Her Indecent Desire (COMPLETED)

KABANATA 52

"I'M glad you came!"

Tumango ako kay nanay. Today is our family day.

Hapon pa lang ay nandito na kami sa rest house para makapag bond.

Nanay changed our family plans.

We will have a family day and family dinner each within a month.

And no one's complaining. Sakatunayan nga ay masaya kami dahil medyo hindi narin kami nakakapagbond at ito lang ang pagkakataon para mag catch up.

"How's alexander?" Biglang tanong ni nanay. I looked at her. Kami lang ang dalawa sa may balcony.

Napabuntong hininga ako.

"He's doing great." Sagot ko.

"Are you sure?" Paninigurado ni nanay. Tahimik akong tumango at binalik ang tingin sa magandang tanawin.

"M-may alam ka ba nay? Tungkol sa nakaraan ni alexander?" Tanong ko.

"I'm curious about his life years ago, without me." I honestly said. "Gusto kong malaman kung ano ang naging buhay niya noong mga panahon na wala ako."

Hinawakan ni nanay ang kamay ko at marahan na hinaplos iyon.

"Maybe he's being selfless again." Sabi niya. "He don't want you to get hurt."

"Bakit naman ako masaskatan kapag sinubukan kong alamin ang nakaraan niya? I accepted it already. Tanggap ko na ang mga masasakit na salita na sinabi niya saakin. Maybe he learned from his mistakes, bumabawi naman siya ngayon." Pagkukumbinsi ko sa sarili.

"Are you talking ahout the phone call?" Tanong ni nanay. Tumango ako.

"That phonecall is fabricated."

I immediately lift my head and stare eagerly at my mother.

"What do you mean fabricated?" Naguguluhan na tanong ko.

Magsasalita na sana si nanay nang may naramdaman akong brasong pumalupot sa bewang ko.

"The food is ready." Alexander said and gently kissed my nape. Kumalas siya sa pagkayakap galing sa likod ko at binati si nanay.

"You're hungry, right?" Tanong ni alexander saakin. Hindi ako makatingin sakanya dahil ang atensyon ko ay nakay nanay lang.

Tumango siya saakin na para bang pinapahiwatig na mamaya nalang kami mag-usap.

"Una na ako." Paalam ni nanay.

Nang kami nalang ang naiwan ni alexander ay hinaplos niya ang mukha ko at inangat para magtama ang nga mata namin.

"You're spacing out again." Sabi niya.

"Have you ever stopped loving me?" Out of nowhere kong tanong.

"I never stop loving you." Malambing niyang sabi at hinalikan ako. "I love you so much, even the parallel world knows about it." Sabi niya.

He's smiling while I'm just staring at him.

Fabricated.

The phone call were fabricate.

It means hindi totoo yon. The words that pained me are not true. Lahat ng sakit na dinaanan ko ng dahil lang sa tawag na iyon ay puro peke.

5 years?

I've been keeping my hatred in five years.

If the person I've talked to over the phone is not alexander, then who is it?

"Sedeina." Tawag ni alexander saakin. Narandaman ko ang pagpunas niya sa luhang tumulo sa mga mata ko.

"What's the matter?" Tanong niya.