"Kimsin sen Enis Altınday?" Diye sorduğumda, bakışları bana hissettirdikleri kadar anlamsız değildi. "Tehlikeli ve tutkulu bir adam mı yoksa yardımsever ve vicdanlı biri mi? Kimsin? Nesin sen?"
"Ya sen?" Diye soruma karşılık sordu.
"Yalan," dedim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BREZİLYA…
İlhan Ataman kaldıkları otelin odalarından birine girdiğinde pencere önündeki koltukta oturan Halide Alarçin’i görmesi uzun sürmedi. Ve tabii ki de koltuğun bir adım arkasında, ayakta, elleri önünde bağlı, şöförü, aynı zamanda yakın koruması Ertan’ı da.
“Halide hanım,” dedi otoriter sesi ve kaba yüzüyle. Tam karşısında durunca da, “Buradasınız,” diye şaşkınlıkla devam etti. Gücü onu her zaman etkilemiştir, şimdi de olduğu gibi. “Ama… Nasıl bu kadar kolay-“
“Otursana.” Hakide Alarçin eliyle karşısındaki koltuğu gösterdi. “Ayakta kalma.”
İlhan Ataman fazla beklemeden koltuğa oturdu. Masanın üzerinde duran kahvelerden anlaşılıyordu ki biri onun içindi.
“Kahve,” dedi Halide Alarçin. “İçersin değil mi?” İlhan Ataman kabul etmeyecek gibi oldu ancak, “İç,” diye konuşulmasına izin verilmedi. “Katil değilim. Temiz.”
Bir İstanbul söyleyişi derdi ki; Halide sözü… Dudaktan bir defa çıkan cümle doğru cümledir.
İlhan Ataman korkusuz bir şekilde bardağa uzandı ve bir yudum aldı. Tadını beğenmişti. “Teşekkürler.”
“Rica ederim.”
İlhan Ataman bardağını önüne bıraktı ve onun gibi rahat oturmaya başladı. “Sadece dört gün oldu. Bu kadar kısa sürede bulmanız-“
“Kızımı şu an bile senden alabilirim İlhan, biliyorsun değil mi?”
“Biliyorum. Bir şüphem yok.”
“Neden onu alıp götürmek yerine direkt sana geldiğimi de biliyorsun o halde?”
İlhan Ataman anlamazlıktan geldi.
“Bence o böcekleri kızımın evine yerleştiren sensin.”
İlhan Ataman meseleyi anladığında kazandığı ekstra öz güveniyle ceketinin düğmesini açtı. “Evet. İnkar etmeyeceğim. Ben yaptım. Amacım sırlarınızı öğrenmek değildi, o düşünceyle de yapmadım zaten. Sadece her şeyin kontrolümün altında olmasına dikkat ederim. Ancak fırsat kendi ayağıyla gelince sevinmedim diyemem.”
