“គីម ថេយ៉ុង ផាច់~~~~” ណាមជុន ជ្រុលដៃវៃ
ថេយ៉ុងមួយកំផ្លៀងតាមកំហឹង ធ្វើឲ្យផ្ទៃមុខតូចៗដែលគ្មាននរណាម្នាក់បានប៉ះរឺក៏ធ្វើបាបមកពីមុននោះ ធ្វើឲ្យមានស្នាមភ្លាមៗ
ពេលនេះគឺមានហើយ គឺបងប្រុសគេនោះអី គឺម្រាមដៃប្រាំក៏បង្ហាញមកយ៉ាងច្បាស់លើផ្ទៃមុខរបស់ថេយ៉ុង
ម្រាមដៃញ័រៗរបស់រាងតូច លើកមកក្រសោបថ្ពាល់ខ្លួនឯងទាំងទឹកភ្នែក នេះជាលើកទីមួយហើយដែល បងរបស់គេហ៊ានវាយគេដល់ថ្នាក់នេះ
”លើកក្រោយកុំនិយាយបែបនេះទៀត បើមិនចង់ ឈឺខ្លួនជាងនេះ” ណាមជុន មិនបានមានអារម្មណ៍ថាខុស មានតែដាក់បង្គាប់គេថែម បងរបស់គេចិត្តដាច់ណាស់
មិនបាច់ឆ្ងល់ទេថាហេតុអ្វីបានជាបងរបស់គេមិនដែលសួរនាំអំពីប្អូន ព្រោះតែគាត់មិនខ្វល់ពីប្អូននោះអី ចង់អ្នកណាថាអ្នកណាមើលងាយមានអ្នក ធ្វើបាបប្អូនយ៉ាងណាក៏នាយមិនខ្វល់ អ្វីដែលនាយ ខ្វល់គឺមុខមាត់របស់នាយនិងកិត្តិយសរបស់គ្រួសារតែប៉ុណ្ណោះ។
“ហឹក..ហឹក..😭” រាងតូចយំសស្រាក់ដូចជាកូនក្មេង ក្នុងចិត្តមិននឹកគិតថាបងប្រុសហ៊ានវាយគេដល់ថ្នាក់នេះសោះ
ពីមុនមកទោះមានរឿងបែបណាក៏គាត់មិនហ៊ាន លើកដៃវាយប្អូនបែបនេះទេ តែពេលគាត់ហ៊ានបាន ន័យថាគាត់ស្អប់គេដល់កម្រិតហើយដែលនិយាយមិនចេះស្តាប់បែបនេះ
គិតថាថេយ៉ុងចង់ធ្វើបែបនិងណាស់រឺ? បើគេមិនធ្វើមិនវាយតប់មនុស្សស្រីតើមានអ្នកណាមកចាប់ អារម្មណ៍គេដែរទេរាល់ថ្ងៃនេះ? បើបងប្រុសរវល់តែការងារ គ្មានពេលឲ្យគេបែបនេះហើយទើបគេធ្វើគ្រប់ យ៉ាងដើម្បីឲ្យនាយចាប់អារម្មណ៍និងរឿងរបស់គេខ្លះ
តែផ្ទុយស្រឡះគេមិនបានបារម្ភពីគេនោះ គាត់មានតែថាស្តីឲ្យ កំហុសគ្រប់យ៉ាងត្រូវធ្លាក់មកលើគេទាំងអស់ដែលគេមានចរឹករឹងរូសបែបនេះក៏ព្រោះតែ បងរបស់គេមិនខ្វល់និងហើយ គេព្យាយាមធ្វើគ្រប់ យ៉ាងដើម្បីឲ្យបងប្រុសរបស់គេមានពេលវេលាជាមួយ គេដូចពីមុនក៏ប៉ុន្តគាត់មិនខ្វល់ជាមួយគេនោះទេ។
