මහ වැස්ස කොච්චර ලස්සන වුණත්, මට ඒ වැස්සෙ තෙමෙන්න හිතෙන්නෙ නෑ. ඒත් මේ හීතලට කඩා හැලෙන තුහින...? මට මේ තුහින වැස්සට මුහුවෙලා මගේ ගිනියම නිවාගන්න හිතෙනවා. ජීවිතේ මොන තරම් අසංවේදී සෘතුවකද අපි මේ හමුවෙලා ඉන්නෙ. වීසි කරලා තිබ්බ හැම ලස්සන පුරුද්දක්ම එකින් එක මම ළං කරගන්නවා... සමහර දේවල් ඔයා මගේ අතට ළං කරලා දෙනවා. මටම මිසක්, ඔයාට මගේ අතට අරන් දෙන්න බැරි විදියෙ සමහර දේවල්, මගේ අතට ගන්න මට පුළුවන් වෙන තරමට, ඔයා මට හයිය දෙනවා. ඔයා, ඔය දෙකෙන් එකක්වත් නොකර පස්සට අඩිය තියන්න කිසිම වෙලාවක කිසිම විදියකින් සූදානම් නෑ. දර්යා... "ලූකා" ගැන කවුදෝ ලියලා තිබ්බ විචාරය කියෙව්වාම මට මතක් වුණේ ඔයාව... ඔව්... ගැහැනියක් උපරිමයට ආදරය කරද්දි තමන්ගේ අනෙක් අර්ධයට මවක් වෙන්න තරම් දයාදරයෙන් පිරිලා යනවා කියලා ලියලා තිබ්බ ඒ සටහන...
අම්මෙක් වගේ ආදරය දක්වන බිරිඳක්... මම ලූකාව හොයලා හොයලා හොයාගෙන බලන්න අරන් හෝරාවක් දෙකක් ඉක්ම ගිහින් සේයාපටයේ අවසානයට ළඟාවෙද්දි මගේ හදවත ඇදුම්කන්න පටන් ගන්නවා. පහුවදා ඔයාව පපුවට තුරුලු කරගෙන,
"මම ඒ ෆිල්ම් එක ගැන කියන්නද?"
"හා"
මම මුල මැද අග පටල පටල කියාගෙන යන්නෙ මට කතාව කියලා ඉවර කරන්න තියෙන හදිසියට. මට ඕන ඔයාට කතාව කියන්න නෙවෙයි. මට ඕනෙ ඔයත් නිහාරිකා වගේ මං වෙනුවෙන් ඕනම දෙයක් කරයි කියලා කියන්න. මගේ භීතිකාවලට මටත් වඩා බය, "මම මට ආදරය කරනවාටත් වඩා වැඩියෙන් මට ආදරය කරන, ඔව්... එහෙව් ඔයා මං වෙනුවෙන් ඕනම දෙයක් කරයි කියලා මම දන්න බව කියන්න...
"සුදූ"
"ම්හ්...?"
"මං කැමති හැමදේම එකින් එක දෙනවා ඔයා මට... ඔයාව මට ගෙනත් දුන්නෙ දෙයියො වෙන්නැති නේද? පොතක් තෑගි ලැබෙනවාට ආස වුණා... හරිම ලස්සන පොතක් තෑගි ලැබුණා..." නුඹ එසේ පවසමින් සියල් බර විසිරී යන හුස්මක් හෙලා ළය සැහැල්ලු කරගනිමින් මගේ හිස පිරිමැදීමට පටන් ගනී.
"රසම රස කිරිබත් පිඟානක්... මගෙ මහත්තයා අතින් උයලා සරසපු, ආදරේ පිරිච්චි රසම රස කිරිබත් පිඟානක්... ඒ විතරක්ද... මට තව කොච්චර දේවල් ගෙනත්ද? ඔයාට ඒවයෙන් මොනවත් තියාගෙන නෑ..." නුඹ මහත් ස්නේහයෙන් නුඹේ ළමැදෙහි හොවා හුන් මගේ නළලත සිපගනී.
