Adopted by larry

Hoofdstuk 44

(Pov Louis)

Ik sta voor 2 kleine kistjes, allebei zijn ze wit. De ene wat groter als de ander, op het grooste kistje staat MAYA, en op de ander NOA. Harry heeft z'n hoofd op mijn schouder gelegd en heeft z'n ogen dicht. We staan hier al zeker een uur. Achter ons komen familie en vrienden de kerk in. Vorige week hadden Harry en ik de meisjes naar bed gebracht daarna waren wij lekker buiten gaan zitten, het was een geweldige avond. Toen we vervolgens naar binnen wouden stonk het heel erg in huis. Ons huis was doordrenkt van de koolmonoxide, beiden zijn de meisjes overleden aan vergiftiging. In de badkamer heeft er waarschijnlijk iets gelekt. Nu staan we hier, op de crematie. 'Mijn kleine lieve meisjes' mompel ik en voel hoe mijn ogen zich vullen met tranen. 'Liefjes' hoor ik mijn moeder vragen. Ik draai me om en hou Harry bij z'n middel vast. En lopen naar de voorste 2 stoelen. 'Noa was een heel lieve baby, heel vrolijk, met een heel leven voor zich' zegt de meneer van de kerk. 'Maya was altijd een stil lief meisje, hielt van knuffelen' Even stopt hij met praten voor hij weer verder gaat. 'Voor beiden geld was dat ze allebei heel veel van hun vaders altijd zullen blijven houden' zegt hij. 'We gaan nu naar een nummer luisteren, zei zullen zich beiden afvragen ,papa waar ben je nou? Daarom luisteren we nu naar het nummer Papaoutai van Stromae' Hij loopt naar z'n stoel aan de zijkant waar hij gaat zitten. Met een brok in m'n keel zing ik de tekst zachtjes mee. Veel te snel is het liedje weer afgelopen en staat de man weer achter z'n tafeltje. 'Een noodlottig ongeluk is deze meisjes fataal geworden, ze zullen altijd dicht bij hun papa's blijven' zegt hij. Even houd hij zijn mond om het een beetje te laten bezinken. 'Ik wil u nu verzoeken op te staan en naar de condoleance hier naast te gaan' dreunt ze hard stem door de microfoon. Ik pak Harry's hand en sta op. Ik ga naast mijn ouders staan. Harry's ouders staan daar naast Gemma en m'n zusjes. En komt een hele stroom aan mensen onze kant op. Na ongeveer een half uur is het eindelijk voorbij en worden we op gehaald door de meneer van de kerk Charles. We mogen de deksels op de kistjes draaien. Ik buig me over Maya heen. Het lijkt net of ze gewoon slaapt alsof ze zo wakker zou kunnen worden en de kerk uit wandelt. Ik druk een kus op haar voorhoofd. Harry doet het zelfde. Hij zegt al sinds ze dood zijn bijna niks, af en toe met kleine hoofd bewegingen en wat gemompel, hij ligt alle dagen op bed en wil niet horen dat ze dood zijn. Ik heb samen met de familie de crematie geregeld. Hij wilde er niks van weten. Soms dan werd ik s'nacht wakker en dan stond hij naast hun te huilen en praatte hij tegen ze.

'Lou! Lou!' Snakkend naar adem word ik wakker en zie ik Harry's gezicht boven me. Ik ben in een donkere kamer. 'Wat is er?' Vraagt hij geschrokken. 'De meisjes' zegt ik. 'Die liggen in hun bed' zegt hij. 'Ze zijn dood' zegt ik. 'Wat?' Vraagt hij weer geschrokken. Hij stapt uit bed en gaat naar mijn kant waarna hij m'n hand pakt en eerst naar het kamertje van Noa loopt. Zacht maakt hij de deur open. Er ligt een klein hoopje in het bedje. Ik leg m'n hand op haar ruggetje en zacht hoor ik haar een geluidje maken. Ik kijk met tranen in m'n ogen naar Harry hij leid met haar kamertje uit en sluit de deur weer. Hij legt zijn hand in de mijne en z'n andere op mijn rug en leid me vervolgens naar Maya's kamer. Ik zie haar in d'r blootte buik boven de dekens liggen. Ik hurk naast haar neer en streel zacht door d'r haar. Nog steeds rollen de tranen over m'n wangen. Ik word door Harry over eind geholpen. Hij brengt me naar de badkamer, het stink er niet en er is geen lek. Hij trekt t-shirt over m'n hoofd uit dat klets nat is van het zweet. En kleed zich zelf ook uit. Hij zet de douche aan en wacht tot ie warm is. Ik sta langzaam op en ga bij hem onder de douche staan. Ik leg m'n hoofd op zijn borst, 'het was maar een droom, het was maar een droom, het was maar een droom' keer op keer blijft hij dat herhalen zacht streelt hij door m'n haar en over m'n rug. 'Ik was zo bang' fluister ik. Opnieuw sluit hij z'n armen om me heen en streelt door m'n haar. 'Gaat het?' Vraagt hij na een tijdje. Ik knik 'beetje hoofdpijn' hij stapt onder de douche vandaan en pakt uit het medicijnkastje een paracetamol en geeft me die. Hij pakt m'n hand en neemt me onder de douche weg ik zet nog gauw de kraan uit. Hij zet me op het kleine krukje naast de wastafel en droogt me af. Hij kleed me aan en daarna ook zichzelf. 'Het is 6 uur. Zullen we naar beneden?' Vraagt hij. Ik knik. In de gang kijk ik voor de zekerheid voorzichtig om het hoekje en kijk naar de plek in de woonkamer waar de kistjes stonden in mijn droom. Wat heerlijk om dat te denken, het was een droom. Ik slaak een diepe zucht en laat me op de bank zakken. Harry komt de keuken uit met een dienblad met daarop en 2 koppen thee en een rol koekjes. 'Wil je vertellen waar het over ging?' Vraagt hij. 'Ze waren gewoon dood' zeg ik. 'Door koolmonoxidevergiftiging' zeg ik. 'Ze zijn niet dood, ze liggen boven in hun bed' zegt hij geruststellend. Ik knik. 'Zullen we de meisjes zo wakker maken?' Vraagt hij 'We moeten straks naar het ziekenhuis' zegt hij. 'Zal ik alleen gaan met Noa?' Vraagt hij aarzelend. Ik schud mijn hoofd. 'Nee ik wil mee' zeg ik. 'Een beetje afleiding' zegt hij en drukt een hele boel kussen op m'n wang.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hellloooo! Zijn jullie een beetje bekomen van de schrik? :0 ik vond dat er een beetje actie in het verhaal moest komen maar indd dit was wel heel gemeen... Sorry ik hoop dat jullie het wel een 'leuk kan bijna niet' maar wel een goed hoofdstuk vonden? Xx