​Accidental Mark {Myanmar Translation}

Chapter-43

For Zawgyi~

အျပန္​အလွန္​စကားဝိုင္​းဝယ္​

ဒီတစ္​ႀကိမ္​ ခ်န္​႐ွရဲ႕ဒဏ္​ရာက တကယ္​မျပင္​းထန္​​ေပ။
အ​ေရးႀကီးတဲ့ အခိုက္အတန္႔​​​မွာမွ ဓားက စင္​တီမီတာ
နည္း​နည္​း​ေလာက္​ လြဲ​ေခ်ာ္​သြားခဲ့တာ​ျဖစ္​​ေလျပီး။
ခ်င္​ယြိရဲ႕အ​ေသးစိတ္​ဂ႐ုစိုက္​မႈ​ေအာက္​မွာ ဒဏ္​ရာက
တျဖည္​းျဖည္​း သက္​သာလာ၏။သုံးရက္​​အၾကာမွာ..
ခ်န္​႐ွ ပတ္​တီးကုိဖယ္​႐ွားလုိက္​ၿပီး ​ေခ်ာ​ေခ်ာ​ေမြ႔​ေမြ႔ပင္​
​ေဆး႐ုံဆင္​းလုိ႔ရသြား​ေခ်သည္​။က်ိဳယန္​တစ္​​ေယာက္​
သူ႔ကုိ ကားနဲ႔လာႀကိဳကာ...အမွတ္​(၁၇)အထက္​​တန္​း
ေက်ာင္​းမွာ႐ွိတဲ့ ႐ိုက္​ကြင္​းဆီ သူ႔ကို တစ္​ခါထဲတန္​းၿပီး
ျပန္​ေခၚသြား​ေလ​ေတာ့သည္​။

ခ်န္​႐ွ ႐ိုက္​ကြင္​း​ေပၚျပန္​​ေရာက္​လာတဲ့အခိုက္​အတန္​႔မွာ
လူတိုင္​းက သူ႔​အနား စု႐ုံးစု႐ုံးလုပ္​ရင္​း ​ေႏြး​ေႏြး​ေထြး​ေထြး
​ေမးလာၾကပါ၏။"ခ်န္​႐ွ..ဒဏ္​ရာက နာ​ေန​ေသးလား?"

"မင္း ​အဆင္​​ေျပရဲ႕လား?"

ဒါ႐ိုက္​တာလ်ိဳသာမက စပါးလင္​​ေလးနဲ႔ ဆရာရႊီကပါ
စိတ္​ပူ​ေန႐ွာၿပီး..ခ်န္​႐ွကုိ အခ်ိန္​အ​ေတာ္​ၾကာ ဂ႐ုစိုက္​
​ေပး​ေန​ေလသည္​။ခ်န္​႐ွ မ်က္​ႏွာ​က ၾကည္​လင္​​ေနကာ
​ေတာက္​​ေတာက္​ပပျပဳံးလုိ႔​ေန၏။
"ကြၽန္​​ေတာ္​အဆင္​​ေျပပါတယ္​​ဗ်။စိတ္​မပူပါနဲ႔...
အခုခ်က္​ခ်င္​း တန္း ​႐ိုက္​လို႔​ေတာင္​ရတယ္​!"

"ကြၽန္​​ေတာ္​့ကုိ စိတ္​ပူ​ေပးလုိ႔ ​ဆရာ(မ)တို႔ကုိ
ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ သက္​သာ​ေနပါၿပီ!"

တစ္​​ေန႔ခင္​းလုံး ​ေနရာတိုင္​း ႏႈတ္​ဆက္​​စကား​​သံေတြနဲ႔သာ
ျပည္​့ႏွက္​​ေနခဲ့ၿပီး။ခ်န္​႐ွႏွလုံးသားထဲ ​ေႏြး​ေထြးမႈတို႔ကား
ခိုဝင္​လာ​ေခ်၏။သူ႔အ​ေနနဲ႔ ^က်ဲက်ီ^ အဖြဲ႔သား​ေတြကုိ
သ​ေဘာက်သည္​ပင္​။ၿပီးခဲ့တဲ့ မ​ေတာ္​တဆမႈက ျဖစ္​ရပ္​
တစ္​ခုမွ်သာျဖစ္​​ေလကာ..အလုပ္​အ​​ေပၚထား႐ွိတဲ့ သူ႔ရဲ႕
စိတ္​အားထက္​သန္​မႈကုိ​ေတာ့ သက္​​ေရာက္​မႈ႐ွိလာမည္​
မဟုတ္​​ေပ။