Adopted by larry

Hoofdstuk 5

(Pov Harry)

'Liefje' begin ik. Maya kijkt me afwachtend aan. 'Omdat we niet weten of jou ouders een wel of niet gezond waren, moet je vandaag naar het ziekenhuis' zeg ik. Ik zie de angst in haar ogen. 'Wij gaan met je mee' zegt Louis. Ze knikt. 'Blijven jullie de hele dag bij me?' Vraagt ze als we in de auto zitten. 'Ja!' Zegt Louis meteen. Ik kijk in m'n achteruitkijkspiegel als we de parkeerplaats van het ziekenhuis oprijden zie ik dat Maya spierwit is. In een leeg vak parkeer ik de auto. Louis en ik stappen uit ik maak Maya's deur open. 'Kom je?' Vraag ik. 'Ik wil niet' zegt ze en met dat springen de tranen in haar ogen. Ik maak haar gordel los en pak haar uit de auto. Ik hou haar stevig vast. Als we in het ziekenhuis zijn zet ik haar neer en pakken Louis en beiden een hand van haar. We lopen naar de kinderarts, waar we in de wachtkamer gaan zitten. Maya gaat op Louis' schoot zitten. Ik geef haar mijn telefoon waar ze een spelletje op speelt. Als haar naam word omgeroepen lopen we achter een arts aan die naar een spreekkamer loopt. Louis en ik gaan op de 2 stoelen zitten die aan de andere kant van het bureau staan. Maya gaat op mijn schoot zitten.

(Pov Maya)

Harry's handen slaat hij strak om mijn middel. 'Hoe gaat het met je?' Vraagt de arts. Ik knik, 'wel goed' mompel ik. Hij knikt en typt wat in op de computer. 'Dan mag je je nu even uit kleden tot je ondergoed' zegt hij. Nadat hij heel veel heeft gevraagd hoe het bij Saskia ging, hij herkende me nog van de vorige keer dat ik bij hem was. Harry trekt m'n t-shirt uit en knoopt m'n broek los. Ik rits m'n laarzen los en trek m'n broek uit. 'Mag je op de weegschaal gaan staan' zegt de dokter. '25,8 kilo, komt redelijk overeen met haar lengte' zegt hij. 'Je bent niet zo groot' mompelt hij en hurkt voor me neer en meet hoe lang ik ben. '1 meter 15 ongeveer' zegt hij en typt weer wat in op de computer.

(Pov Harry)

'Je mag even op de tafel gaan liggen' zegt de dokter. Hij meet de lengte van haar benen, romp en haar armen ook. Weer typt hij het in op de computer. 'Eet ze goed?' Vraagt hij aan Louis en mij. 'Kan beter, ze eet niet veel' zegt Louis. Hij voelt aan haar buik. 'Heb je vaak buikpijn?' Vraagt hij aan haar. Langzaam knikt ze, 'soms' zegt ze zacht. Hij knikt en luistert met de stethoscope op haar buik en naar haar hart. 'Mag je even recht op gaan zitten' hij luistert op haar rug en vraagt of ze wilt zuchten. Hij legt het ding op zijn bureau 'ga maar weer liggen' zegt hij. Hij buigt haar benen en gaat met z'n duimen langs haar knieën, 'doet dat pijn?' Vraagt hij. Ze schud haar hoofd. 'Wel zeggen als het zeer doet' zegt een beetje streng. 'Het doet pijn omdat Saskia me daar een keer heeft geslagen' zegt ze schor. Ik zie hem een beetje schrikken. 'Waar heeft ze dat nog meer gedaan?' Vraagt hij. 'Op m'n rug' zegt ze hees. Hij maakt een gebaar dat ze op moet staan. Hij volgt haar ruggenmerg met zijn pen, 'waar heeft ze je geslagen?' Vraagt hij. Ze legt haar hand op d'r schouder, waar inderdaad een klein litteken zit, 'nog ergens anders?' Vraagt hij. Ik zie dat haar lip begint te trillen en dat ze voor zich uit blijft kijken. Ze draait zich om. Ik pak haar hand en pak haar goed vast. 'Voordat jullie me kwamen halen had Saskia mij al verteld dat ik weg zou gaan, op het laatste moment heeft ze me nog geslagen' snikt ze. Ik kijk geschrokken naar Louis en de arts. 'Waar?' Vraag ik zacht. 'Op m'n heup' zegt ze huilend. Ik maak me los uit de omhelzing en haal haar onderbroek een stukje naar beneden. Waar inderdaad een blauwe plek zit. Ik wrijf er zacht overheen. 'Doet het veel pijn?' Vraag ik. Ze schud haar hoofd. 'Wel tegen papa zeggen' zegt de arts. Ze knikt 'Je mag je weer aankleden' zegt hij. 'Ik geef jullie een verwijs brief voor een buikecho en een hartfilmpje' zegt hij tegen ons. We knikken. Ik help Maya met aankleden. 'Gaat het?' Vraagt Louis als ze aan zijn hand loopt. Ze haalt haar schouders op. We moeten met de lift naar boven. Ik kijk via de spiegel naar Maya. Ze is nog steeds een beetje wit. Ik leg m'n arm om haar heen en wrijf over haar wang. 'Wees maar niet bang meisje' zeg ik. De deuren van de lift gaan open, we gaan in de wachtkamer zitten. 'Wat gaan ze zo doen?' Vraagt ze zacht. 'Een filmpje van je buik maken' zeg ik. 'Doet dat pijn?' Vraagt ze zacht. 'Nee' zeg ik direct en trek haar tegen me aan. 'Maya' een vrouwelijke arts komt de wachtkamer in en zegt haar naam. We staan op en lopen achter haar aan. We komen in een ruimte met een behandeltafel en apparaten er naast. 'Je mag je bovenkleding wel even uit doen' zegt ze. Louis trekt haar t-shirt over haar hoofd uit. Ik til haar op de, voor haar, hoge tafel. Ze gaat liggen. Ik ga aan het hoofdeinde van de behandeltafel staan. Ze kijkt me aan. Ik leg m'n handen om haar gezicht en wrijf over haar wangen. De dokter doet een gel op haar buik en smeert dat met een scoop uit. Op een scherm kan de arts zien wat er allemaal in haar buik gebeurt. Ze maakt de knoop van haar broek los en gaat met de scoop een stukje over haar blaas. 'Heb je ooit een blaasontsteking gehad?' Vraagt ze. Maya knikt. 'Oke' mompelt ze. 'Waar heb je vaak buikpijn?' Vraagt ze. Maya wijst een plek in haar onderbuik aan. Ze gaat er met de scoop over heen. 'Er goed aan denken dat je goed drinkt en veel plast' ze kijkt ook naar ons. Louis en ik knikken. Ze geeft mij een stuk papier ik veeg haar buik af. Ze gaat recht op zitten, ik pak haar t-shirt en trek haar die weer aan. Ik til haar van de tafel af. Ze legt haar hoofd op mijn schouder. We zeggen de dokter gedag en lopen de kamer uit. 'Ben je moe meisje?' Vraag ik. Ik voel haar knikken 'Nu alleen nog het hartfilmpje en dan is het klaar' zegt ik. We wandelen door het ziekenhuis naar de goede afdeling en gaan daar weer in de wachtkamer zitten. Na een ruim half uur gewacht te hebben roepen ze maya's naam eindelijk om. Ik pak haar hand ze sloft moe met ons mee. Weer moet ze haar t-shirt uit doen en op een tafel gaan liggen, op haar zij, de dokter gaat achter haar zitten, en gaat met een scoop over haar borst. Ik hoor haar hart kloppen door het apparaat, ik kijk naar Maya die haar ogen dicht heeft en haar duim in haar mond. 'Ze lijkt wel heel klein zo' zeg ik zacht tegen Louis. Ik zie hem knikken. Ik laat m'n ogen door de ruimte gaan en zie dat het al half 5 is. 'Hoe laat zijn we bij huis weg gegaan?' Vraag ik aan Louis. '11 uur ofzo' zegt hij. Na een half uurtje is het onderzoek afgelopen. Ik loop naar haar toe. 'Ik ben moe' fluistert ze. 'Snap ik liefje' zeg ik. 'Ik kom zo terug ik ga even overleggen en dan gaan jullie straks terug naar de arts waar jullie aan het begin van de dag ook waren' zegt de dokter. Ik knik. Ik pak een tissue uit een doos op het bureau en veeg de gel van haar borst. 'ik wil naar huis' zegt ze zacht. 'Ja straks als we klaar zijn' zeg ik. Ik pak haar shirtje van het krukje naast de behandeltafel en trek haar die aan. 'Wil je je vestje ook aan' vraag ik. Ze knikt. Ik leg hem om haar schouders en til haar van de tafel af. Ik ga op het krukje naast Louis zitten en zet Maya op m'n schoot. 'De uitslag brief' zegt de dokter plots. Ik voel Maya schrikken, ik lach en wrijf over haar been. 'Was je bijna in slaap gevallen?' Vraag ik zacht. Ze knikt. Ik wrijf over haar buik en hou haar stevig vast. Louis pakt de envelop aan met daarin de uitslag en de resultaten van de onderzoeken. 'Om 6 uur hebben jullie daar een afspraak' zegt de dokter en geef ons een hand. 'Dag Maya' zegt hij glimlachend. Ze geeft hem een hand en kijk mij verlegen aan. Ik lach en til haar weer op. We lopen naar beneden naar het restaurantje en gaan aan een tafeltje zitten. 'Wil je ook wat eten?' Vraag ik aan Maya. Ze schud haar hoofd en legt die op mijn schouder. Ik zet Maya naast me neer. Louis komt terug met een dienblad. Hij schuift Maya een kaasbroodje toe.