យ៉ុនហ្គីចាប់ផ្តើមថើបដេញពីកញ្ចឹងកមកដល់ឆ្អឹងដងកាំបិតបង្ហាញឲ្យឃើញនៅស្នាមស្នេហ៍ដែលនាយបានបន្សល់ទុកជាច្រើននៅលើកញ្ចឹងករបស់ជីមីនដើម្បីបញ្ជាក់ថាជាម្ចាស់រាងកាយថានេះគឺជារបស់យ៉ុនហ្គីតែម្នាក់គត់
“អាក៎...បងយ៉ុន...” ជីមីន ស្រែកភ្លាត់សម្លេងបន្តិចព្រោះតែយ៉ុនហ្គីបានចាប់ញែកជើងរបស់គេឲ្យមានគម្លាតហើយហើយក៏ស៊កដំបងសាច់ចូលទៅក្នុងរន្ធសម្ងាត់របស់ជីមីនភ្លាមៗដោយមិនឲ្យដំណឹងសូម្បីបន្តិច
“យ៉ាងមិចឈឺដែរទេ? បើឈឺបងនិងដកចេញ” ទោះបីជាអារម្មណ៍តណ្ហារបស់នាយកើតឡើងខ្លាំង ក៏ដោយតែបើសិនជាដៃគូមានភាពឈឺចាប់យ៉ុនហ្គី ក៏មិនចង់បង្ខំអ្នកណាដែរ
“មិនអីទេ! ខ្ញុំអាចទៅរួច” ទោះឈឺយ៉ាងណាក៏ជីមីនទ្រាំបានម្យ៉ាងទៀតអារម្មណ៍ឈឺចាប់ក៏បាត់ទៅម្តងបន្តិចព្រោះតែអារម្មណ៍សុខស្រួលចូលមករករាងកាយរបស់គេបណ្តើរៗហើយ
“អាស៎...សឺត” យ៉ុនហ្គី មិនបង្អង់យូរដោយសារតែតណ្ហារបស់នាយខ្លាំងពេក ទោះបីជាចិត្តមិនចង់ធ្វើបែបនេះដាក់ជីមីនប៉ុន្មានតែនាយមិនអាចបដិសេធនិងរាងកាយដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយនេះបានឡើយ រាងកាយក្រាសកម្រើកចង្កេះចុះឡើង ដើម្បីបំពេញក្តីសុខឲ្យរាងកាយខ្លួនឯងក៏ដូចជាអ្នកខាងក្រោមទទួលក្តីសុខដូចគ្នា ជីមីនខ្ញាំខ្នងរបស់រាងក្រាសដើម្បី ទប់បំបាត់ភាពឈឺចាប់និងភាពស្រើបស្រាលដែលយ៉ុនហ្គីផ្តល់ឲ្យខ្លួន
“អាស៎...ហឹក...សឺត..” រាងតូចស្រក់ទឹកភ្នែកដោយសារតែក្តីសុខហូរមកពេញទី មិននឹកស្មានថាការធ្វើបែបនេះជាមួយនិងមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់
មានក្តីសុខដល់ថ្នាក់នេះសោះ ជីមីនប្រាកដជាមិនស្តាយដែលព្រមប្រគល់គ្រប់យ៉ាងឲ្យយ៉ុនហ្គីបើនាយពេញចិត្តព្រមទទួលយកជីមីនក៏មានក្តីសុខទៅជាមួយគ្នាមិនថាយ៉ុនហ្គីគិតយ៉ាងណាមកលើខ្លួននោះទេសុំត្រឹមឃើញយ៉ុនហ្គីមានក្តីសុខជីមីនក៏សប្បាយចិត្តណាស់ទៅហើយ
“អាស៎.......” សម្លេងថ្ងូរបង្ហើយទឹកចុងក្រោយនៅពេលដែលបានដល់គោលដៅទាំងពីរនាក់ជីមីនដេកដង្ហក់ខ្យល់ព្រោះតែគេអស់កម្លាំងខ្លាំងពេក ជីមីនញញឹមមុននឹងសសុលខ្លួនចូលអោបរាងក្រាសដើម្បីទទួលយកភាពកក់ក្តៅ ទាំងដែលពេលនេះខ្លួនពួកគេទាំងពីរពោពេញទៅដោយដំណក់ញើស
