ගුචින් එක....
දෙයියනේ ගූචින් එක....මං මේ කඩලා තියෙන්නෙ...ගු චි න් එක නේද...
මගෙ තොලකට පවා වේලිලා ගියා වගේම මං කාමරේ පුරාවටම ඇස් යැව්වා...පුටු පෙරලිලා ...කලු ජෙඩ් වාස් එක කුඩු වෙලා...බුමුතුර ඉරිලා ඇද රෙදි ...එයා....එයා කිව්වා තෙම්න්න වත් එපා කියලා ..අඩුම ගානෙ දූවිලි පොදකටවත් මොකුත් වෙන්න බෑ කියපු එයා මාව හම ගහයි...හම හගලා නැවතුනොත් ඇති ....මාව...
ඇත්තටම මෙවෙලෙ මට මගෙ හිතට දැනුන හැගීම් වචනවලට පෙරලනවා නම් මට දැනුනෙ මිනිමැරුමක් කරලා එල්ලුම් ගහට නියම වෙච්ච හැගීමක්....එල්ලලා මරන්න නියමවෙලා තියනකොට කඹේ බෙල්ලට වැටිලා තියන හැහීමක්....පන පිටින් මගෙ හදවත උගුල්ලලා ගන්න යනකොට නහර වැල් කැඩි කැඩි යනකොට දශමෙන් දශමෙ මගෙ හුස්ම මගෙන් ඈතට යන හැගීමක්...මගෙ උග්‍ය්‍ර දන්ඩට කිනිස්සක් බස්සවන හැගීමක්..මගෙ අදෝ මාර්ගෙන් යකඩ උලක් බස්සපුවාම බොකු බඩ වැල් ඉරාගන යකඩ කූර කටෙන් මතුවෙනකොට දැනෙන හැගීමක්...පන පිටින් යකඩ කල් දේරමකට බස්සවලා පැහෙන වතුර ඇගට දානකොට මස ගැලවි ගැලවි යන හැගීමක් වගේ වෙනකොට මට ඉබේටම දාඩිය දාන්න ගත්තා වගේම මෙච්චර වෙලා තුවාල වලින් දැනුන වේදනාව යටකරගන මරණ බය දැනෙන කොට මගෙ කදුලු පවා මාව අත ඇරලා ගිහින් තියනකොට මගෙ ලේ නහර පවා හිදිලා ගිහින් තිබුනා .....
මං මගෙ ඉස්සරහ දැනගහන් ඉන්න නාකියා දිහා බැලුවා ...ඌ මොනවා කියයිද....එයා මගෙ පැත්ත ගනීවිද ....නැත්තන් උගෙ පැත්ත ...ඌ මාව කන්න ගියා කිව්වොත් මට සමාව දේවිද ...ඒත් ..ඒත් ඌ ඇවිස්සුනෙ මගෙ ලේ සුවද නිසා...ලේ සුවද ආවෙ ඇයි මගෙ කකුල කැපුන නිසා..මගෙ කකුල කැපුනෙ ඇයි මං පැනලා යන්න හදපු නිසා ...එකින් එක එකින් එක ගැටේ ලෙහපුවාම ඒ හැම වරදක්ම පැටවෙන්නෙ මගෙ කර උඩට වෙනකොට මං බය උනා...මගෙ හුස්ම පවා හිර වෙන්න ආවා....
එයා එනවා ....අනෙ දෙවියනෙ එයා එනවා ...ඒ බර අඩි ලී සොල්දරෙට "ධන්....ධන්...ධන්...ධන්..."ගාලා වැදුනා වගේම එයා තියන අඩියක් අඩියක් පාසාම මගෙ හදවත මරන බය දැනිලමද කොහෙද මගෙන් ඈතට පැනලා දුවන්න තරම් වේගෙන් ගැහුනා වගේම හෙවනැල්ල පවා කරදරේකදි අපිව අතාරිනවා කියන්නෙ නිකම්ම නෙවෙ වෙනකොට මගෙ හෙවනැල්ල පවා මගෙ මරන මංචකේදී මාව අතෑරල ගිහින් තිබුනා...
