Dzieci Aulëgo ➳ Król i Smok (Hobbit FanFiction) ~korekta~

Przepowiednia

Gwiazdy Aulëgo

Gdy mrok spowije północne ziemie,
A siedmiu władców, jedno plemię,
Z elfimi królami ramię w ramię staną,
Stając się jedną armią niepokonaną.

Gdy psy i koty stać będą u swego boku,
A Góra zadrży na wieść o smoku,
Spokojnie drzemiącym w jej korzeniach,
Od samych początków Śródziemia,

Zjawią się wtedy Gwiazdy Aulëgo,
Wznosząc swe miecze na cześć Ojca swego.
Ich osiem ramion srebrzyć się będzie,
I czekać wszyscy będą, aż On nadejdzie.

A kiedy wreszcie z nieba zstąpi,
I uwierzy wtedy ten, kto wątpił,
Zło zadrży na widok jego,
I cofnie się za dowódcę swego.

Ten zaś zaciśnie pięści w gniewie,
I pośle swe ogromne siły przed siebie.
Lecz strach dostępu do serc naszych mieć nie będzie,
Bo Ojciec z nami stanie, jak zawsze i wszędzie.

On swym oddechem w nas życie tchnął,
Abyśmy mogli pójść drogą swą,
I jego chwałę i czyny po świecie rozpowiadali,
Na jego cześć wielkie uczty szykowali.

Mahal, nasz Ojciec, młot swój uchwyci,
I ruszy do boju, broniąc swe dzieci.
Aulë przeciw bratu swemu stanie,
Temu, który wrócił, groziło wieczne wygnanie.

I Biały Smok ze snu się wybudzi,
Zapał w sercach naszego wroga ostudzi.
Małżonka szukać na polu będzie swego,
Ojca i stworzyciela naszego.

A kiedy odnajdą się wreszcie,
Po tylu wiekach czekania, nareszcie.
Ze swymi dziećmi razem
Staną się czystej miłości obrazem.

Srebrna Gwiazda rozbłyśnie na czołach Córy i Syna,
Gdy wraz z Ojcem i Matką bronić będą Domu Rodu Durina.