Tie me down ( yizhan )[completed]

က်ြန္ေတာ္လည္းဌာနမွဴးဝမ္ကို(Zawgyi)

ဝမ္ရိေပၚက ေလာ့ခ္မခ်ထားတဲ႔ အခန္းတံခါးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းတြန္းဖြင့္ျပီးအခန္းထဲကုိဝင္လိုက္သည္။ အနက္ေရာင္ဦးထုပ္အဝိုင္းကိုခပ္အုပ္အုပ္ေဆာင္းထားကာ leather ဂ်ာကင္ကို ဝတ္ဆင္ထားျပီး ဆိုဖာတြင္ခပ္ေလ်ာေလ်ာထိုင္ကာ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကိုခ်ိတ္ကာ ထိုင္ေနသူသည္ ဝမ္ရိေပၚ၏ နွစ္ေယာက္မရွိေသာ ဖခင္ ဝမ္ေက်ာက္ရီ ……

ဟန္ပါပါနဲ႔ ခဲထားေသာ စီးကရက္ကို တစ္ခ်က္ဖြာကာ ဝမ္ရိေပၚကို ျပံဳးျပီးေမာ့ျကည့္သည္။

"Hello My Son  …… ပါးပါးကို လြမ္းလို့ငိုေနေသးလား "

ဝမ္ရိေပၚက သူရ႔ဲအေဖကိုျကည့္ျပီး စိ္တ္ပ်က္သလို ေခါင္းကိုရမ္းကာ ဆိုဖာတစ္ဖက္ျခမ္း တြင္ဝင္ထိုင္သည္။

"ပါးပါးး ဒီကိုဘာလာလုပ္တာလည္း "

"အိုးဟို မေလာပါနဲ႔ ဝက္ေပါက္ေလး ေျဖးေျဖးေပါ့ "

သူ့အေဖရဲ႔ ဝက္ေပါက္ေလးဆိုတဲ႔ အေခၚေဝၚေျကာင့္ ဝမ္ရိေပၚရဲ႔ မ်က္နွာက ရံႈ႕မဲ႔သြားသည္။

" အဲ႔လိုမေခၚပါနဲ႔ေတာ့လို့ဘယ္နွစ္ခါေျပာရမွာလည္း ပါးပါး က်ြန္ေတာ္အခု ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး "

"သိပါတယ္ မင္းကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ  ဒါေပမဲ႔ မင္းကအရင္လိုပဲတုံုးေနတုန္းေလ "

"လိုရင္းကိုပဲေျပာပါလား က်ြန္ေတာ္ အလုပ္မအားလို့ "

"ေကာင္းပါျပီ ေကာင္းပါျပီ ပါးပါးမင္းအတြက္သတင္းနွစ္ခုသယ္လာတယ္ ပထမက သတင္းေကာင္း ဒုတိယက သတင္းဆိုး What one you want to listen first my son ?"

ဝမ္ေက်ာက္ရီက ခံုကို တစ္ေတာက္ေတာက္ေခါက္ကာေမးသည္။ဝမ္ရိေပၚက မ်က္နွာက အလိုမက်မႈနဲ႔ စိတ္မရွည္မႈဟန္မ်ားအထင္းသား။ဝမ္ရိေပၚက သူ့႔ရဲ႔သားေပမဲ႔ မ်က္နွာထားနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္္အခ်ိဳးအစားကလြဲလို့ တစ္ေနရာမွ သူနဲ႔တူတယ္ရယ္လို့မရွိ။ဒီလိုဆိုုျပန္ေတာ့လည္း သူ႔အေမနဲ႔ တူသလားဆိုေတာ့လည္းမဟုတ္ျပန္။အက်င့္စရိုက္အမူယာ အားလံုးက တစ္ေယာက္ထဲသီးသန့္ဆန္ေနျခင္းျဖစ္သည္။တစ္ခုေလးပဲ ! ဝမ္ရိေပၚက Mama 's boy ေလးး ~

"ပါးပါး ေျပာခ်င္တာသာေျပာ "

"အင္းပါ အင္းပါ  ပင္းဟယ္ စာရြက္စာတမ္းေလးတစ္ခ်ိဳ႔ယူခဲ႔ပါအံုး "