ថ្នមស្នេហ៍ភរិយាអេតាសុីវិល "រដូវកាលទី១"

ភាគ៤០+៤១

ក្រោយពីត្រូវខាងសណ្ឋាគារឲរើចេញលីនីក៏ប្រញាប់ទៅប្រមូលរបស់របថយកមកដាក់ក្រុមហ៊ុនដែររបស់នាងក៏មិនសូវមានច្រើបប៉ុន្មានដែរគិតថានឹងដេកនៅក្រុមហ៊ុនព្រោះយ៉ាងហោចណាស់ស្អែកជុងហ្គុកមកធ្វើការគេក៏បានកត់សម្គាល់ដូចគ្នា។
«រួចរាល់ហើយ»លីនីរៀបចំកន្លែងដេកខ្លួនឯងនៅបន្ទប់ខ្លួនដែរមាននាមជាលេខានេះនេះក្រាលកម្រាលដេកលើសាឡុងមើលទៅហាក់ដូចជាកំសត់សម្រាប់ខ្លួនឯងណាស់ពេលដែរមើលមក។
ព្រឹកឡើងមកដល់លីនីនាងបានដេកនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនមែននាងធ្វើបែបនេះក៏ដើម្បីទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍លោកប្រធានដូចគ្នាពេលគេជុងហ្គុកគេមើលមកអាចនឹងអាណិតនាងក៏ថាបាន។
ក្រាកក
ទ្វារបន្ទប់របស់លីនីត្រូវបើកឡើងដោយដៃលោកប្រធានគេបម្រុងនឹងយកឯកសារដែរគេបានស៉ីញ៉េររួចហើយយកមកឲនាងតែក៏ប្រទះឃើញថានាងកំពុងដេកនៅលើសាឡុងនឹងមានវ៉ាលីសពីរបីនៅក្បែរនឹងផង។
«លីនី...លីនីងើបឡើង»ជុងហ្គុកដាស់លេខាឲភ្ញាក់ដើម្បីសួរចង់ដឹងថាមានរឿងអ្វីទើបបានជាមកដេកក្នុងក្រុមហ៊ុនហើយមានវ៉ាលិសបែបនេះទៀតរកគេអាចនឹងជួយអ្វីនាងបាងខ្លះ។
«អូ៎!លោកប្រធាន ឲខ្ញុំសូមទោសផង»លីនីប្រញាប់ងើបឡើងអោនសូមទោសទាំងដែរនាងភ្លេចថាអាវក្រាវខ្លួនដែរនាងបានប្រឡេះឡេវពីបីនៅយប់មិញនុះពេលដែរនាងអោនវាក៏បង្ហាញឲឃើញដើមទ្រូងទ្រលុកទ្រលន់ឡើងពាក់កណ្ដាលទៅហើយ។
«បិទឡេវអាវផង»ជុងហ្គុកប្រាប់ខំងៀកមើលបរិវេណបន្ទប់ជៀសវាងមើលដើមទ្រូងនាងនាំឲគ្មានអារម្មណ៍ចង់ធ្វើការរបស់នាងស្អាតរលោងបែបនដះប្រុសណាមិនចង់លេងមិនចង់ប៉ះ?
«ចាស៎ ឲខ្ញុំសូមទោសម្ដងទៀត»
«បានហើយ នេះឯកសារខ្ញុំបានសុីញ៉េររួចហើយ...អេ៎ហេតុអីក៏មានវ៉ាលិសពេញបន្ទប់បែបនេះ»ជុងហ្គុកធ្វើជាសួរដូចទើបនឹងបានឃើញវ៉ាលិសនៅក្នុងបន្ទប់នាងអញ្ចឹងទាំងដែរគេសួរឡើងគឺចង់ដឹងរឿងនាងវិញទេ។
«ហ្ហឹក ខ្ញុំត្រូវខាងសណ្ឋាគារបណ្ដេញចេញព្រោះខ្ញុំគ្មានលិទ្ធិភាពទិញដាច់បានត្រឹមជួលពេលមានអ្នកទិញកន្លែងដាច់គេក៏លក់ឲអ្នកនោះក៏បណ្ដេញខ្ញុំចេញពេលក៏មិនដឹងត្រូវរកកន្លែងនៅឯណាដែរ»លីនីចូលតួកំសត់សម្ដែងទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍គេមកបានយ៉ាងងាយគ្រាន់តែមិនប៉ុន្មានពាក្យសោះទើបជុងហ្គុកគេយកកន្សែងនៅក្នុងអាវឲនាងជូតទឹកភ្នែក។
«តែថាបើលោកប្រធានមិនប្រកាន់ទេ ខ្ញុំសុំស្នាក់នៅផ្ទះលោកប្រធានមួយរយៈសិនបានទេ?បើខ្ញុំរកកន្លែងដែរនៅឃើញខ្ញុំនឹងរើចេញភ្លាម»នាងហាក់មិនបានស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការសុំទៅនៅផ្ទះជាមួយលោកប្រធានឡើយតែខណៈនុះជុងហ្គុកក៏បានយល់ព្រមព្រោះតែអាណិតគេក៏ធ្លាប់ជួបបែបនេះកាលពីនៅតូចត្រូវសុំកន្លែងគេជ្រកដូចជានាងដែរ។
«មិនអីទេតាមសម្រួលចុះផ្ទះខ្ញុំក៏នៅតែពីរអ្នករ៉ាស៉ីនដែរ នាងរើចូលថ្ងៃនឹងក៏បានដែរចាំខ្ញុំប្រាប់ឲរ៉ាសុីនរៀបបន្ទប់ឲស្នាក់»ជុងហ្គុកហាក់មិនបានគិតខ្លាចដល់ប្រពន្ធប្រចណ្ឌ័អំពីរឿងនេះឡើយទើបដើរចេញបន្ទប់របស់លីនីខលទៅរ៉ាសុីនឲរផបចំបន្ទប់ចំណែកអ្នកដែរត្រូវគេឲស្នាក់មុខរីកដូចជាគ្រាប់ជីនឹកស្មានមិនដល់ថាស្រួលចឹងសោះ។
«ឆ្លាតខ្លាំងណាស់នាងលីនី មិនយូរមិនឆាបទេយើងនឹងបានក្លាយជាប្រពន្ធរបស់លោកប្រធានមិនខាន អាយ៎សប្បាយចិត្តណាស់»នាងលោតកញ្ជ្រោងអារម្មណ៍ស្រមើស្រមៃហោះចូលខួរក្បាលឲនាងគិតថានឹងបានក្លាយជាចាហ្វាយស្រីឆាប់ៗទាំងដែរវាមិនទាន់កើតឡើងសូម្បីតែមួយចុងក្រចក។
មកមើលជុងហ្គុកឯនេះពេលដែរចាកចេញពីបន្ទប់លេខាហើយគេប្រញាប់ផ្ញើរសារទៅប្រពន្ធព្រោះបានឃើញនាងផ្ញើរសារមកគេបានចូលមើលហើយតែគេមិនតបធ្វើឪគេឆ្ងល់ជាខ្លាំងប្រហែកជានាងខឹងស្លាប់ហើយ។
«អាឡូជេន អូនកំពុងគេងមែនទេ?»ជុងហ្គុកសប្បាយចិត្តពេលឃើញនាងទទួលទូរស័ព្ទគេក៏រហ័សនិយាយទៅកាន់ប្រពន្ធភ្លាមនរណាថាគេមិនបានគិតដល់ប្រពន្ធនុះប្រពន្ធអោននៅនឹងទ្រូងឲមិនខ្វាយខ្វល់យ៉ាងមិចបាន។
''ចាស៎''ស៊ូជេនឆ្លើយមួយម៉ាត់នាងមិនទាន់បានគេងអ្វីឡើងក៏កំពុងនឹងធ្វើការម្នាក់ឯងនៅកណ្ដាលយប់មិននឹកស្មានថាប្ដីខលមកដូចគ្នាក្រោយពីមិនបានទាក់ទងមកនាងពីរថ្ងៃ។
«អូនកំពុងខឹងបងមែនទេជេន?»ជុងហ្គុកដឹងភ្លាមថានាងកំពុងខឹងនឹងខ្លួនច្បាស់ណាស់ឆ្លើយមួយម៉ាត់កំបិកំបុតដាច់ក្បាលដាច់កន្ទុយបែបនេះទោះប្រាប់ថាមិនខឹងក៏គេមិនជឿដែរ។
''អត់ទេ មិនបានខឹង!''នាងមានអារម្មណ៍ថាធុញទ្រាន់ដែរគេសួរបែបនេះយល់ខ្លួនឯងហើយថាគួរខឹងឬអត់បើជាគេវិញចាំបាច់សួរវាដូចជាបញ្ឈឺនាងទាំងរស់ចឹង។
«មិនបានខឹងមិចក៏និយាយស្ដីដាក់បងបែបនេះ»គេចង់ខឹងវិញពេលឃើញថានាងមិនព្រមនិយាយការពីតប្រាប់ថាខឹងសម្លេងរឹងកំព្រឹសបើគេនៅជិតប្រាកដជាបានន៊ដេកថ្ងូរក្រោមទ្រូងគេមិនខាន។
''សម្រេចថាខលមកមានការអីមែនទេ?''និយាុកាន់តែយូរកាន់តែចង់ឈ្លោះមែនទែនហើយទើបមិនចង់និយាយយូរបែបនេះទៅថ្ងៃដំបូងមិចក៏ផ្អែមម្លេះមិនទាន់បានមួយអាទិត្យស្រួលផងក៏សម្ដីដាកើនាងចឹងហើយឬ?តើនាងគួរខឹងទេបើចឹងៗនុះ។
«បងត្រូវមានការទើបខលទៅអូនបានឬ?អូនកុំធ្វើខ្លួនដូចកូនក្មេងពេកជេនកូនមួយហើយ បងនៅរវល់គ្មានពេលនឹងលួងអូនទេ»វាដូចជាជ្រុលពេកហើយគេតាំងចិត្តថាខលទៅសួរសុខទុកចង់សម្ដីផ្អែមដាក់តិចមិនបានគិតថានៅឆ្ងាយពីគ្នានឹងបានឈ្លោះស្រួលមែនទេបើថាចង់ឈ្លោះណាស់ក៏ប្រាប់គេមក។
''មិនបានឲមកលួងទេ បើខលមកចង់ឈ្លោះដដែលបានហើយ រវល់ដូចគ្នា''ស៊ូជេនផ្ដាច់សន្ទនាបិទទូរស័ព្ទចោលនៅមិននៅមកថានាងជាធ្វើខ្លួនដូចកូនក្មេងចង់ឲគេលួងសម្រេចទៅសម្រេចមកនាងជាអ្នកខុសឬ?ក្រែងជាគេមែនទេដែរទុកទូរស័ព្ទនាងចោលមិនទទួលមិនសូម្បីតែផ្ញើរសារមក។
ជុងហ្គុក្ដៅត្រចៀកងំក្នុងទ្រូងពរពេញដោយកំហឹងពេលឃើញថានាងធ្វើរឹកក្រអឺតក្រទមដាក់គេបែបនេះធ្វើដូចជាគេមិនដល់នាងទាំងគេជានេះជាប្ដីនាងប្ដីគ្រាន់តែចង់ខលទៅសួរសុខទុក្ខសោះក៏មិនបានហើយឥឡូវនេះបើថាពិបាកក៏លែងគ្នាឲរស់នៅម្ខាងៗទៅ។
«គេខឹងនាងហើយគីម ស៊ូជេន»លីនីដែរអើយឡឺមនៅមាតើទ្វារចាំស្ដាប់ជុងហ្គុកនិយាយទូរស័ព្ទតាំងពីដើឦដល់ចប់ហើយនុះទើបញោចញញឹមចុងមាត់ឡើងពេលដឹងថាពួកគេឈ្លោះគ្នាព្រោះជុងហ្គុកពេលនេះគេកំពុងមួរម៉ៅនឹងប្រពន្ធខ្លាំងណាស់។
«លោកប្រធានកាហ្វេរទឹកកក ឃើញថាអាកាសធាតុថ្ងៃនេះក្ដៅខ្ញុំសម្រេចចិត្តឆុងកាហ្វេរទឹកកឲចុះ»លីនីទាញទ្វារពេលឃើញគេរាងត្រជាក់ចិត្តយកកាហ្វេរជូនដោយមិនភ្លេចញាក់ភ្នែកមុននឹងដើរទៅធ្វើសរសៃរឲចាហ្វាយដើម្បីឲត្រជាក់ចិត្តជាងនេះព្រោះឃើញថាជុងហ្គុកក៏មិនបានថាស្ដីឲឡើយ។
«ឆ្ងាញ់ណាស់ មិនថាក្ដៅឬត្រជាក់ទេឆ្ញាញ់តែម្ដងហើយ»ជុងហ្គុកផឹកកាហ្វេរដែរលេខាបានឆុងឲនុះទាំងត្រជាក់ចិត្តត្រជាក់កាយស្រួលខ្លួនពេលមានអ្នកធ្វើសរសៃរឲអញ្ចេះទៀតទើបទាញនាងមកអង្គុយលើភ្លៅបង្ហាញទឹកមុខខិលខូចភ្លាម។
«ជុប៎ ក្រអូបណាស់»ជុងហ្គុកងើបថើបថ្ពាល់លេខាសាច់ស្អាតទាំងញញឹមពព្រាយពេលកំពុងតែហត់មួម៉ៅតែក៏មាននាងនៅក្បែរលែងខ្វល់ខ្វាយពីប្រពន្ធនៅកូរ៉េឯនុះទៀត ខណៈដែរនាងនឹងគេរៀបនឹងលេងល្បែរក្ដៅសាច់ទៅហើយរ៉ាស៉ីនក៏គោះទ្វាររួចបើកចូលមកទើបលីនីនាងប្រញាប់ងើបចេញពីភញលៅជុងហ្គុកដើរទៅបន្ទប់ខ្លួនវិញទាំងមួរម៉ៅ។
«ប៊ិះនឹងបានទៅហើយវ៉ើយ អាឆ្គួតក្សីន»លីនីមួរម៉ៅសឹងតែសម្លាបើរ៉ាស៉ីនភ្លាមៗពេលដែរមកខុសពេលបែបនេះប៊ិះនឹងបានលេងល្បែរក្ដៅសាច់ទៅហើយ ស៊យពិតមែនវ៉ើយមិនគួរណាមានគេជាមារជ្រែកសោះទើបនាងសម្រេចចិត្តមិនធ្វើការប្រមូលវ៉ាលិសទៅវីឡារបស់ជុងហ្គុក។
«ចាហ្វាយធ្វើស្អីជាមួយនាងនុះ?»រ៉ាសុីនបានឃើញគ្រប់សកម្មភាពតែភ្លើធ្វើជាសួរមិនដឹងខ្យល់ចង់ដឹងថាចាហ្វាយគេទុកចិត្តនឹងប្រាបើរឿងអម្បាញ់មិញឬអត់តែមែនទីបំផុតគេក៏បានដឹងថាជុងហ្គុកឆ្លើយកុហកទាំងស្រុង។
«នាងមិនយល់ការងារដែរយើងដាក់ឲ ទើបពន្យល់នាងយ៉ាងមិចឯងមានបញ្ហាអី?»ជុងហ្គុកធ្វើភ្នែកក្រឡេបក្រឡាប់យកដៃទៅញីកបំបាត់ភាពភ័យទាំងដែររ៉ាសុីនត្រឹមជាជំនិតសោះគេក៏ភ័យខ្លាចថារ៉ាសុីននឹងយករឿងនេះទៅប្រាប់ប្រពន្ធ។
«មានអី គ្រាន់តែថាចាហ្វាយគិតអីយកនាងលីនីនុះទៅនៅជាមួយ?»រ៉ាសុីនសែនហួសចិត្តពេលឮចាហ្វាយខលមកឲរៀបចំបន្ទប់ឲនាងទាំងដែរគេបានហាមហើយហាមទៀតកុំឲពាក់ពាន្ធជាមួយនាងតែមិនស្ដាប់សោះធ្វើយ៉ាងមិចបើគេត្រឹមជាមនុស្សដែរសុីប្រាក់ខែចាំបើកលុយពីចាហ្វាយដែរសោះមានសិទ្ធិឯណាទៅនិយាយកើត។
«ជារឿងយើងឯងត្រឹមជាជំនិតយើងមានសិទ្ធិអ្វីនឹងចេះដឹង?»ជុងហ្គុកជ្រួញចិញ្ចើមហាក់ដូចជាខឹងនឹងរ៉ាសុីនដែរចេះដឹងបែបនេះត្រឹមជាអ្នកដែរសុីប្រាក់ខែគេបើកឲសោះកុំមកហ៊ានចេះដឹងរឿងជីវិតគេបែបនេះ។
«មិនមានសិទ្ធិអ្វីទេ គ្រាន់តែថារឿងគ្រប់យ៉ាងដែរចាហ្វាយធ្វើនៅពេលនេះចាហ្វាយស្រីដឹងទាំងអស់ទោះបីខ្ញុំមិនមែនជាអ្នករាយ៍ការណ៍ក៏ដោយចាហ្វាយកុំភ្លេចថាចាហ្វាយមានប្រពន្ធហើយ ខ្ញុំគោរពស្រឡាញ់ចាហ្វាយទាំងពីរស្មើរគ្នាមិនចង់ឲបែកបាក់ដោយសារមនុស្សស្រីដូចជានាងលីនីឡើយ»បញ្ចប់សន្ទនារ៉ាសុីកីអោនលាដើរចេញពីបន្ទប់ជុងហ្គុកបើកឡានទៅវីឡាវិញព្រោះគេដឹងច្បាស់ថានៅនិយាយតទៀតក៏ជុងហ្គុកគេមិនបានយកទៅគិតដែរទឹកមាត់គេសាបមិចនឹងអាចឲចាហ្វាយយល់បានទៅមិនអញ្ចឹង។
«ឯងថាឲយើងសិនទៅរ៉ាសុីនតែ បន្តិចទៀតឯងបានភ្លើភ្នែកហើយថាយើងធ្វើបែបនេះដោយសារអី»
_____
ហ៉ើយ យ៉ាប់ណាស់ចង់ធ្វើស្អីក៏មិនដឹងដែរ
គ្រីសស្ដារ