Adopted by larry

Hoofdstuk 54

(pov Maya)

Ik word wakker in iemands armen, Louis heeft z'n armen straks om m'n middel geslagen, alsof hij bang dat ik weg zou gaan. ik denk dat hij harry nooit meer los laat als hij terug komt, als hij ooit nog terug komt, ik schrik van m'n gedachte, straks komt hij nooit meer terug. ik draai me in louis' armen om naar hem. Hij heeft een verdrietige blik op z'n gezicht. ik wrijf over z'n wang, 'papa, fluister ik. 'Hey meisje' mompelt hij. Hij wrijft de slaap uit z'n ogen en gaat rechtop zitten, ik zie dat er langzaam een traan over zijn wang loopt, ik kruip bezorgd naar hem toe over het bed, 'ik mis papa' mompelt hij. Ik knik begrijpend, 'ik mis hem ook, maar hij zei dat hij snel terug zou komen' zeg ik, er verschijnt een kleine glimlach op z'n gezicht, 'wat ben je toch lief' hij geeft me een kus op m'n wang, ik glimlach en stap uit het bed, 'ik ga je zusje even wakker maken' zegt hij, ik knik en loop naar m'n slaapkamer om me aan te kleden.

(Pov Harry)

Vanavond gaat eindelijk m'n vliegtuig, voor vandaag heb ik met een vriend afgesproken die ik nog van vroeger ken. Ik ben een beetje nerveus en dat komt omdat hij misschien niet weet dat ik gay ben, ik kan van school herinneren dat hij daar een hekel aan had. Ik stap de deur uit die ik op slot draai, ik stap in mn auto en rij snel naar de starbucks een aantal kilometer ver in de stad, ik kijk op mn horloge, hier is het nu 3 uur dan is het dus in londen ongeveer 7 uur. (-- oke ik weet dat de tijden niet kloppen... maar trek je daar niks van aan! haha---) Ik stap m'n auto uit en kijk op ik Peter al zie zitten, wat niet het geval is. Ik bestel aan de bar 2 zwarte koffie, als die klaar zijn neem ik ze mee naar een tafeltje. 'Hey' ik draai me om, en zie een lange jongen staan, 'ja?' Vraag ik. 'Ik ben peter' zegt hij lachend. 'Oh sorry' zeg ik beduusd. Ik geef hem ongemakkelijk een hand, hij gaat de stoel tegen over me zitten. 'Peter, ik weet dat vrienden waren' begin ik. Hij kijkt me raar aan, 'en ik weet dat je een hekel aan gays hebt' langzaam knikt hij, 'ik heb een vriend, we zijn getrouwd en hebben 2 dochters' zeg ik er snel achteraan. Verwachtingsvol kijk ik hem aan, bang voor wat hij zal zeggen, 'ik dacht dat hij je broer was ofzo' zegt hij zacht. 'Ik had niet gedacht dat één van mijn vroegere vrienden zo'n gore smeerlap was' zegt hij boos en staat op. Ik kijk hem na, eigenlijk wist ik wel dat hij zo zou reageren maar toch schrik ik er van, hij was vroeger toch een beetje m'n beste vriend. Ik zucht, en neem m'n koffie mee naar de auto. Ik wil net m'n autodeur open maken als ik m'n naam hoor, ik kijk om en zie Peter staan, voor ik het weet schiet en een pijn scheut door m'n lichaam, in een reflex gaan m'n handen naar m'n kruis waar hij net een keiharde schop in gaf, langzaam zak ik op m'n knieën, 'alles oke?' Hoor ik een meisjes stem zacht vragen. Ik schud mijn hoofd voorzichtig helpt ze me overeind. Ik kijk haar aan, ze is wat kleiner als ik, heeft een zwart jurkje aan met zwarte strikjes en blauwe strik in d'r haar. 'Dank je wel' fluister ik. 'Waar moet je naar toe?' Vraagt ze. Ik noem het adres van huis op, ze pakt de autosleutels uit m'n handen en helpt me in de auto, 'kom je uit Amerika?' Vraag ik. Lachend schud ze haar hoofd, 'nee uit London ik ga vanavond weer terug' verast kijk ik haar. 'Ik ga vanavond ook terug' zeg ik. 'Welke maatschappij?' Vraagt ze. 'Britsh airways' 'oh leuk ik ook dan kunnen we samen' zegt ze blij. Ik glimlach en knik. M'n blik valt op haar knie die vrij blauw is, met zwarte plekken er in. 'Hoe heet je eigenlijk?' Vraag ik. 'Fay' zegt ze zacht. Ik voel m'n gezicht betrekken als ik een rode vlek op m'n handen ontdek die ik in m'n kruis hield. 'Fay' fluister ik zacht. Ik kijk naar m'n handen. Ik zie een geschrokken blik in haar ogen, ze rijd de parkeerplaats van het huis op. Ze haakt haar arm in de mijne en ondersteund me naar binnen. 'Ik ben verpleegster' zegt ze zacht. 'Wil je dat ik er naar kijk?' Vraagt ze met enig schaamte. 'Langzaam knik ik en trek m'n broek uit. 'Verbandtrommel?' Vragend kijkt ze me aan. 'Keukenkastje naast de koelkast' mompel ik. Ze komt naast me zitten op de rand van de bank, ze rolt mijn onderbroek een stukje naar beneden. Ik zucht en ga liggen en bedenk maar dat ze wel vaker een man heeft behandeld. 'Het is een schaafwondje wat flink heeft gebloed, en dat moet aan de lucht drogen' zegt ze. Ik knik en kleed me weer aan. 'Wie was het die je een schop gaf?' Vraagt ze opeens. 'Een vriend van vroeger die een hekel heeft aan homo's' zeg ik. 'Leuke vriend' zegt ze met sarcasme. Ik knik. 'Moet jij nog spullen op halen?' Vraag ik. 'Nee ik ben vanmorgen aan gekomen voor een fotoshoot' zegt ze. Ik knik, 'je bent dus model?' Vraag ik. Langzaam knikt ze, 'niet voor m'n plezier' ze denkt dat ik het niet heb gehoord want ze gaat gewoon verder de verbandtrommel terug inpakken, als ze op staat pak ik gauw haar pols, ik trek haar iets naar me toe en ga ook staan, 'wat heb je?' Vraag ik. Ze probeert zich wanhopig los te krijgen maar zonder enig moeite blijf ik haar vast houden, ik laat haar weer op de bank zitten. En doe voorzichtig haar jurkje to boven haar knie omhoog, en wrijf over de blauwe plek, 'hoe komt dat?' Vraag ik. Ze kijkt me bang aan, 'ik doe je niks' zeg ik zacht. Ze gaat staan en gebaard dat ik haar rits los moet maken, ze laat het jurkje van haar schouders glijden, op haar onder rug is een nog veel grotere blauwe plek te zien. 'Wie heeft dit gedaan?' Vraag ik. De tranen wellen op ik haar ogen, 'm'n manager' zegt ze huilend. 'Hij wou iets wat ik niet wou en toen heeft hij me net zo lang met een camera standaard geslagen' huilt ze nog harder. Ik kijk haar met grote ogen aan en sla m'n armen om haar heen. 'Je gaat met mij mee straks' zeg ik zacht. Onder haar BH komt ook een stukje van een blauwe plek te zien, 'doet het erg veel pijn?' Vraag ik knikkend naar de plekken. 'Ik kan niet normaal liggen s'nachts ik doe geen oog dicht van de pijn' zegt ze.