ဖယ်ရိုမုန်း သန္ဓေပြောင်းအိုမီဂါလေး(MM Translation) [Completed]

Chapter 7

ZAWGYI

Ch7-ဒီမွာလမ္းသရဲတစ္ေကာင္လိုက္တြယ္ကပ္ေနတယ္{ရွိုက္ငို}

သူတုိ႔အေမွာင္ဖံုးတဲ့လကုိ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္သတ္လိုက္ျပီးေနာက္ ယြဲ႔ရန္ရဲ႕စိတ္အေျခအေနက တိမ္ထူထပ္တာကေန ေနသာတဲ့ဆီေျပာင္းသြားသည္။ သူနဲ႔က်န္းေရွာင္းက ဒုတိယအဆင့္ပြဲေတြကို ဆက္ကစားသည္။ ေစာင့္ေနရင္းမွာ ယြဲ႔ရန္က သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ညည္းလိုက္ေပမယ့္ ႏွစ္ေၾကာင္းေလာက္ညည္းျပီးေနာက္ သူ႔ပါးစပ္သူျပန္ပိတ္သြားသည္။

သူ႔ညီငယ္ေလးက အျပင္ပိုင္းမွာမာနၾကီးအထက္စီးဆန္ျပီး အတြင္းပုိင္းမွာေတာ့ ၾကင္နာတတ္တယ္ဆိုတဲ့ ခ်င္ရႈိ႕က်ယ္ေျပာစကားကုိ က်န္းေရွာင္းသတိရသြားတာေၾကာင့္ သူ႔ပါတနာက သူ႔ရဲ႕ကေလးဆန္မႈတစ္ဖက္ျခမ္းကုိ မျပသခ်င္တာမို႔ သူ႔ကုိယ္သူျပန္ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္တယ္လို႔ က်န္းေရွာင္းခန္႔မွန္းလိုကု္သည္။

"မင္းဘာလို႔ရပ္လုိက္တာလဲ"

ယြဲ႔ရန္ : "ပြဲစေတာ့မယ္ေလ"

သူ႔အသံကအလြန္တည္ျငိမ္ေနေပမယ့္ အဆံုးနားမွာေတာ့ အဟုန္ကအနည္းငယ္ျမင့္သြားသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအခ်ိဳ႕က သိသိသာသာကုိ စိမ့္ထြက္ေန၏။

က်န္းေရွာင္းက အေၾကာင္းအရင္းမရွိပါဘဲ ျပံဳးရယ္လိုက္ကာ ေမးလိုက္သည္
" မင္းဒီဂိမ္းကိုမေဆာ့ျဖစ္တာ ၾကာျပီဆုိ ဟုတ္လား?"

ယြဲ႔ရန္ကျပန္ေျဖလုိက္၏ "ဟုတ္တယ္"

က်န္းေရွာင္းက အေနာက္ကေနအသာေလးမွိန္းလိုက္ကာေမးလုိက္သည္
"ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ?"

"သံုးႏွစ္"

"သံုးႏွစ္အတြင္း မင္းဂိမ္းကုိတစ္ခါမွမထိခဲ့ဖူးလား?"

"ဟုတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာင္းေဆာင္မွာေနတာေလ"

သံုးႏွစ္အတြင္း ဂိမ္းကုိပထမဆံုးအၾကိမ္ကစားျခင္း

ဆင့္ေခၚသူေလးဒီေန႔ျပသခဲ့တာက ရွင္းလင္းစြာကိုပဲ သူ႔ခြန္အားအမွန္မဟုတ္ေသးဘူးေပါ့?

နည္းနည္းေတာ့ထူးဆန္းတယ္။ ဒီေန႔က သူတုိ႔ပထမဆံုးအၾကိမ္ေတြ႔ဆံုတာဆိုေပမယ့္ ဒီဆင့္ေခၚသူေလးနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းေလေလ ပုိျပီးေက်နပ္ဖို႔ေကာင္းေလေလလို႔ က်န္းေရွာင္းခံစားရသည္။