එයා උන්නෙ තවමත් ඇස් වහන් වෙනකොට මාත් ඉතින් ඇස් වැහුවා...ඇයි දන්නෙ නෑ එයා ඇස් වැහුවෙ ......
එයාගෙ ඇස් කොන් වලින් කදුලු වාටෙනවා මං හොරාවට ඇරන් උන්න එක ඇහැකින් දැක්කා වගේම ඒ බලකොටුව උඩ හරිටයටම ඒ ලොකුම ලොකු තාප්පෙ උඩ ...ඒ කියන්නෙ කුලුනු දෙක උඩ පතාක සයිස් කොඩි දෙකක් තිබුනා වගේම ඒ කොඩි හුලගට එහා මෙහා වැනුනා වගේම කුලුනු දෙක උඩම ආරක්ශක කුටි දෙකක් වගේම ඒ ඇතුලෙ සෙබළු දෙන්නා ගානෙ හතර දෙනෙක් උන්නා....
එයා අවසානෙදි ඇස් ඇරියා වගේම මා දිහා බලලා ආයමත් මාව පොඩි එකෙක් වගේ අත් යටින් අත දාලා උස්සලා අනිත් අතට ඉන්දව ගත්තා වගේම තත්පර ගානක් ඇතුලත මිනිහෙක් අපි ඉස්සරහට දුවන් ආවා වගේම ඒ මනුස්සයා පපුවට එක අතක් තියලා එක දනහිසක් වගේම ඔලුවත් නමලා මොකක් හරි කිව්ව්...මොකක්ද දන්නෙ නෑ...හැබැයි ආව මනුස්සයත් එසේ මෙසෙ මනුස්සයෙකුත් නෙවෙ.....
එයා ඇවිත් යුධ සෙබලෙක්...සෙම්පතියෙක්...අනේ මන්දා..නයිට් කෙනෙක්ද කොහෙද ...ඒ ඇදුම...ඒ ගමන් විලාසෙ වගේම ඒ ඇස් වල තිබුන බැල්ම සාමාන්ය මිනිහෙක් ළඟින් වත් තියන්න බැරි කොට ඒ මනුස්සයා අපි ඉස්සරහා දනනැවුවා...
Su majestad ....(උතුමානනී)
ඒ මිනිහා එච්චරයි කිව්වෙ...අනේ මන්දා ඒ මනුස්සයා එහෙම ඉන්නකොට මටත් පොඩි ගැම්මක් ආවා වගේම අව්ල් වෙච්ච කොන්ඩෙත් අතින් හදා ගත්තු මං දුන්නක් වගෙ නැවිලා තිබුන කොන්ද කෙලින් කරගන ඉස්සරහට දාන්න පපුවක් නැතත් තියන චුට්ට ඉස්සරහට දාන් බඩ ගින්න නිසා පිට කොන්දට ඇලුන මගෙ ලෑලි බඩත් පොඩ්ඩක් පිම්බුවා..ම්ම්හුක්.
..ඉස්සරහට එන්නෙ නෑ...මං එයා දිහා හැරිලා බැලුවා ...