SONBAHAR

BÖLÜM: 7 -Okulun İlk Günü

Hmm.. Okulun ilk günü müüü? En fazla ne olabilir ki? ÇOK ŞEYYY!! Oy atın ve bölüme başlayıın. Fiyuuuv!

***

Gözlerimi yeni güne açtığımda aklıma ilk şey Doğukan'la barışmış olmamdı. Buna inanmak güçtü. Çünkü bir daha hiç konuşmayacağımızdan korkmaya başlamıştım. Dün gece bana yazması bir yılbaşı mucizesiydi adeta. Bunun için defalarca kez şükredebilirdim.

Uyandıktan sonra ona mesaj attığımda kısa sürede cevap vermişti. Üstelik aramız çok iyiydi. Hatta eskisinden bile daha iyi denebilirdi. Karşımdaki kişi yine aynı Doğukan'dı. Huysuz ve sürekli benimle uğraşan... Ama onu özlemiştim. Ciddiyim. Doruk da ara sıra benimle uğraşıyordu ve aklımı dağıtıyordu ama Doğukan farklıydı. Bunu onunla konuştukça anlıyordum.

Doruk ise dün akşam söz verdiği gibi işini bitirip bana yazmadığı için sabah mesaj atarak benden özür dilemişti.

"Yemin ederim sabah uyandığımda yanımda telefonum bile yoktu. Tanımadığım bir adam bir arkadaşıma ulaşıp telefonumun onda olduğunu söylemiş. Yeni aldım telefonu. Manyak bir geceydi. Özür dilerim."

"Sorun değil. Tahmin edebiliyorum zaten." yazdım. "Ayrıca teşekkür ederim. Sayende Doğukan bana yazdı!" diye ekledim.

Çok geçmeden cevap verdi. "Doğukan yazdı mı? Ben ona bir şey dememiştim ki."

Dudaklarım hafifçe aralanırken şaşkın bakışlarımla telefona bakıyordum. Yani Doğukan kendi isteğiyle mi bana yazmıştı? Ama onca gün zaten Doruk, Doğukan'ın başının etini yemişti.

"Yine de onca zaman barışmamız için çabaladın. Teşekkür ederim, Doruk."

Yazıyor...

"Şimdi ve sonsuza kadar, her türlü ihtiyacınızda buradayım!"

Kahvaltı masasından kalkıp bir şarkı mırıldanarak odama gittim. Her zamanki gibi yatağıma yattım ve gelen mesaja baktım.

"Biri okulu yok etmeli. Gerçekten."

Bu mesaj Doğukan'dan başkasına ait değildi. Attığı mesajla birlikte kıkırdadım. "Seni ezik."

Yazıyor...

"Sen okula gitmiyordun değil mi? Ben de gitmek istemiyorum ya. İnan bana üniversite bile çekilmiyor."

"Üniversitede derslere girmek zorunda değilsin diye biliyorum. Yani istersen giriyorsun, istemezsen girmiyorsun."

"Şehir efsanesi! Düpedüz yalan! Derslerine girmediğimizde bizi bırakmakla tehdit eden insanlarla uğraşıyorum burada."

Film ve dizi dünyasından bir yalan daha.

Okul konusu açıldığına göre ona bu haberi vermeliyim sanırım. "Yakında okula başlıyorum."

Yakında. Hatta bir hafta sonra. Yakında annemle birlikte okul alışverişi yapacaktık ve tam bir hafta sonra okula gidecektim. Heyecanlı mıydım? Kesinlikle!

"Delirdin mi sen?"

Yazdığı mesajı okuduğumda aklım karıştı. Okula gitmem delilik miydi? İnternette, filmlerde ve kitaplarda gençler okula gitmekten, özellikle liseden hoşlanmıyordu. Okuldan, derslerden, ödevlerden ve sınavlardan bıkmışlardı. Aslında sekizinci sınıfa kadar olan öğrenim hayatımda bende bıkmıştım ama insan kaybettikten sonra bunların değerini anlıyordu.

"Neden ki?"

Yazıyor...

"Ailen bunca yıl açıktan okumana izin verdi ve şimdi okula mı başlayacaksın?"