Adopted by larry

Hoofdstuk 50 part 2

(Pov Louis)

Ik maak de voordeur open, in de auto praatte Noa honderd uit over hoe leuk het was met Liam en Sophia. Ik glimlach. 'Hey schatje!' Zegt Harry blij. Als ze bij hem op schoot springt. 'Ik ga even naar boven' mompelt Maya. Ik geef haar een bemoedigend knikje en ga naast Harry op de bank zitten. 'Liefje we moeten je iets vertellen' zegt Harry en draait Noa om zodat ze met haar gezicht naar ons zit. 'Jullie gaan toch niet scheiden?' Vraagt ze. 'Nee' zeg ik met een zacht lachje. 'De reden dat we net met Maya weg waren, was omdat ze naar het ziekenhuis moest' zegt Harry. Vragend kijkt ze ons aan. 'Maya is zwanger' zegt Harry. Ik zie haar geschrokken kijken, 'ze laat het weg halen' zeg ik. 'Wat?' Vraagt ze geschrokken. 'Ze wil geen baby, ze is nog hartstikke jong' zegt Harry. Ik zie dat haar ogen zich vullen met tranen, 'niet huilen' zeg ik. 'Waar is maya?' Vraagt ze huilend. 'Boven' zeg ik en laat haar van m'n schoot af.

(Pov Maya)

'Maya?' Vraagt Noa door de deur heen. 'Mag ik binnen komen?' Vraagt ze. 'Ja' zeg ik. Ik kijk haar aan en zie dat haar wangen rood zijn van het huilen. 'Je mag de baby niet weg halen' zegt ze huilend. Moedeloos haal ik m'n schouders op en moet moeite doen om niet ook te gaan huilen. 'Noa' zeg ik schor. Ze loopt naar me toe en slaat haar armen om m'n buik, ineens voel ik een pijnlijk steek, 'auw! Laat los' ik ga staan en langzaam zakt de pijn weg. 'Wat was er?' Vraagt ze. 'Beetje rugpijn' zeg ik. 'Je kan toch ook vragen of papa's de baby willen adopteren' zegt ze zacht en leg haar hoofd op m'n schoot. Ik streel haar door d'r haren. 'Dat kan toch niet' zeg ik. 'Dan zorgen ze voor hun kleinkind, en zijn ze opa en oma op hun 30e en 28e' zeg ik. Ik kijk in haar betraande ogen. 'Maar dan hoef je het niet weg te laten halen' zegt ze. 'Ik wil het niet' zeg ik. 'Liam en Sophia' zegt ze ineens. 'Shit' mompel ik. 'Wat?' Vraagt ze. 'Zei kunnen geen kinderen krijgen, en willen ze dolgraag, en ik wil m'n kind laten weg halen terwijl ik zonder enig moeite zwanger ben ' zeg ik paniekerig. 'Zei kunnen de baby toch ook adopteren' zegt ze. Ik zucht als ik er bij na denk dat ik dit gesprek voer met m'n zusje van 8. Ik schud m'n hoofd en loop naar beneden. 'Arg' kreun ik zacht. Weer die zelfde pijn in m'n rug maar nu ook in m'n buik. 'Maya? Gaat het?' Vraagt Harry en helpt me naar de bank. Waar ik kreunend in elkaar zak. 'Wat heb je?' Vraagt Harry. 'Pijn' piep ik. Langzaam zakt het weer weg en ga ik op de bank zitten. 'Waar?' Vraagt Louis. 'In m'n rug en m'n buik' zeg ik. 'Kom' zegt Harry. Hij helpt me omhoog en samen lopen we langzaam naar boven waar hij me op bed neer zet. 'Ik maak een kruik voor je en dan ga je lekker slapen' zegt hij vertroetelend. Ik glimlach en knik. Ik ga opgerold in bed liggen, even later komt Harry met een warme kruik en legt die tegen m'n buik. Hij streelt door m'n haar, 'het komt allemaal goed' zegt hij rustig. 'Misschien kunnen Liam en Sophia de baby adopteren' zeg ik zacht. Langzaam knikt hij. 'Dan moet je wel het kindje 9 maanden lang bij je dragen' zegt hij. 'Toen jij 9 maanden bij ons was moest ik er niet aan denken jou te moeten weg doen' zegt hij. 'Ik kan toch niet van een baby houden, die van m'n ex is' zeg ik vol ongeloof. 'Je zal het heel zwaar krijgen als je het laat weg halen en ook heel zwaar krijgen als je het zal laten adopteren' zegt hij. M'n ogen beginnen te prikkelen en al snel komen de tranen. 'Ik kan het niet' zeg ik. 'Wat niet' vraagt hij. 'Ik kan geen moeder worden' zeg ik huilend. 'Noa vertelde dat je niet wou dat wij het zouden adopteren?' Vraagt hij. 'Ik zal altijd moeder blijven, hoe dan ook' zeg ik. Langzaam knikt Harry. Hij drukt me terug in bed en legt de deken over me heen. 'Ga maar slapen, dan zien we morgen verder' zegt hij en drukt een kus op m'n voorhoofd.

*nacht*

Ik word wakker, van enorme pijn in m'n onderbuik. Ik sla de dekens weg en loop in een waas naar de wc waar ik m'n broek uit trek en die door de badkamer gooi. De druk die ik voel is onbeschrijfbaar pijnlijk. 'Papa!' Gil ik. Harry komt onmiddellijk binnen gestrompeld. Met grootte ogen kijkt hij me aan. 'Het doet zo'n pijn' huil ik. 'We gaan naar het ziekenhuis' zegt hij. 'Wat? Dit hoort er toch gewoon bij' kreun ik. 'Nee liefje echt niet' zegt hij hoofdschuddend. 'Waar is je broek?' Vraagt hij. Ik wijs naar het korte blauwe broekje wat in de hoek van de badkamer ligt. Hij zet m'n voeten in de pijpen en helpt me omhoog. 'Bloed' zeg ik bang als ik in de wc kijk. Harry pakt een handdoek uit de kast en geeft me die. Gauw trek ik door, hij ondersteund me naar de auto. Ik leg de handdoek op de stoel en ga er op zitten. Snel rijd hij de straat uit, gelukkig is het rustig op de weg, ondertussen voel ik hoe de druk steeds erger word, 'papa alsjeblieft' huil ik. 'We zijn er bijna' zegt hij. Ik knik en kreun van de pijn. Hij scheurt de parkeerplaats van het ziekenhuis op waar een paar auto's staan. Hij parkeert hem vlak voor de deur. 'Ik kom er aan!' Roept hij, hij pakt een rolstoel waar hij me in helpt. Hij rijd me de eerste hulp binnen waar al een bed klaar staat. Harry tilt me in bruidsstijl op en legt me op het bed. 'Ze is 8 weken zwanger' hoor ik Harry tegen de verpleegkundige zeggen. Ik voel een pijnlijke steek in m'n arm als ik kijk zit er een infuus in. 'Papa' huil ik. Hij gaat naast me zitten op een krukje en streelt door m'n haar. 'Het is de baby' huil ik. 'Het moet er uit' zeg ik paniekerig en sta op. 'Wat ga jij doen?' Zegt Harry geschrokken en grijpt me bij m'n arm, op dat moment voel ik het zo uit me glijden, ik kijk naar beneden en zie een heel klein mensje op de grond liggen een soort alien. Het is heel klein, een baby alien. Ik zak door m'n knieën, 'meisje' mompelt Harry. Een verpleegkundige staat naast Harry en helpt me weer op het bed. Vol medeleven kijkt de zuster me aan. 'Ik kan het voor je in een doosje doen, dan kun je het begraven' zegt ze voorzichtig. Meteen knik ik 'dank je wel' zeg ik door het huilen heen. Er komt een andere dokter binnen. 'Ik ben dokter Wilson, we gaan een echo maken' zegt hij. 'Waar voor?' Vraag ik. 'Om te kijken of de baarmoeder helemaal schoon is, als dat niet het geval is, maken wij het schoon. Ik wil op staan, 'het doet pijn' zeg ik zacht tegen Harry. Hij schuift een rolstoel onder me waar ik m'n benen in op trek. De dokter legt een deken over me heen. We rijden over een gang, waar vrolijke kleurtjes hangen aan de muur, ik hoor zacht baby gehuil. Er hangt een grootbord aan de muur 'kraamafdeling' staat er op. Harry rijd me achter de dokter aan naar ongeveer de zelfde kamer waar we vanmorgen ook waren, toen was alles nog goed met de baby, nu is hij of zij een soort van dood, niet dat het al echt leefde toen het nog in mij buik zat. 'Maya?' Harry gaat voor me op z'n hurken zitten, hij wrijft een pluk haar uit m'n gezicht en laat z'n hand op mijn wang rusten. 'Ik ben bij je' zegt hij geruststellend. Ik pak z'n hand. Ik sta voorzichtig op en voel nog steeds de zelfde druk, ik krimp opnieuw in elkaar van de pijn. Ik probeer iets te zeggen. Ik voel hoe ik langzaam weg zak. Steeds verder. 'Papa' fluister ik. Als ik Harry stem hoor. 'Open je ogen' ik doe wat hij zegt en zie fel wit licht. Ik zie het light uit gaan en kijk in het gezicht van dokter Wilson. 'Je was even weg' zegt hij. Ik knik en kijk een beetje wazig voor me uit. Hij spuit een beetje gel op m'n buik, en legt de scoop op m'n buik. Hij knik, 'je was zwanger van een tweeling' zegt hij. Ik voel de tranen weer over m'n wangen stromen, 'waarom hoor ik geen hartje?' Vraag ik huilend wetend wat de dokter gaan zeggen. 'Je hebt een dubbele miskraam' zegt hij. Ik zie dat Harry ook een paar tranen weg veegt. 'Ik ga een curettage voor je aanvragen' zegt hij. 'Wat is dat?' Vraag ik. 'Dan maken we de baarmoeder schoon' zegt hij. 'Doet dat pijn?' Vraag ik bang. 'Het is onder algehele narcose' zegt hij geruststellend. Harry knik. 'Je moet hier vannacht blijven, ik zal er een bed voor u naast laten zetten' zegt hij tegen Harry en mij. Ik knik en laat me weer terug in de rol stoel zakken.

We lopen achter een zuster aan, Bridget, heet ze. Ze loopt een kamer binnen waar 2, 1 persoons bedden staan. Een voor Harry en een voor mij. Ik stap uit de rolstoel en slof naar het bed waar ik in ga liggen. Harry gaat naast me zitten, hij legt zijn hand op de mijne en streelt met z'n duim over m'n hand. 'Ga maar slapen' zegt hij zacht. Ik voel hoe m'n ogen langzaam dicht zakken.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dit was een soort 'in de toekomst kijken' maar ik ga na hoofdstuk 50 part 2 wel gewoon weer veder waar ik in hoofdstuk 49 gebleven was... Oke veel lezers zeggen dat ze de afgelopen 2 hoofdstukken leuker vinden dan de hoofdstukken daar voor... Jullie mogen kiezen hoe ik door ga. Maar bedenk wel dat als ze al wat ouder zijn, Maya kan niet eeuwig bij Harry en Louis wonen dus dan zak het boek sneller aflopen zijn...