එයා...ඒ ඉන්නෙ මගෙ වංජි......
වූශියෑන් ...එපා....ඕක කරන්න එපා...ආපහු එන්න ...වූශියෑන් .......වූ.....ශි.....යෑ.....න්න්!!
ආහ්ව් ....ආයිහ්ක්....මගෙ ඔලුව....
එයා මගෙ ඉස්සරහට ඇස් පිල්ලමක් වත් නොගහම ආවා වගේම එක පාරම මගෙ ඔලු කට්ට පුපුරලා යන්න තරම් වේදනාවක් වගේම හදවත පිච්චිලා අලුවෙන තරම් වේදනාවක් දැනෙන කොට ඔලුව අස්සෙන් එකම එක කටහඩක් ...වේදනාවෙන් පිරුන කටහඩක් ...බයෙන් පිරුන...තරහෙන් පිරුන කටහඩක් වූශියෑන් ආයම එන්න එන්න ගගා ඇඩුවා වගේම කෑ ගහනකොට මගෙ උරහිසින් වගේම හදවතිනුත් ඉවසන්න අමාරු වේදනාවක් ආවා වගේම මං මගෙ අතින් හදවත පැත්තට පුලුවන් තරම් ගහගත්තා .....මට දැනුනෙ මගෙ හදවතේ ශිරා ධමනි මේ ඔක්කොම ඉරි ඉරි යනව වගේ..හැම කපාටයක්ම වැහිලා යනවා වගේ හදවතට ලේ පොම්ප කරන එක නවතිනවා වගේ එක නහරෙන් නහරෙ ගැලවිලා යනවා වගෙ මගෙ හදවත මගෙන් පැනලා දුවන්න හදනවා වගේ වෙනකොට මං පාරවල් කීපයක්ම අනිත් පැත්තට හැරිලා ගහ ගත්තා වගේම එලියට පැනලා දුවන්න හදන මගෙ හදවත චුට්ට චුට්ට...දශමෙන් දශමෙ ආයම පරන තත්වෙටම ආවා වගේම අගෙ හදවත හුලන් විස්කෝතුවක් වගේම සැහැල්ලු උනා...
එයා ආවා ......එයා කෙලිම්ම මගෙ ඉස්සරහින් හිටගත්තා වගේම අර කොලපාට මුද්ද දාපු අතේ පිට අල්ලට හාදුවක් තිබ්බා ...එතකොට මම දැන් මොකක්ද කරන්න ඕනෙ...මාත් එහෙම ඉඹගන්න ඕනෙද .නැත්තන් දැන ගහලා වදින්න ඕනෙද ...???
අම්මො අම්මෝ වදින්න නම් බෑ එයා මට ඉස්සර වෙලත් වැදලා ගැහුවා...එයා ගහන්නෙ නිකන් නෙවෙ අප්පා...ගහපුවාම ඒවා හරිටයට රිදෙනවනෙ...අපේ පපාවත් මට ඔහොම ගහන්නෙ නෑ...කැත වවුලා මාව හොරකන් කරන් ආවා මදිවට ගහනවත් එක්ක...හිතුන වෙලාවට ඉඹිනවත් එක්ක...ආයම ආදරෙයි කියනවත් එක්ක...ආයම සැරයක් මට වෛර කරනවා කියනවත් එක්ක...ඇත්ත තමයි රජ මිනිස්සුලා හරි හොරු....උන් හොද නැ....
මගෙ වස්තුව අද හුගක් ලස්සනයි...
එයා කිසි බයක් නැතිව මේ හැමෝම බලන් ඉද්දි මගෙ කම්මුලට හාදුවක් තියන ගමන් හිමින් මිමිනුවා වගේම මං එයා දිහා බලනකොට මගෙ කන් දෙක රතු උනා...ලැජ්ජයිනේ....
