SONBAHAR

FİNAL

42 bölümden oluşan bu maceraya ortak olduğunuz için teşekkür ederim. Yaprakçık ve Biri'nin hikayesini, Wattpad'e geri döndüklerinde farklı sonlandırmak istediğimi söylemiştim. Öyle de yaptım ancak daha önce okuduysanız çok büyük bir değişiklik olmadığını göreceksiniz. Ancak anlam açısından benim için önemli bir farklılık oldu. Umarım beğenirsiniz!

Çok yakında romantik bir kurguya daha başlayacağım. 1-2 hafta içerisinde bölümlerini profilimde bulabilirsiniz. Bildirim almak için takip etmeyi unutmayın!

Instagram: busekudun

Tiktok: busekudun

Not: Rekor okunma, beğeni ve yorum sayısına sahip bu bölümde yeni Birileri'ni de görmek istiyorum :') Bölümün tamamını okumadan sakın geçmiş tarihlere ait yorumları okumayın!! Amannn :') Ve veee ÖZEL BÖLÜMLER İÇİN BEKLEMEDE KALIN

Son not > Sonbahar'ı okuyup beğenirseniz ve kitaplığınızda yer almasını isterseniz en uygun fiyat genellikle Amazon'da. Genel olarak 37-40 TL arasında. 

Artık son not> Bölüm görseli :)

FİNAL

Doğukan elindeki kocaman çikolata kutusuyla odanın içerisine girdiğinde sevinçle ellerimi çırptım. Saatlerdir odanın içerisinde tek başıma televizyon izlerken bugün Doğukan'ın gelmeyeceğini sanıyordum.

"Dün, gelmeyeceğini söylemiştin!" dedim şaşkınlıkla.

"Evet, işte buna sürpriz deniyor, Yaprakçık," dedi yatağımın yanına yaklaşırken.

Oturduğum yerde doğrulduğumda karşıma oturmuştu. Beklentiyle bakışlarım kutuya çevrilmişti ve bir an önce açmasını istiyordum.

Onun öylece kutuyu elinde tuttuğunu fark edince başımı kaldırıp ona baktım. Göz göze geldiğimizde, "Ne?" dedim istemsizce. Bir süre gözümün içine baktığında demek istediği şeyi anlamıştım.

Kollarımı iki yana açıp ona doğru eğildim ve sımsıkı sarıldım. O da kollarını belime doladığında, "Bunu bekliyordum," dedi mutlulukla.

Geri çekilmeden önce yanağını öptüm. "Bu da bonus demek," dedi gülerken.

"Çikolatanın teşekkürü," diye yanıtladım.

Yatağın üzerine bıraktığı kutuyu açarken, "Bugün nasılsın?" diye sordu.

"Dünün aynısı."

"Dün nasıldın?"

"Ondan önceki günün aynısı." Duraksayıp suratıma baktı.

"İyiyim!" dedim gülerek.

Çikolata kutusunu açıp dizlerimin üzerine bıraktığın da, "Hadi ye, ben yemeyeceğim," dedi gülümseyerek.

"Neden? Bir sürü var burada," dedim.

"Onlar sana anca yeter."

Elimdeki çikolatayla kalakaldığımda kaşlarımı yavaşça çattım ve çikolatayı yemek için açılan ağzımı usulca kapattım.

Onun suratında ise eğlendiğini belli eden bir gülümseme varken birazdan eğlenen kişinin ben olacağımı bilmiyordu.

Arkama doğru uzanıp sırtımdaki yastığı alarak Doğukan'ın kafasına vurdum. Bunu yamadan önce elimde çikolatayı ağzıma atmayı eksik etmedim.

Kolumdaki iğne beş dakika önce çıkartıldığı için şanslıydım.

Yastıkla vururken, "Ne kadar terbiyesiz oldun sen böyle!" dedim şakayla.