Liam's POV;
Mag-da-dalawang linggo na ang lumipas noong tuluyan na akong binitawan ni Iva. Kahit sa pagdalaw sa kaarawan ko ay hindi ko siya nakita. Hindi ako masaya sa mismong kaarawan ko. At ang hirap magpaliwanag sa mga magulang ko kung tatanungin ako kung saan siya. Kailangan ko pang magsinungaling dahil ayoko sabihin sa kanila na wala na kami. Hindi ko parin kasi tanggap.
Sa tuwing uuwi ako ay dilim at tahimik agad ang bubungad sa 'kin imbis na ngiti, yakap, at masigla na bati ni Iva. I missed her, I really missed her. Hindi ko na siya nakikita at hindi ako sanay.
And now, I'm in front of Maxine's condo. I felt guilty because of what I did to her. Nagagalit ako sa kaniya sa tuwing nakikita siya at nasasaktan ng hindi ko namamalayan. I want to apologize and clear everything. I knew that Maxine still mad at me dahil sa ginawa ko sa kaniya but she is the only one na meron ako. Kahit na matagal na kaming hindi nag-uusap ng maayos, sa kaniya parin ako tumatakbo kapag may mabigat akong nararamdaman at problemado. She is still my best friend after all.
I took a deep breath before I press the doorbell.
". . ."
*Diiiing dooooong*
"..."
Nakailang ulit na ako sa pagdodoorbell pero wala pa rin akong natanggap na sagot. I bell several times again and now I heard Maxine's voice. Ngumiti ako at tatawagin na dapat siya pero I heard sounds like, .. moaning?.. What?
I heard her again and it's literally moaning. Dali-dali kong pinindot ang mga code kahit hindi ko alam kung ano ang passcode pero sa unang try ko palang ay tama agad ako, at ito ay ang birthday niya.
Pumasok agad ako sa loob. Hindi ko siya nakita sa living room kaya pumunta kaagad ako sa kwarto niya. Nang nasa tapat na ako ng pinto ng kwarto niya ay dahan-dahan akong pumasok.
"Aahhhmmnn, sh*t. I like that. More-ah!~"
I stop when I heard that. My face turned pale. My eyes widened of what I just saw. It was Maxine, hubo't hubad sa higaan at may nakapatong na lalaki sa kaniya. Agad uminit ang ulo ko.
"MAXINE?! WHAT IS THE MEANING OF THIS??!", I shouted angrily.
Both of them stop. Nang makita ako ni Maxine ay agad niya itinulak ang lalaki.
"L-liam? A-anong ginagawa mo rito?", utal at takot na tanong ni Maxine sa akin habang tinakpan niya ang kaniyang katawan gamit ang kumot. Meanwhile, the guy pick up his clothes and put it on his body again.
Agad namang may pumitik sa utak ko.
"You're not pregnant?", I said habang napu-process pa sa utak ko ang nangyari ngayon-ngayon lang.
"Hi-hindi. M-mali. I-im pregnant-"
"Do you think I'm stupid!?", sigaw ko.
"L-liam.", ramdam na ramdam ko ang takot sa boses niya.
"Magpapaliwanag ako.", pagpapatuloy niya. This time she came closer to me and trying to hold my hands but I push her away.
"Magpapaliwanag? EXPLAIN WHAT?! I-explain mo na hindi sex 'yong nakita ko? Na nag-iimahinasyon lang ako!? Ha!? Gumagawa ka pa ng kwento. NAGPANGGAP KA PANG BUNTIS!", I shouted angrily making her flinched on her feet. Nagsimula na siyang umiyak.
Tumingin ako sa lalaki na nakapatong kay Maxine kani-kanina lang. Ngayon ay tapos na siya magbihis. Tinignan ko uli si Maxine at nilapitan siya.
"Alam mo ba itong ginagawa mo? Dahil sa 'yo hiniwalayan ako ni Iva! Ano ba ang ginawa ko sa 'yo para gawin mo 'to sa'kin?!", I asked deeply. And then, something seemed like snapped through my mind.
"Did both of you plan all of this?"
"P-plan? Wh-what plan?", Maxine asked, acting like innocent.
"Stop acting Maxine and tell me! Hindi niyo ako basta-bastang mauuto. You two f*cking tell me what's your plan?! Gusto niyo ba ang pera ko?! Iyong kompanya?! HA?!", I yelled, my face now is red with anger. Nanginig naman si Maxine at napaupo sa kama.
"Stop already, Liam.", the guy said slightly annoyed but I feel his nervousness.
Tinignan ko siya ng masama.
"You piece of shit. Just fucking tell me!!"
"YES! Plano ko ang lahat ng ito! Pero hindi dahil sa pera at walang kinalaman dito si Carl. Plano ko na maghiwalay kayo ni Iva.", Maxine told and her voice cracked. More tears already flowing down on her cheeks.
"Why?", ang malamig na bulong ko pero alam ko na rinig niya ito.
"Because I love you."
"You're just confused."
"No, I'm not."
"Then, if not... Huli ka na. Sinaktan mo ako dati. Hindi mo alam kung ano ang mga ginawa ko para lang bumalik ka sa'kin pero ano ang ginawa mo? Pinahiya mo pa ako sa maraming tao. Tapos ngayon na masaya na ako sa iba, sisirain mo ulit kaligayahan ko? At gusto mo bumalik ako sa 'yo? Why are you so selfish?"
Hindi siya sumagot bagkus tahimik lang siyang umiiyak. Huminga ako ng malalim at pinakalma ang sarili.
"I am so disappointed, Maxine. You are disgusting.", ang sabi ko na walang pag-aalinlangan at may diin sa bawat salita.
Umiyak lang siya ng umiyak. Iyong Carl naman ay nakatayo at nakayuko lang sa may gilid. Napapahid ako sa mukha ko at napasuntok sa dingding.
"I hate to say this but I don't want to see your face anymore. You are. fired.", I said calmly but deeply.
Napaangat siya ng mukha.
"You can't do that."
"Yes, I can. Ako na ang may-ari ng kompanya ni dad. Kung hindi sa kaniya, matagal ka na sanang tanggal sa trabaho.", tinignan ko muna si Maxine na ngayon ay tila hindi na nakagalaw sa sinabi ko. I 'tsk' before leaving the condo.
Narinig ko ang malakas na pag-iyak at pagtawag sa'kin ni Maxine pero hindi ko na siya pinansin at hindi na ako lumingon pa. There was no turning back. Pagod na ako. Akala ko magiging okay ako ngayon dahil nandyan pa siya but . . . tsk. Hindi ko na alam ang gagawin ko.
Bakit ba ito nangyayari sa 'kin?
