අනෙ...වංජියා....දැන් නම් ඇග රිදෙනවා ...නිකන් ඉන්නකො අපෙ මහත්තයා...දැන් ඇතිනෙ .....අර ජිංගියා නිදිත් නැතුව ඇති තවම...
අනේ මන්දා...මේ වංජියා වයසට යන්නෙත් නෑ...තියන විසේ අඩුවෙන්නෙත් නෑ අනෙ......අනික ඔය "මගෙ වස්තුවට පාලුයිද " කියන වචනෙත් මට හරි අමුතුයි අනේ ....
කරන්න දෙයක් නැති කමට වගේම කෑ ගහගන්නත් බැරි කමට මම සද්ද නැතිව යටි තොල හපන් උන්නා ...අවසානෙදි පැය ගානකට පස්සෙ වෙනදා වගේම අදත් වංජියා දාඩිය දාන් හති ඇර ඇර මගෙ ඇග උඩට වැටුනා....අනෙ ...අම්මෙ..මේ මනුස්සයගෙ බර අයියො....බලන්න ඉතින් අනේ මේ මනුස්සයා මට කන්න දෙන්නෙත් නෑ...මාවම කකා ඉන්නවා...ඒ අස්සෙන් මට බඩත් ගිනි අනෙ..මේ රෑ දෙගොඩ ජාමෙ කන්න ඉල්ලන්නත් මට මොකක්ද වගේ...
මම හති අරින වංජියගෙ ඇගට යට වෙලා බිංකුඩෙක් වගේ බෙල්ල විතරක් එලියෙ දාන් කන්න දෙයක් කල්පනා කෙරුවා...
මං දැන් බඩ ගිනි හැදුන චූචි බිංකුන්ඩෙක්...!!!!
වංජියො.....
........
වංජියො.....
....
අපෙ මහත්තයා....
.......
ලමයිගෙ තාත්තෙ...
.....
බලන්න ඉතින් අනේ මට එන කේන්තියක් නම්....මේ මනුස්සයගෙ කන් ඇහෙන්නෙ නෑනේ...බීරි වෙලා ඉන්නවා...ආපු දෙන්කො ආයම මගෙ වස්තුවට පාලුද..වූශියෑන් මගෙ බිරිද ගාන්...ඇයි වදෙ...මට හරි බඩගිනි අනෙ...මෙව් වංජියා එන්න එන්නම නරක් වෙනවා අනෙ...ම්ම්ම්හුක්..මහ ඕන් නෑ අප්පා....
තවමත් මාව යටකරන් ඉන්න වංජියට සිය පාරක් කතා කරපු මම ආයම ඈනුමක් ඇරියා ...ඇරලා ආයම කන් කෙදිරි ගාණ්න ගත්තා ...
වංජියා....
ම්න්....
බඩගිනීනෙ වංජියො....කන්න මොනා හ්‍රි දෙන්නකො.....
එයා එහෙම්ම මගෙ මූන දිහා බලලා නලලට වැටිලා තිබුන කෙස් රොද අයින් කෙරුවා...
තව චුට්ටක් ඉන්න වස්තුව.......
එයා මට තවචුට්ටක් ඉන්න කොයන ගමන් මගෙ පපුව මැඩ මූන තියා ගත්තා වගේම හෙමින් හෙමින් මාව අතගාන්න ගත්තා .. එතනිනුත් සෑහෙන්න වෙලාවකට පස්සෙ මගෙන් එලියට ආව වංජියා මගෙ ඇග උඩිනුත් අයින් උනා ....
