Tie me down ( yizhan )[completed]

တာဝန္ယူနုိင္တယ္(Zawgyi)

"က်န္႔က်န္ေရထေတာ့ေလ အလုပ္မသြားဘူးလား "

အျပင္မွက်ဲရဲ႔ေခၚသံေျကာင့္ ေရွာင္းက်န့္က နားကိုပိတ္ျပီးေစာင္ေခါင္းမူးျခံဳလိုက္သည္။ဲSundayမွာအလုပ္သြားစရာလား က်ဲက်ဲတို့လည္း စိတ္မွမွန္ေသးရဲ႔လား မသိ ~ ဟို ဝမ္ရိေပၚဆိုတဲ႔ ဟာ က စာမလာသတင္းမျကား တစ္ညလံုး မေခ်ာ့ပဲျပစ္ထားလို့တင္းေနရတဲ႔ထဲ ....

အျပင္ဘက္က ေရွာင္းလီလီက ေခါင္းတခါခါနဲ႔ပဲ ... အရင္ကဆို ရံုးပိတ္ရက္လည္း အခ်ိန္ပို အခ်ိန္ပို ဆိုျပီး ရြစိတက္သြားခ်င္ေနတဲ႔ဟာက ဒီေန့ျကေတာ့ ေနဖင္ထိုးေတာင္ ဖင္ေထာင္အိပ္ေနတုန္း ! ဒင္းတိုပဲ တတ္ တတ္နိုင္လြန္းတယ္ ...

ေရွာင္းပါးပါးက ရံုးပိတ္ရက္မနက္ခင္းတိုင္းမွာလမ္းေလ်ွာက္ထြက္ေလ့ရွိတယ္။

ဒီေန့လမ္းေလ်ွာက္ျပီးအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မနက္စာအသဲသန္စားျပီး ရံုးသြားဖို့တာဆူေနတဲ႔ သားငယ္ကိုလည္းမေတြ႔သလို ထမင္းခ်ိဳင့္ကို ကတိုက္ကရိုက္နဲ႔ ထည့္ေပးေနတဲ႔ မိန္းမျဖစ္သူကိုလည္း မေတြ႔ ! ဆိုးေတာ့မဆိုးဘူး နားညီးသက္သာသားပဲ ~

"ပါးပါးျပန္လာျပီလား "

ေရွာင္းလီလီက ေမးေတာ့ ေရွာင္းပါးပါးက ေခါင္းအသာျငိမ့္ျပျပီး အားကစားဖိနပ္ကိုခ်ြတ္ေနသည္။တစ္အိမ္လံုးမွာ သမီးျဖစ္သူက သူ႔ကို သတိရလို့ေတာ္ေသးတာေပါ့ ~

"သမီး ေမာင္ေရာ "

"သူ မထေသးဘူးပါးး ဒီေန႔အခ်ိန္ပိုလည္းမရွိဘူးထင္တယ္ သြားႏိႈးလုိုက္ရမလားပါး "

"ေနပါေစ ထားလိုက္ "

စကားအဆံုးေရွာင္းပါးပါးက အိ္မ္ထဲဝင္ရန္ျပင္သည္။

တင္းမ္ေတာင္ .........

"ဘယ္က ဧည့္သည္လည္းမသိဘူး ! "

ေရွာင္းလီလီက ေရရြတ္ကာ အိမ္ေရွ႔တံခါးမျကီးကို ေျပးဖြင့္သည္။ေရွာင္းပါးပါးက နားစြင့္ေနကာ ဆိုဖာေပၚတြင္ဝင္ထိုင္ျပီးအေမာေျဖသည္။အသက္ရြယ္ေျကာင့္လားမေျပာတတ္ေပမဲ႔ အရင္တုန္းကလို မသန္စြမ္းေတာ့တာအမွန္ေပ။

တံခါးကို ဖြင့္ျပီး ျမင္လိုက္ရတဲ႔မ်က္နွာ ေခ်ာေခ်ာေျကာင့္ ေရွာင္းလီလီက ေငးခနဲ ~
မ်က္နွာတည္တည္နဲ႔ထိုလူကို သူမျမင္ဖူးေနသလိုလို။