The Opposite

2. Chaos

Heather's POV

Napatingin ako sa hawak kong cellphone nang mag-ring ito. Napangisi ako. Tumatawag na naman siya. Kailan ba niya ako tatantanan? Ilang beses ko na siyang nireject pero nandiyan pa rin siya at kinukulit ako. Sa inis ko nang mabasa ko pa lang ang pangalan niya, agad kong pinatay ang aking cellphone at muling ibinalik iyon sa bulsa ko. Ang aga-aga, ginugulo niya ako.

Sandali akong napatigil sa paglalakad nang may makita akong isang pamilyar na tao. Naglalakad siya sa unahan ko. Nang mapansin ko ang suot niyang kulay pink na relo, walang dudang si Krylle nga iyon. Ang mortal kong kaaway sa dati kong university.

Nabwisit ako sa nalaman ko dahil schoolmates na naman pala kaming dalawa. Nakakairita. Hanggang dito ba naman? Talagang sinusundan ako ng b*tch na ito. Mukhang wala siyang balak na lubayan ako upang guluhin ang maayos kong buhay. Leche.

Sirang-sira na ang araw ko.

Bigla naman akong napangisi nang may pumasok na ideya sa utak ko. Bakit kaya hindi ko siya gantihan? Mabuti na lang at nakita ko siya ngayon. Kailangan na niyang pagbayaran ang lahat ng naging atraso niya sakin. Hindi ko na iisa-isahin pa dahil baka mabwisit lang ako ng tuluyan. Ngayon na ang tamang oras upang gantihan ko siya. Hindi ko sasayangin ang pagkakataong ito kaya itutuloy ko na ang binabalak ko.

Hindi maalis ang ngiti sa labi ko dahil wala siyang kamalay-malay na nasa likuran na niya ako at nakasunod sa kanya. Katangahan. Ang tanga talaga niya kahit kailan. Nakakatawa siya. Mukha yatang maiisahan ko na naman siya ngayon.

Humanda siya.

"Pagbabayaran mo ang ginawa mo," nakangisi kong bulong habang matalim na nakatingin sa likuran niya.

Habang nakatingin ako sa kanya, hindi maiwasang manumbalik sa memorya ko ang mga naging away namin. Mistula kaming mga bida at kontrabida sa isang teleserye na kapag nagkita ay palaging nagaaway at nagkakasagutan.

Naaalala ko pa nga ang huli naming away sa isang shop sa mall. Nagbatuhan kami ng mga sapatos at sandals na nakadisplay doon. Para kaming mga bata. Bwisit na bwisit na ang mukha niya habang ako'y nakangisi lang sa kanya. Isang patunay na kahit na anong gawin niya, hindi niya ako kaya.

Hindi niya ako matapatan dahil siya ang parating unang umaalis. Pero siyempre, hindi naman namin tinakasan ang nagiging atraso namin. Iyon lang ang ikinakainis ko. Nauubos palagi ang pera ko dahil sa walang kwentang pakikipagtalo at pakikipagaway ko sa kanya.

Nang makakuha ako ng tiyempo ay mabilis ko siyang itinulak sa may putikan. Kitang-kita ng dalawang mga mata ko kung papaano siya naging madungis at kung papaano siya nasubsob sa maruming putik. Nakakadiri.

Nakuha namin ang atensyon ng mga estudyanteng naglalakad. Huminto ang mga ito tsaka inilabas ang mga cellphone upang i-video ang kawawang si Krylle. Sa ngayon ay nakapako na sakin ang tingin niya. Tawang-tawa lang ako sa hitsura niya. Para siyang baboy na naliligo sa putikan.

Masayang-masaya na ako ngayon dahil nagantihan ko na rin siya. Tama lang sa kanya iyan tutal isa lang naman siyang basura. Isang basura na pinulot lang sa lupa kaya naging maginhawa ang buhay. Akala niya siguro'y hindi ko alam ang sikreto niya. Tsk.

Marami akong nalalaman.

"Bwisit ka talaga, Heather! Magbabayad ka!"

Ngumiti lang ako sa kanya habang nakapameywang. Tinaasan ko rin siya ng kilay at kita kong iritang-irita siya dahil wala siyang magawa. Halos lahat ng estudyanteng nanunuod samin ay tawa ng tawa habang nakatingin sa kanya. Ngayon ay hindi lang siya basta kinukuhaan ng video kungdi nililitratuhan na rin siya.