"Kimsin sen Enis Altınday?" Diye sorduğumda, bakışları bana hissettirdikleri kadar anlamsız değildi. "Tehlikeli ve tutkulu bir adam mı yoksa yardımsever ve vicdanlı biri mi? Kimsin? Nesin sen?"
"Ya sen?" Diye soruma karşılık sordu.
"Yalan," dedim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alev denen kadın sandalyeye elleri bağlanılmış bir şekilde karşısında duran Enis Altınday'a yakarırcasına bakarken, Enis Altınday, "Sen misin benim biricik karımı üzen?" diyerek elini kaldırıp tokadı yüzüne bastı. Ne hikmetse, Alev attığı çığlığın hemen ardından sustu. Ateş Altınday elinde iğneyle yanlarına gelip iğneyi bacağına batırmak istedi ama Alev, bacağını kaçırınca pek de başarılı olduğu söylenilmezdi. Neyse ki kraliçe koltuğumda otururken kafamla işaret verdiğimi fark etti de yeniden iğneyi bacağına yaklaştırdı ve bu defa batırmayı başardı. O sırada alnıma kayan büyük tacı geri itmek zorunda kalmıştım. Ama önemli olan Alev denen kadının yakarışını kaçırmayışımdı.
En kararlı halimle kollarımı göğsümde bağlamanın ardından uzaklardan gelen İlteriş elindeki kaseyle beraber Alev'in arkasında durdu ama içindekini kafasından aşağıya boşaltmadan önce Alev ağlamaklı yüzünü kaldırıp kasenin dibine baktı ve onu bekleyen sonun gelmemesi için yalvarmaya başladı.
Ne yazık ki ümitsiz bir sondu.
Ben Enis Altınday'a, Enis Altınday İlteriş'e kafasıyla işaret verdi ve Alev her ne kadar söylense de, İlteriş un dolu kaseyi kafasından aşağıya boşalttı. Eritilmiş kurşun olacaktı!
Alev artık Alev değil, bir hayaletten farksızdı. Öksürmesi yüzünden nefesi bile sis gibi dışarıya çıkıyordu. O arada Ateş Altında'yı batırdığı için Ateş kenara çekilip bacağına birkaç defa avcuyla vurarak temizlendi. Küçümser bakışları hâlâ Alev'in üstündeydi tabii.
Lerzan hanım inci gibi parlayan dişleriyle kütlettiği elmasıyla yanlarına geldi ki Alev'in tam karşısında durur durmaz, gözünün içine baka baka elmasını bir daha ısırmaya, çiğnemeye devam etti.
"Lebriz hanım," diye yalvardı Alev. "Lütfen, ne olur."
"Benim en birinci gelinim varken sen kim köpeksin?" dedi Lerzan hanım. Elmasının itinayla bir eliyle tutarken bir avcunu Alev'in kafasında patlattı ama önemli olan nokta bu değildi elbette. Avcu ve Alev'in başı arasında sıkışıp paramparça olan bir adet yumurta vardı.
"Hiç yani," dediğinde Ateş, Alev'e üstten üstten bakıyordu. Çirkef, kavgacı mahalleli kadınları andırıyordu hali. Yalnız, onlardan farkı, ellerini beline koymamış, göğsünde toplamıştı. "En birinci yengem o benim. Sen hangi dağın vandamısın bir kerem?"
