လူတစ္ေယာက္ရဲ႔အမူအက်င့္ေတြေျပာင္းလဲသြားတာက တကယ့္ကိုမသိမသာေလးပါပဲ~
အိမ္ျပန္ျပီးထမင္းစားဖို႔ေမ႔ေနတတ္တာမ်ိဳး တစ္စံုတစ္ေယာက္ကအဆာခံျပီေစာင့္ေနတာကို ဘာမွမျဖစ္သလိုေနတတ္တာမ်ိဳးေပါ့။
သူ႔ရဲ႔သက္ဆိုင္သူဟာတစ္ကယ့္ကိုမွေျပင္းလဲေနပါျပီေလ။အခုသူ႔ရဲ႔စိတ္ထဲမွာမြန္းျကပ္ျပီး တစ္ဆို႔ေနသည္။တစ္ခုခုကိုေပါက္ကြဲျပီးေအာ္ဟစ္ငိုေျကြးျပစ္လိုက္ခ်င္မိသည္။သူအမွန္တကယ္ပဲတစ္စံုတစ္ခုကိုေျကာက္ရြံေနသည္။သူကဆိုးတယ္ … ရစ္တယ္ … ကုိယ္ကိုခ်စ္တဲ႔လူေတြအေပၚဆုိရင္ပိုျပီးအနိုင္ယူျပစ္ခ်င္တယ္ ထိုအခ်က္ေတြကသူ႔ကိုတျခားတစ္ေယာက္ရဲ႔ ခ်န္ရစ္ခဲ႔ျခင္းကိုခံစားရေစမွာကို ေျကာက္တယ္။
သူသာ ခ်စ္ရသူရဲ႔အစြန္႔ျပစ္ခံပစၥည္းျဖစ္သြားခဲ႔လ်ွင္ တကယ္ပဲအရူးတပိုင္းျဖစ္သြားလိမ္႔မည္။သူဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္အထားခဲ႔မခံခ်င္ေလဘူး…
"က်န္႔က်န္႔ … က်န္႔က်န္႔ ! "
ေခၚမျကားေအာ္မျကားျဖစ္ျပီးအေတြးလြန္ေနတဲ႔ေရွာင္းက်န္႔ကိုယမ္ယမ္ကေက်ာတစိခ်က္ပုတ္လိုက္သည္။
"အမ္ … ဗ်ာ က်ဲ "
"ဘာျဖစ္လို႔အဲ႔ေလာက္ေငးငိုင္ေနတာလည္း ငါေျပာတာမျကားဘူးလား "
"ဘာျပာလိုက္တာလည္းက်ဲ "
"နင့္နဲ႔ေနာ္ ! ညေနျပန္ရင္ အက်ၤ ီတစ္စံုေလာက္ကူေရြးေပးပါလားလို႔ ဒီေန႔လည္းဌာနမွဴးနဲ႔တူတူျပန္မွာမဟုတ္ဘူးမလား "
က်ဲစကားေျကာင့္ သူေခါင္းကုိသာသာေလးပဲျငိမ္႔ျပလိုက္သည္။အရင္လိုတစ္ကားထဲစီးျပန္တူတူျပန္တဲ႔အခ်ိန္ေတြေဝးေနပါျပီေလ။
"ကေလးေလး … အရင္လိုပဲေပ်ာ္ေပ်ာ္ျပန္ေနစမ္းပါ မႈန္ကုပ္ေနတာသေဘာကိုမက်ဘူး "
"က်ြန္ေတာ္အဲ႔လိုျဖစ္ေနလို႔လား "
"နင့္ေဘးနားကလူေတြကိုလည္းေမးျကည့္အံုး "
ေရွာင္းက်န္႔ကေဘးနားကိုေဝ႔ဝဲျကည့္ေတာ့ လုယီကေခါင္းတဆတ္ဆတ္ျငိမ္႔ျပသည္။
သူတကယ္ပဲအဲ႔လိုျဖစ္ေနျပီလား။သူမ်ားေတြအျမင္မွာ သိသာေနတဲ႔အထိေလ…
YOU ARE READING
Tie me down ( yizhan )[completed]
Fanfictionေဟး ဒီကိစၥကို ေမ့ျပစ္ရေအာင္လ႔ို ေျပာတာမင္းပဲေလ ဘာေတြဗေလာင္းဗလဲလုပ္ေနျပန္တာလည္း ဌာနမွဴးအစုတ္ပလုတ္~