuşabilmişti. "Teşekkür ederim!" sürekli aynı şeyleri tekrarlarken, Doğu soğuk bakışlarını genç kadından az önce bayıltana kadar yumruk attığı adama çevirmişti. "Sana bir şey yaptı mı?" sesi buz gibiydi. Genç kadın birden üşüdüğünü hissetmişti. Onun tanıdığı Doğu ile karşısında ki adam aynı kişi olamazdı. O kadar gamsız duruyordu ki Güneş biranda yanında ki adamın başka biri olduğunu biri düşünmüştü. 

"Ben iyiyim, yardımın için teşekkür ederim. İzin verirseniz şimdi hazırlanmam gerek!" genç kadın eski gücüne kavuşarak yerden kalkmıştı. Küçük evinden içeriye girerken Doğu'ya içeri girmesini bile söylememişti. Kapıyı açık bırakarak artık kendisini ait hissetmediği bu yerden biran önce gitmek istiyordu. Asım beyin ölmemesini dilerdi. Biliyordu ki Asım bey onu her zaman koruyordu. Gölgesi bile genç kızı korumaya yetiyordu. Ağır adımlarla yatak odasına çıkarken Doğu da dalgın bir şekilde genç kızı takip ediyordu. Güneş hazırlamaya başladığı valizine eşyalarını koymaya devam ederken Doğu genç kızın odasının kapısından onu izlemeye başlamıştı. O anda neden Güneş'i görmeye geldiğini hatırlamıştı. Boğazını temizleyecek birkaç ses çıkarttıktan sonra genç kadın bakışlarını Doğu'ya çevirmişti. Güneş onun yüzündeki katı ifade karşısında içinin acıdığını hissediyordu.

"Merak etmeyin Doğu bey, bu gün buradan taşınıyorum!" Doğu genç kadının sözlerini kendisine 'Bey!' sıfatı ile hitabet etmesi yüzünden anlayamamıştı. "Ben teşekkür etmek için gelmiştim. Sen olmasaydın oğlum hayatta olmayacaktı. Bunun için teşekkür ederim. Sana borçlandım." Sesinde ki tını genç kadını şaşırtmıştı. Yüzünde garip bir gülümseme ile "Ben üzerime düşeni yaptım. Kaza sırasında oradan geçmem bir şanstı. Teşekkür etmene gerek yok. Az önce beni kurtararak borcunu ödedin." Genç kadının sözleri Doğu'yu öfkelendirmişti. "Az önce olanlar benim oğlumun hayatı kadar önemli olamaz." Genç adamın sert çıkışı Güneş'in gerilmesine neden olmuştu, ayrıca büyük hayal kırıklığı yaşıyordu. Acı bir şekilde gülümseyerek alay eder gibi genç adama bakmıştı.

"Haklısın, benim hayatımın hiçbir değeri yok. Özellikle senin gözünde, şimdi teşekkürünü ettiğine göre hala bana ait olan bu evden çıkmanı istiyorum. Yarından sonra çiftliğiniz de evinizde sizin olabilir!" Doğu onun sözleri ile öfkelenmişti. Hiç bir şey söylemeden hızla odadan çıkarak evde ayrılmıştı. Genç adam kapıda ki adamın çoktan gittiğini görerek arabasına yöneldi. 

Genç kız uzaklaşan araba sesini duyduğunda yatağının üzerine oturarak hıçkırıklara boğulmuştu. Artık her şey bitmişti, bu kasabada daha fazla kalamayacaktı. Biran önce gitmek için acele ediyordu. Genç kız ertesi sabahı beklemek istemiyordu. Gerekli eşyalarını aldıktan sonra hızla evden ayrılmıştı. Geriye dönüp bakmamak için, güzel hatıralarını hatırlamamak için çabalasa da bunda başarılı olamamıştı. Yanağından süzülen yaşlarla elinde valizi yürümeye devam ederken duyduğu sesle duraksamıştı.

"Demek gidiyorsun? Burada sana yer olmadığını anlaman iyi oldu." Güneş Mine denen kadına cevap vermeden yoluna devam ederken kadının ardından sarf ettiği aşağılayıcı sözlere aldırış etmemeye çalışıyordu. Sonunda taksi durdurarak otogara doğru yola koyulmuştu. İçi bomboştu. Tek dileği okulunu bitirerek biran önce hayatını kazanmaktı. Yıllar sonra gördüğü sevdiği adamı bir daha görmeye dayanabileceğini sanmıyordu. Derin bir iç çekerek etrafı izlemeye başlamıştı. "Elveda!" dudaklarından kopan bu fısıltı her şeye veda etse de kaderin ona oynayacağı oyundan habersizdi.