ව්ව්....වංජියෝ...ම්ම්ම්හ්...අනේහ්...
ඇයි වස්තුව ...
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
මන් උන්නෙ තවමත් එයාගෙ උකුල උඩ වෙනකොට උනුසුම් සුසුම් වෙනුවට එයාගෙන් පිට උන සීතල සුසුම් නිසා මාව හිරි වැටිලා යනකොට මට ඉබේටම කෙදිරි ගෑ උනා...ඇත්තටම මං "අනේහ් " කියලා කිව්වෙ මට ඒක ඕනා කියලද...නැතිනම් මට ඒක එපා කියන හැගීමද කියලාමට අවංකවම තේරුම් ගන්න බැරි උනා...ඒක නිකන් මට ඒක එපා....ඒත් ඒක ඕනා වගෙ හැගීමක් වෙනකොට මං දෙකෙන් මොන හැගීම පැත්ත ගන්නද කියලා කල්පනා කරනකොට එයා මං ඇදන් උන්න දුහුල් රොබ් එක උරහිස් වලින් පන්නලා ඒ සීතල දෙතොල් මගෙ උරහිස් ඇට උඩ එහා මෙහා ගෙනියන ගමන් උන්නා....
ව්ව්...වංජි...යීහ්...
උරහිස් ඇට තෙමාගන ඊටත් පහලට ආව එයාගෙ සීතල දෙතොල් මගෙ උඩු කය පුරාවටම අරන් යනකොට මට දැනුනෙ සීතලම සීතල අයිස් කැටයක් මගෙ උඩුකය පුරා එහා මෙහා යනවා වගෙ හැගීමක් වෙනකොට එයාගෙ දැඩිවෙලා තිබුන රසග මගෙ කලවා වල වදිනකොට මං යටි තොල හපාගන ඉවසන්න බැරි හැගීම් ගොඩක යටවෙලා උන්නා...
ඇත්තටම මට එයාගෙ මෙ ස්පර්ශයන් දරාගන්බ හයියක් කොහොමටවත් නෑ...මං එයාට ආදරෙයි ...එයත් මට ආදරෙයි ...මම එයාගෙ බිරිද ...ඒක එයාවත් මමවත් හිතලා නොකිව්වා උනත් ඒකයි පුරාවුර්තයෙ පවා තිබුනෙ...ඒත් ඒ හැම දේම අහකට දැම්මොත් මම තවමත් මනුස්සයෙක්...අවුරුදු විස්සක් විතර පොඩි කොල්ලෙක්...එතකොට එයා....එයා අමරණීය කෙනෙක් තලතුනා කෙනෙක්...කොටිම්ම කිව්වොත් මනුස්ස අමනුස්ස රමනයක් කියන්නෙම මට දරාගන්නම බැරි දෙයක් උනා...
ආහ්ව්....ම්ම්හ්ක්
හිතුවෙ වත් නැති වෙලාවක මගෙ ඉනෙන් පහලට එයාගෙ සීතල දෙතොල් වදිනකොට මට ඉබේම කෙදිරි ගෑවුනා...ඇත්තටම ඒක කෙදිරිගෑමකට එහා දෙයක් වෙනකොට මං දෑතිම්ම ඇද රෙදි කිටි කිටියට මිරිකගන්නකොට මං උගුරෙන් වගෙ කෑගහන්න ගත්තා ...
