KABANATA 32

2.3K 48 2
                                    



TAHIMIK lang kami habang kumakain ng breakfast ni alexander at lara.

Hindi kumikibo si lara simula pa kagabi pag gising niya. Tulala lang siya sa kawalan at parang walang pinapakiramdaman.

I tried to be normal despite of my wants to talk to her. I really want to hear her words. I'm worried.

Matapos naming kumain ng breakfast ay dumeretso na kaagad si lara sa kwarto kaya napabuntong hininga ako at tinignan si alexander.

Inakbayan niya ako at hinahaplos ang balikat ko.

"What to do?" I asked him. I always asked for his opinion before doing anything. He knows the best.

"Just let her rest. She will open up to you once she's ready. Just don't force her." Sabi niya. Tumango naman ako at tumingin ulit sa plato ni lara na iniwan.

Konti lang ang kinain niya kaya mas lalo akong nag-alala sa kalagayan niya. Namamayat siya.

"Everything will be alright, sedeina." He assured.

"Hopefully." I said.

Sumandal ako sa balikat niya. Tahimik lang kami habang pinapakiramdaman ang sarili.

"It's already 7am." Paalala ko sakanya at tumayo. "It's your work time babe come on." Aya ko at inilahad ang kamay ko sakanya.

Tinanggap niya naman ang kamay kong nakalahad at hinalikan ito bago tumayo.

"I will watch you both." He said.

"Ayos lang kami dito." Pangungumbinsi ko sakanya.

"I'm always at work, sedeina. i want to spend time with you too. Don't you want me here?" Parang nagtatampo pa.

"Ofcourse, I want you here, but you have responsible too." Sabi ko at ngumiti sakanya. "You need to face them. I'm always here. Hindi ako tatakbo." Nakangiting sabi ko.

"Promise that you won't leave me. " He said to me.

Ngumiti ako at tumango."Ikaw pa talaga ang nanigurado, ah. Ako yung patay na patay sayo dapat ako ang magtatanong sayo."

Umiling lang siya. "Hindi ka sigurado." He said.

"Sigurado ako." Angal ko sakanya.

"I'm staying." He said.

"If that won't affect your work, then it's fine." Sabi ko naman sakanya.

"I'm staying with you no matter what happend, please don't leave me, sedeina. Iwan lang ako ng lahat wag lang ikaw." He seriously said.

"Saakin ka lang makikinig, sedeina." Utos niya. "Dahil hindi kita bibiguin. The pain I gave to you will never happen again. I assure you. Puro saya nalang ang ibibigay ko sayo. Basta mangako kang hindi mo ako iiwan." Sabi niya

My facial expressions changed. What he said is overwhelming me. I really love this man.

"I won't leave you. I promise!" I smiled. Hinawakan ko ang panga niya at inalapit saakin. "I love you so much." I said as I kiss him.

Napatigil naman ang paglalambingan namin ng masilayan ko si lara habang nakahalik ako kay alexander.

Nanlaki naman ang mata ko at hinawi ang mukha ni alexander.

"Lara." Gulat kong sabi at medyo nahihiya pa. Tipid siyang ngumiti saakin.

"I'm sorry. Naabala ko pa ata kayo." Mahinhin niyang sabi.

"N-no! No! Hindi!" Natatarantang tanggi ko at lumapit sakanya bago pa man siya makaalis.

"How are you?" Tanong ko at hinaplos ang mukha niya. Medyo naghihilom na ang pasa sa pisgne niya pero hindi ko parin maiwasan ang mag-alala.

Her Indecent Desire (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon