හෙලනි අක්කා සමාජ පර්යේෂිකාවක් වගේ නානාප්‍රකාර ප්‍රශ්න අහනවා. හුඟදෙනෙක් ඒවාට උත්තර දෙනවා.
ඉඳහිටක මමත් ගිහින් හෙලනි අක්කාගේ සටහන්වලට උත්තර තියලා එනවා.
හෙලනි අක්කා මේ සැරේ අහලා තිබ්බේ "I dare you to drop the most painful words that someone has told you."
මේ උත්තරය ප්‍රසිද්ධියේම පළ කරන්න හිතුණේ හේතුවකට. අපි කොයි තරම් ශිෂ්ඨ සමාජයක හිටියක් අපි අතින් කොයි තරම් අශිෂ්ඨ දේවල් කියවෙනවාද කියලා අපිට හිතන්න ඉඩක් හදලා දෙන්න මේ ප්‍රශ්නයට අපි එකිනෙකා දෙන උත්තර වැදගත් වෙයි.
සමහර ප්‍රකාශ කොයි තරම් කැතද කියලා අපිට හිතෙන්නේ ඒ ප්‍රකාශය කරන පුද්ගලයා කවුද කියන කාරණයත් එක්ක.
මේ මගේ අත්දැකීමක්...
මම සංක්‍රාන්තික වුණ බවට අම්මාව දැනුවත් කරලා Gender Recognition Certificate එකයි, සංශෝධිත උප්පැන්න සහතිකයයි, ජාතික හැඳුනුම්පතයි සියල්ලම අම්මාට පෙන්නලා, ඒවායෙ පිටපතුත් අම්මාගෙ අතට ගිහින් දීලා කොළඹ ඇවිත් විවාහයට දිනත් නියම කරගෙන මම අම්මාට මගේ විවාහය ගැන කියන්න දුරකථන ඇමතුමක් දෙනවා. මගේ සැත්කම් සිද්ධ වුණ සහ සිද්ධ වෙන ආකාරය ගැනත් අම්මාව ඒ වෙද්දි මම කෙටියෙන් දැනුවත් කරලා තිබුණෙ.
හුඟක් වෙලාවට අපේ ගෙදර දුරකථන ඇමතුම්වලට ප්‍රතිචාර දක්වන්නේ අපේ දෙවෙනි අක්කා. ඉතින් එදත් එයා ආන්සර් කරනවා. අම්මාට ෆෝන් එක දෙන්න කියලා මම කියනවා.
දෙවෙනි අක්කා මං කවුද කියලා අඳුනගෙනම රිසීවරේට කට තියලා හයියෙන් කෑ ගහලා කියනවා,
"අම්මේ, කවුද මන්දා ගෑනියෙක් කතා කරනවා" කියලා.
මේ සද්දෙට මාව වෙවුලලා යනවා.
දෙවෙනි අක්කා පොඩි කාලෙ ඉඳන් මගෙන් ප්‍රයෝජන විතරක්ම අරගෙන මට කොයි තරම් කරදර හිරිහැර කළත් මම ඉවසන් හිටියා. අන්තිමට එයා රෑට උයන්න ගත්ත කාලෙ මම වැඩ ඇරිලා ගෙදර යද්දි මට රෑට ගෙදර කෑම ඉතුරු කරන්නෙ නැති වෙද්දිත් මම ඉවසන් හිටියා. බඩගිනි වැඩිකමට රෑ තනියම කඩවල්වලට ගිහින් කාලා ඇවිත් නිදාගත්ත දවස් තිබිලා තියෙනවා.
අම්මාගෙ කෑම වගේ අක්කාගෙ කෑම මගේ රසට නොගැලපෙන නිසා (කෑමඉතුරු වුණොත්) හිතේ දුකෙන් කාපු දවසුත් තිබිලා තියෙනවා. මොක කොහොම වුණත් ඉවසලා තියෙනවා.
කොහොම නමුත් සුබ පණිවිඩයක් කියන්න අම්මාට කතා කරන්න ගත්තාම ඒ මං බව දැන දැන හයියෙන් රිසීවරේට කට තියලා ඒ කියපු කතාව මට දරාගන්න අසීරු මට්ටමේ කතාවක් වෙනවා.
දැනුම මිනුම හැම තරඟෙකටම මගෙන් අහගෙන උත්තර දීලා තෑගිත් දිනන ගමන් මටම අපහාස, උපහාස කරන පුරුද්දක් තිබුණ ඇගේ චරිත ලක්ෂණ සියල්ල උපේක්ෂාවෙන් ඉවසන් හිටියත් තව දුරටත් මට මේ කතාව ඉවසගන්න අමාරු වෙනවා.
මට මතකයි මාව කම්පනෙන් වෙවුලලා ගිය හැටි.
මම දන්නවා ඒ මම බව දැනුවත්ව කියපු කතාවක් කියලා. මොකද පිට කිසිම කෙනෙක්ට එයා ඒ වගේ අසෝබන විදියට කෝල් ආන්සර් කරලා උත්තර දෙන්නේ නෑ කියලා මම දැනුවත්.
කොහොම නමුත් මම මගේ ආවේගය පාලනය කරගන්නවා. මගේ සියලු ලේඛන දැක දැකත්, ඒ සියලු කතා අහගෙන මං වෙනුවෙන් පෙනී නොසිටිය අම්මා මොන විදියේ අම්මෙක් වෙන්න පුළුවන්ද කියලාත් තේරුම් අරගෙන මම නිහඬ වෙන්න තීරණය කරනවා. මිනිස්සු පෘථග්ජන බවත්, අම්මා අක්කා කියන තනතුරු, පෘථග්ජනභාවය අහෝසිවෙන හේතු කාරණා නෙවෙයි කියලාත් මම මටම කියාගන්නවා.
ඉතින් හිත නරක් කරන මිනිස් ඇසුරෙන් දුරස් වීම මොන විදියේ මනුස්සයෙක්ට වුණත් කොයි තරම් වැදගත්ද කියලා මම කල්පනා කරන්න පටන් ගන්නේ මේ අත්දැකීම් එක්ක. අද වෙද්දි අහේතුකව හිත නරක් කරන කිසිම ඇසුරක් මා වටා නොතියාගන්න තරම් මම පරිස්සම්.
-දොන් ද සිල්වා-
30/03/2024
