İTAAT

17. TENDEN RUHA

GERÇEK, YALANA
SARILINCA

17. TENDEN RUHA

Eros'un oku sert bir oyunda kötülüğün ağına takılmıştı. Başka da bir açıklaması olamazdı.

"Niye Rebena ya?" diye kızgınlıkla Rehan'a döndüm. "O kadar kız var ama adam sanki benim inadıma gitmek ister gibi Rebena'yı seçiyor. Niye ya niye?"

Ofisisin terasındaki oturma yerinde elinde kahvesiyle, "Sakin ol biraz," dedi. "Hamile kadın gibi konuştukça konuşuyorsun, bir susmadın."

"Çok konuşuyorsun ne demek ya?" diye sordum aynı kızgınlıkla. "Abi dediğim, hayatımla beraber annemi paylaştığım adamın yalanını yakaladım ben bugün... Bu adam annemi şu an evli oluğum kadınla aldatmış olabilir. Benden nasıl normal tepki vermemi bekliyorsun?"

"Bu senin kuruntun bence," dedi. Sanki anlattıklarımın hiçbir önemi yokmuş gibi oldukça sakindi. "Tamam, adam bir şeyleri kabul etmiş olabilir ama kabul ettiği şey karınla önceden bir ilişki yaşadıkları değil... Biraz mantıklı düşün tamam mı?"

"Ne mantığı be?!" geriye döndüğümde avuçlarımı soğuk demir korkuluklara yasladım. Ben ikimiz için ümitlenmiştim! Gökten kuş tüyü ağırlığında lapa lapa kar yağarken ümüdümin kırıldığını bir kez daha anladım. "Adam geleceğimi yok etti resmen."

Güldüğünü duydum. Ne cevap verdim ne de yüzüne baktım ama o, yerinden kalkıp yanıma geldiğinde, "Sen bu kızla niye evlendin ya?" diye sordu.

"Konumuz bu mu?" diye aynı sinirle sordum. Öfkem geçmek bilmiyordu. "Burada daha önemli bir mesele varken senin takıldığın şeye bak."

Şaşırdı ama nasıl şaşırdığını o da bilemedi. "Lan evlenmişsin! Bundan daha önemli bir mesele mi var?"

"Var! O da Rebena."

Göz devirdi. "Başlayacağım ama Rebena'ya... Çık şu düşünceden artık."

"Nasıl çıkayım lan? Çıkılacak gibi mi duruyor?"

"Senin umursadığın annenin aldatılması mı yoksa sadece Rebena mı?"

"İkisi de," dedim. "İlteriş abi güvenimi kırdı, annemi aldatmış olabilir, Rebena'yı kandırmış olabilir... Olayın ciddiyetini niye anlamıyorsun?"

"Ortada bir olay görmüyorum ki... Bana öyle geliyor ki bunlar senin kuruntuların." Bunları söylediğine inanamıyordum. "Hangi kız, çocuk yaşta kendinden yaşça büyük bir adamla sevgili olmak ister ki? Üstelik bu kız azımsanamayacak kadar güzel, zeki, başarılı... Aklın alıyor mu cidden? İlteriş abi anneni aldatacak olsa bu olgun, yaşına yakın bir kadınla olur. Bir çocukla değil. Adam da kabul etmemiş zaten... Aralarında başka bir şey var, ben inanmıyorum. Bu aldatma ya da sevgili olma gibi bir şey olamaz."

"Ya öyle değilse?" diye sordum.

"Öğreniriz," dedi.

"Nasıl ama? İkisi de bir şey söylemiyor..."

"Benim aklımda var bir şey..." dediğinde buna şaşırmıştım. "Senin sormana bile gerek kalmadan ikisi de kendiliğinden dökülecek. Anlatmadan önce sen şuna cevap ver; Rebena'ya kızgın mısın?"

"Ona neden kızgın olayım?"

"İlteriş abinin anneni onunla aldattığını düşünüyorsun ya... O yüzden soruyorum."

"İlteriş abiye de söyledim, " dedim. "Rebena'yı birkaç günde tanıyabildim; zannetmiyorum evli bir adamla beraber olsun... Belki İlteriş abi dikkatini çekmiştir ve bir ilişkileri olmuştur ama Rebena adamın evli olduğunu öğrenir öğrenmez onu terk etmiştir... Gururundan ölecek kadar deli bir karaktere sahip, başka türlüsü aklıma gelmiyor... Sadece..." bakışlarımı yüzüne çevirdim. "Sadece içimde bir şeyler kırıldı, hayal kırıklığına uğradım... Olmasını istediğim ya da acaba olabilir mi diye düşündüğüm bir şeyin olmayacağını gördüm... Yoksa ona kızgın değilim."