Mrunal Thakur රංගනයේ නිරත වන සිනමා පට දෙකයි මම නැරඹුවෙ. එක Sita Ramam... දෙවෙනි සිනමා පටය මම නැරඹුවෙ අද. ඒ, Hi Nanna...
Mrunal සිය රංගනයෙන් මොහොතකට මගේ සිත සිතිවිලි දාමයක නතර කරගන්නවා. ඉස්සර තරම් හැඟීම්බරව නොවුණත් මම උඩ නම් සඳහන් කරපු සිනමාපට දෙකේ Mrunal රංගනයේ නිරත වුණ චරිත දෙක සංවේදීව රස විඳිනවා. ඒ චරිත දෙකේම සමානකමක් මට දැනෙනවා. ඒ විශේෂ චරිත ලක්ෂණය මගේ හිතේ පැලපදියම් වෙනවා. මං හිතන්නෙ මම දැන් ඉන්නෙ Mrunal ගැන මගේ හිත උමතු වෙන වයසක නෙවෙයි. ඒ නිසා නොවෙන්න අවුරුදු විසි දෙකේදි විතර මේ රංගනය දැක්කා නම් මම Mrunalට ආදරේ කරන මට්ටමටම සංවේදී වෙයි. ඇත්ත Mrunalට මේ ගතිගුණ තියෙනවාද කියලා මට අදහසක් නෑ. මම අදහස් කරන්නේ Mrunal රංගනයේ නිරත වුණ චරිත දෙක.
ඕනම මනුස්සයෙක් දුර්වල වෙන තැනක් තියෙන්න පුළුවන්. ඒ දුර්වලතාවම හයියක් කරගෙන මූණ දෙන තැන් තියෙන්නත් පුළුවන්. ආදරේ වෙනුවෙන් හැමදේම අතෑරලා වගේ ඉන්නත් මනුස්සයෙක්ට සිද්ධ වෙන්න පුළුවන්. වතාවක් මම කළා වගේම. නමුත් Mrunal මගේ හිතට සියුම් සැනසීමක් ගේනවා. Sita Ramam සිනමා පටයේ සීතා තරම් පේ වෙලා ආදරය කරන, Hi Nanna සිනමා පටයේ වගේ කොහොමහරි ආයේම තමන්ගේ ආදරය හොයාගෙන එන පෙම්වතියක්, බිරිඳක් ලබන්න පතන මිනිස්සු ඕන තරම් ඇති. පෙම්වතෙක්, සැමියෙක් කොයි තරම් හයියට ඉන්න හැදුවත් තමන්ගේ ආත්මය තමන්ගේ පෙම්වතිය, බිරිඳ මතම රඳවාගන්න, ඇය මතම යැපෙන අවස්ථා නැතුව නෙවෙයි.
සමහර කාන්තාවන්ගේ ප්‍රේමයේ රැහැන් හරි තදයි. Mrunalගේ මේ රංගනයන් දකින වාරයක් පාසා මගේ හිතේ ආදරේ ගැන ඇතිවෙන්නෙ විස්වාසයක්. මොන දේ වුණත් වෙන් නොවී ඉන්නවාමයි කියන හැඟීම කොයි තරම් අපූරුද?
Mrunalගේ හිනාවත්, ගතිගුණත් මට මතක් කරන්නේ Dilki Hewapanna නංගිව. Mrunalගේ film එකක් බැලුවොත් එදාට නංගිට මගෙන් නොවරදින මැසේජ් එකක් යනවා. "නංගි පුළුවන් නම් මේ ෆිල්ම් එක බලන්න" කියලා.
කිසිම දේකදි අත්නොහැර, ඕනම දේකට ඉන්නවා කියන හැඟීම මනුස්සයෙක්ගේ හිතට දෙන්න හැම ගැහැනියකටම බෑ. එහෙම දනවන Mrunal කෙනෙක් මුණගැහුණොත් පරිස්සම් කරගන්න ලැබේවා... ප්‍රේමය ප්‍රේමයෙන්ම සුවපත් වේවා...!
