ADEN BXB

17. Bölüm

DÜZENLENDİ!!!

15 yıl önce...

"Senin yüzünden oldu, herşey senin yüzünden oldu. Uğursuz! Bebeğim senin yüzünden öldü." Yatakta yatan kadın kendisine bağırırken o kafasını yere eğmiş ve çoktan ağlamaya başlamıştı.

Hemşireler odaya girdiğinde sinir krizine girmiş olan kadını görür görmez sakinleştirici yapmak istemişler lakin acılı kadına bir türlü güç yetirememişlerdi. Odaya gelen başka bir hemşire sayesinde zor güç tutabilmiş ve sakinleştirici iğneyi yapabilmişlerdi.

Küçük çocuk yavaş yavaş sakinleşen ve en sonunda dayanamayıp kendisini uykunun sıcak kollarına bırakan kadını izliyor bir yandan da kendisini suçluyordu.

Okulda çıkan kavga yüzünden müdürü Sabri'yi okula çağırmıştı. Bu sırada Cemile'nin sancıları tutmuş ama evde kimse olmadığı için kendi başına o halde merdivenlerden inmeye çalışırken düşmüştü.

Sabri eve gelene kadar o şekilde merdivenlerin dibinde baygın bir şekilde yatmış ve düşmeninde etkisi ile kanaması olmuştu. Zaten zorlu ve riskli bir hamilelik süreci geçirirken bide bu olayların olması bebeğini kaybetmesine sebep olmuştu.

O ise bu durumdan Aden'i sorumlu tutuyor bütün nefretini ve sinirini ona kusuyordu.

Kapının aniden açılması ile Aden yaşlı gözlerini gelen adama çevirdi. Sabri ıslak gözlerle kendisine bakan çocuğu gördüğünde bir kaç yadımda yanına vardı ve ona sarıldı.

Bakışları tam karşısında uyuyan kadını bulduğunda derin bir nefes aldı. Aden'in kendisini saran kollarla ağlaması dahada şiddetlenirken Sabri saçlarına bir öpücük kondurdu.

"Benim yüzümden oldu. Herkesin hayatına uğursuzluk getiriyorum baba. Kardeşim benim yüzümden öldü. Eğer beni o gün evine almamış olsaydın bugün kardeşim yaşıyor olacaktı. Hepsi benim suçum."

Küçük çocuk hıçkırıklara boğulurken Sabri onun saçını okşadı.

"Öyle deme aslanım. Senin bir suçun yok. Onu bize Allah verdi Allah aldı. Bu yüzden isyan edemem. Hem biliyor musun her insanoğlu dünyaya geldiği anda ölüm zamanı da belirlenirmiş. Sen olsanda olmasanda o sabinin ömrüde o kadarmış. Kendini suçlama aslanım."

Saçlarına öpücük kondurduktan sonra tekrar sardı kollarını küçük çocuğa. Cemile ilk günden beridir istememişti Aden'i, farkındaydı.

Çünkü Cemile biliyordu ki Sabri herzaman bir erkek evlat istemişti. Kocası bunu hiçbir zaman dile getirmemiş olsada o bunun farkındaydı ve Aden de bunun kanıtıydı.

Sabri kendi öz evladından ayırmamıştı Aden'i. Hatta bazen Aden ile daha çok ilgilenir daha fazla vakit geçirirdi. Ama bunun sebebi bir erkek çocuğu olması değil, şimdiye kadar sevgi ve ilgi görmemiş bir çocuk olmasıydı.

Cemile ise içten içe nefret etmişti Aden'den. Şimdi birde evladını kaybetmişti ve bu durum nefretini iki katına çıkarmıştı.

Sabri'nin işi şimdi daha da zordu. Yaralı bir anne vardı ve birde yaralarını sarmaya çalıştığı oğlu. İkisini nasıl idare edeceğini düşündü. Cemile'yi tutmak artık daha zor olacaktı.

Günümüz...

Toprağın üzerindeki yabani otları temizledi bir süre. Daha sonra getirdiği çiçekleri dikmek için küçük çukurlar açıp çiçek fidanlarını yerleştirdi ve boş kalan yerleri kumla doldurdu.