Adopted by larry

Hoofdstuk 24

(Pov Louis)

Eindelijk vandaag mag ze naar huis, met een grootte grijns zit ze op bed te wachten tot Sofie komt om te vertellen dat ze naar huis mag. 'Papa! Sofie komt wel toch?' Vraagt ze voor de 3e keer deze ochtend. 'Ze komt echt zo, misschien moet ze nog meer mensen naar huis sturen' zeg ik hoopvol. Ze laat zichzelf van het bed glijden en loop naar me toe. 'En als ze nou niet komt?' Vraagt ze ongerust. 'Dan ontvoer ik je' zeg ik met een lage enge stem en grijp naar haar. Gillend rent ze weg. Ik lach. Ik plof terug in de stoel. Ze komt bij me op schoot zitten, en kruipt tegen me aan, ik sla m'n armen om haar heen, m'n gedachten dwalen af naar de afgelopen dagen. 'Papa!' Roept ze hard in m'n oor. Ik schrik, 'ja? Kunnen we gaan?' Vraagt ik verward. 'Jullie mogen gaan als je dit hebt getekend' zegt Sofie. Ik krabbel m'n handtekening op papier en pak Maya's hand vast.

(Pov Maya)

Ik trek het portier open en klim in de auto. 'Zo! Op naar huis!' Zegt Louis die ook in de auto is komen zitten. 'Ja eindelijk!' Zeg ik blij. 'Hoelang moeten we rijden?' 'Ummm 20 minuten denk ik, als het verkeer een beetje opschiet' zegt hij zuchtend. 'Mag ik ook voorin zitten?' Vraag ik. Louis knikt. 'Ja, doe maar snel anders lig je straks bij mij op schoot' zegt hij grijnzend. Ik laat mezelf op de stoel zakken. Ik trek de gordel langs me heen en klik hem vast. 'Is papa zo ook thuis?' Vraag ik. 'Ja die is thuis' zegt hij lachend. 'Wat?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Nee niks!' Zegt hij nog steeds lachend.

We draaien de oprit op, de hele stoep staat vol met fotografen en overal mensen. Ze beginnen op de ramen te bonzen en te bonken. Beschermend legt Louis z'n hand op m'n knie. 'Niet bang zijn' zegt hij rustig. Ik maak m'n gordel weer los en wil uitstappen. 'Wacht even, tot de poort dicht is' zegt Louis. Ik knik. 'Ja, stap naar uit'. Ik zie Harry in de deuropening staan. 'Papa!' Roep ik blij. 'Hej meisje!' Hij tilt me op en drukt een kus op m'n voorhoofd. 'Ik heb een verrassing' fluistert hij in m'n oor. Hij loopt met me naar de woonkamer. Waar een taart op tafel staat, met daar op "welcome home darlin" 'oh wat mooi!' Roep ik blij. Ik hoor Louis achter me lachen. 'Je wist al dat hij dit gedaan had!' Roep ik uit. Lachend knikt hij. Harry haalt bordjes uit de keuken, ik krijg van Harry een bordje met daar op een stuk taart in m'n handen. Ik kijk de kamer rond, ik heb het gemist, als ik m'n taart op heb ga ik naar boven. Ik wil de trap op lopen, 'Maya wat ga je doen?' Hoor ik Louis vragen. 'Gewoon even naar boven' zeg ik verbaast. Louis knikt. Ik duw de deur van m'n kamer open. Er is niks veranderd het voelt echt alsof ik een half jaar ben weg geweest, het was maar anderhalve week... 'Wat goed om weer thuis te zijn' zeg ik hard op. 'Ik ook blij dat je er weer bent' geschrokken kijk ik op, Harry staat in de deuropening. 'Schrik niet, ik ben het maar!' Zegt hij lachend als hij m'n kamer binnen loopt. Ik knik. Ik kijk naar buiten de fotograven staan nog steeds voor ons huis. 'Papa?' Vraag ik schor. 'Ja, wat is er?' 'Ben ik nu weer helemaal beter?' Hij zucht, Ik sta met m'n rug naar hem toe, hij pakt m'n arm en trekt me naar zich toe. 'Je moet nog wel heel rustig aan doen' zegt hij. 'Maar ik ben weer beter?' Vraag ik door. 'Ja!' Zeg hij glimlachend. 'Ben je moe?' Vraagt hij als ik gaap. Ik schud m'n hoofd. 'Misschien moet je gewoon even gaan slapen' zegt hij. 'Nee! Waarom?! Het is elf uur s'ochtends! ik ben geen baby meer.' En loop de slaapkamer uit naar beneden. Ik loop de woonkamer binnen waar Louis onderuit gezakt op de bank zit tv te kijken. Ik ga naar de keuken waar ik een glas water pak. En ga terug naar de woonkamer, en ga bij Louis zitten. 'Ben je boos?' Vraagt hij. 'Hoe weet je dat?' Vraag ik verbaast. 'Wat?'vraagt hij. 'Dat ik boos ben' zeg ik verward. 'Gokje' zegt hij grijzend.' Papa zegt dat ik maar bed moet maar ik ben niet moe' zeg ik zuchtend. 'In het ziekenhuis sliep je ook veel...' Zegt hij twijfelend. 'Ja maar nu ben ik weer thuis en ga ik niet slapen' zeg ik. Harry komt de trap afgelopen en kijkt naar Louis die op de bank ligt met een grijns loopt hij nog hem toe en gaat naast hem liggen. Ik kijk ze aan, soms ben ik een beetje jaloers op hun samen, Louis ziet me kijken. 'Kom je er bij?' Vraagt hij. 'Nee' zeg ik bot en loop gauw naar boven. Ik loop naar de badkamer waar ik in de spiegel kijk, m'n stijle bruine korte haren hangen langs m'n gezicht het komt net tot m'n schouders, m'n bruine ogen staan dof, alsof ze elk moment uit hun kassen kunnen vallen, misschien moet ik toch even gaan slapen. Ik loop naar m'n kamer waar ik m'n broek uit trek en onder de dekens kruip