ដៃរវាមរបស់ជុងហ្គុកចាប់ផ្តើមនៅមិនស្ងៀមបន្តស្ទាបអង្អែលដែលជាជំនាញរបស់គេផ្ទាល់ដើម្បីធ្វើ ឲ្យដៃគូមានអារម្មណ៍រវើរវាយស្រើបស្រាលដោយប្រយោល
“អឹម” សម្លេងក្រហឹមរបស់ជុងហ្គុកបានបន្លឺឡើងព្រោះតែពេញចិត្តនៅរសជាតិដែលបានមកពីថេយ៉ុង យ៉ាងជក់ចិត្តនាយមិននឹកស្មានថាការបំបោសអង្អែល
ដៃគូរឲ្យឈ្លក់វង្វេងមានអារម្មណ៍ល្អដល់ថ្នាក់នេះសោះពីមុនព្រោះតែការបង្ខំទើបអារម្មណ៍មិនល្អដល់ពេលមកធ្វើដោយការស្ម័គ្រចិត្តបែបនេះវាល្អអ្វីម្ល៉េះទេ បន្តិចទៀតនេះជុងហ្គុកនិងប្រើជំនាញរបស់គេ
ប្រើទៅលើថេយ៉ុងគេច្បាស់ជាចាញ់នៅពេលនោះមិនខាននេះគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្តើមប៉ុណ្ណោះមិននឹកស្មានថាថេយ៉ុងពេលនេះដូចជាអន្ទង់ត្រូវភ្លើងបាត់ទៅហើយ។
“ត្រូវចាំសម្តីរបស់យើងបើលឺសម្លេងឯងតែបន្តិចឯងនិងចាញ់យើងហើយកូនខ្លាតូច” អារម្មណ៍ភឺតផតស្រាប់តែចូលមករាងកាយតូចដែលដេកដង្ហក់ខ្យល់ នៅពីក្រោមជុងហ្គុក
គ្រាន់តែជុងហ្គុកនិយាយខ្សឹបៗក្បែរត្រចៀករបស់គេក៏ដូចជាផ្លុំខ្យល់ដង្ហើមក្តៅភាយៗនិងលិតទងត្រចៀកថេយ៉ុងតែបន្តិចសោះ គេស្ទើរតែលេចសម្លឹងមកឲ្យជុងហ្គុកសមបំណងបានលឺទៅហើយ
មិនចាំយូររាងក្រាសចាប់ផ្តើមប្រតិបត្តការលើខ្លួនប្រាណរាងតូចម្តងទៀតអាចជាកម្លាំងតណ្ហារបស់ នាយនៅពេលនេះជិតផ្ទុះចេញមុននិងធ្វើបាបថេយ៉ុង បានសម្រេចក៏ថាបាន បាតដៃក្រាសរបស់ជុងហ្គុកដែលមានកម្តៅខ្លាំងគួរសមព្រោះតែតណ្ហាដែលនាយមាននៅពេលនេះ ចាប់ផ្តើមដោះសម្លៀកបំពាក់ថេយ៉ុងចេញពីខ្លួនយ៉ាងងាយស្រួលដោយសារតែគេមាន តែអាវសាមីស្តើងជាប់ខ្លួនមួយប៉ុណ្ណោះ។
“អឹក” ថេយ៉ុង យកដៃខ្ទប់មាត់ខ្លួនឯងយ៉ាងលឿននៅពេលដែលជុងហ្គុកអោនមកក្រេបជញ្ជក់ដើមទ្រូង
រាបស្មើររបស់គេប្រៀបដូចជាកូនបៅដោះម្តាយវាស្រើបស្រាលពេកហើយ។
“ហឹស” ជុងហ្គុក សើចនៅចុងមាត់បន្តិចគ្រាន់តែនាយចាប់ផ្តើមបន្តិចសោះថេយ៉ុងស្ទើរតែទប់លេងជាប់ទៅហើយមិននឹកស្មានថាគេដង្ហក់ដល់ថ្នាក់និង
