Adopted by larry

Hoofdstuk 21

(Pov Maya)

De volgende ochtend word ik gebroken wakker. Ik kijk om me heen, Harry en Louis zitten aan tafel maar hebben niet gezien dat ik wakker ben. 'Emma' schiet door m'n hoofd. Er rollen tranen over m'n wangen. Louis kijkt op hij loopt naar me toe, hij tilt me van het bed. Ik begin hard te huilen. Louis loopt door de kamer. 'Papa?' 'Ja liefje?' Vraagt Louis. 'Hoe is Emma dood gegaan?' Vraag ik trillend. Louis gaat op een stoel zitten. Ik kijk hem aan. 'Emma heeft een hartstilstand gehad' zeg hij. Ik leg m'n hoofd op zijn schouder. Ik kan niet stoppen met huilen. Louis drukt me stevig tegen zich aan. Harry komt de kamer binnen gelopen met 2 mensen achter zich de ouders van Emma. Ik veeg m'n tranen weg en sta op van Louis' schoot ik loop naar ze toe, ik geef ze een knuffel. 'Ik moet even iets ophalen' zeg ik gauw. Ik loop naar de desk toe en zie Sofie staan. 'Mag ik de tekening zelf aan Emma's ouders geven?' Vraag ik. Sofie knikt en pakt hem uit de kast. Ik loop er mee terug naar m'n kamer. 'Ik heb deze vannacht gemaakt voor Emma' zeg ik zacht. Haar ouders kijken me glimlachend aan. 'Je was Emma's beste vriendin, ik hoop dat je dat weet' zegt haar vader. Hij knielt bij me neer. Ik zie dat hij twijfelt. Ik omhels hem. Een zucht van opluchting verlaat zijn mond en slaat zijn armen ook om me heen. Ik laat hem los hij mij ook. We nemen afscheid van haar ouders ik draai me om naar Harry en Louis. Ik loop naar m'n bed waar ik in ga liggen. Ik rol me op tot een bal en stop m'n duim in m'n mond. Ik val in slaap en droom opnieuw over Emma. Ze zit op m'n bed. 'Maya? Je mag niet verdrietig zijn' zegt ze. Ik kijk haar verbaast aan. 'Ik ben mijn best vriendin kwijt' zeg ik. 'Maar als je wilt kom ik elke nacht bij je langs' zegt ze. Ik knik. Ze gaat naast me liggen en slaat haar armen om me heen. Ze zingt een liedje. 'Emma!' Roep ik hard en schiet omhoog. Harry loopt naar me toe. En tilt me van het bed. Hij loopt de kamer uit. 'Waar gaan we naar toe?' Vraag ik verbaast. Hij antwoord niet. 'Papa, laat me los' en probeer me los te wurmen. Maar hem kennende laat me nu voor niks en niemand los. Ik zucht en laat me langs zijn lichaam hangen. Harry stopt voor een deur. Hij klopt op de deur. Hij loopt naar binnen. Ik kijk om me heen, overal kleuren er zit een vrouw achter haar bureau, 'hoi ik ben Linda' zegt ze lief. 'Ik ben Maya' fluister ik. Harry zet me op de grond. 'Ga maar zitten' zegt ze. Ik ga op de stoel zitten Harry blijft staan. 'Maya, ik denk niet dat je weet waarom je hier bent?' Ik schud m'n hoofd. 'Jou vriendinnetje Emma is pas overleden' zegt ze. Ik knik en kijk naar de grond. 'Heb je leuke herinneringen aan haar' vraag ik. Ik knik er verschijnt een glimlach op m'n gezicht. 'Wil je er over vertellen?' Vraagt ze. 'We keken dan samen tv, of speelden met de barbies, we gingen foto's maken met papa's, luisterden samen muziek' zeg ik trots. Ze knikt. 'Je droomt ook over haar?' Vraagt ze. Ik knik. 'Wat gebeurt er dan?' Vraagt ze door. 'Ze zegt dat ik niet verdrietig mag zijn, en ze zong een liedje' zeg ik. 'Denk maar vaak aan de leuke dingen die je met haar hebt mee gemaakt' zeg ze. Ik knik. Harry pakt m'n hand, ik sta op. 'Papa waarom moest dat?' Vraag ik terwijl ik hem probeer bij te houden. Ik stop met lopen. Harry loopt door. 'Papa!' Roep ik moe. Hij kijkt om. Ik zie dat hij zucht hij loopt naar me toe en tilt me op. In een rap tempo loopt hij terug naar mijn kamer en zet me ruw op het bed. 'Auw papa' zeg ik zacht. Hij staat voor het raam en kijkt me niet aan. Louis komt binnen ik sta op en loop gauw naar hem toe. Hij hurkt naast me neer. 'Liefje wat is er?' Vraagt hij. 'Harry? Wat is gebeurt?' Vraagt hij terwijl hij me op tilt. Boos draait hij zich om. 'Ze moest lachen! Toen ze met Linda praatte, haar vriendinnetje is net dood en ze lachte! Toen ze over haar praatte!' Schreeuw hij kwaad. Schrokken kijk ik hem aan. Louis zet me op de grond en trek Harry mee de deur uit. Ik zie ze buiten naar elkaar schreeuwen. Ze worden weg geduwd door een zuster. In de kamer hier naast hoor ik ze duidelijk schreeuwen.

(Pov Louis)

'Dat zeg je toch niet tegen een kind van 8 die haar beste vriendin net kwijt is!!' Roep ik boos tegen Harry. 'Ze lachte er over toen ze met Linda praatte over haar!! Schreeuw hij. 'Zo verwerkt een kind dat!' Roep ik boos. Harry kijkt me aan. 'Een kind ligt niet de hele dag te huilen, ze denkt aan de leuke dingen' zeg ik tegen hem. Ik pak zijn schouders vast. Hij kijkt naar beneden. Ik leg m'n vinger onder zijn kin. Hij kijkt me met tranen in z'n ogen aan. Ik druk m'n lippen op die van hem. Ik stop de kus en sluit hem in m'n armen. 'Hoe kon ik dat nou zeggen' zegt hij snikkend. 'Ssssttt' sus ik en druk een kus op zijn voorhoofd. 'Kom' zeg ik. We lopen de deur weer uit. Ik kijk in maya's kamer ze speelt met haar barbies. 'Wat moet ik nou tegen haar zeggen als ik zo naar binnen loop?' Vraagt hij aan mij. 'Dat het je spijt en dat je overstuur was' zeg ik.

(Pov Maya)

Ik zie papa's voor het raam staan. Harry doet de deur open, hij loopt naar me toe, ik sta op hij hurkt voor me neer. Hij pakt m'n handen. 'Liefje, sorry dat ik zo reageerde' zegt hij. Ik knik. Hij trekt me tegen zich aan. Ik verstop m'n gezicht in m'n nek. Harry staat op ik kijk om Sofie staat met een lachend gezicht in de deur opening. 'Wat is er?' Vraagt Harry. 'Ik heb super goed nieuws!' Zegt ze blij. 'Mag ik naar huis?!' Vraag ik blij. 'Nee dat is het niet, maar we weten dankzei jou ouders wel wat je hebt!' Zegt ze blij. Ik kijk Harry en Louis aan. Harry tilt me op. 'Je hebt de zieke van Lyme' zegt ze. Harry en Louis knikken. 'Je moet nog wel een weekje in het ziekenhuis blijven, je krijg antibiotica, elke dag krijg je een prikje, de sonde daar stoppen we mee, en het infuus daar doen we ook medicijnen door, daar kan je je heel misselijk van gaan voelen en je kan koorts krijgen' legt ze uit. 'En daarna mag ik naar huis?' Vraag ik nog steeds blij. 'Ja dan mag je naar huis!' Zegt ze lachend. 'Yes!' Zeg ik blij. Ik spring blij op het bed en doe een dansje. Harry loopt naar me toe en slaat z'n grootte warme armen om me heen. Sofie loopt de kamer uit. Harry zet me op Louis' schoot Louis drukt een kus in m'n nek. 'Ah! Papa! Niet doe kietelt!' Roep ik. Sofie komt terug me de antibiotica. 'Nou schat het is even een rot prik' zegt ze. Ik knik. 'In m'n arm?' Vraag ik. 'Nou ik denk in je boven been omdat het recht in de spier moet' zegt ze. Louis staat op en zet mij op het bed. Ik laat m'n broek zakken. En ga zitten. Ik verstop m'n hoofd in Louis shirt. Hij slaat z'n arm om m'n hoofd met de andere hand houd hij m'n polsen vast. Ik voel een pijnlijke steek. Ik druk m'n hoofd strakker in Louis' 'oké dat was het' zegt Sofie. Ik haal m'n hoofd uit Louis' shirt. 'Goed gedaan meisje' zegt Louis en geeft me een kus. Ik glimlach en trek m'n broek weer aan. Sofie zet een spuit op m'n hand en spuit een goedje in. 'Oke de antibiotica gaat snel werken dus niet uit bed en zorg er voor dat er de hele tijd iemand bij haar is' zegt ze tegen Harry en Louis. Ik zet m'n bed wat rechter op. Harry drukt me de iPad in m'n handen. Ik glimlach. En zet muziek op. Na een poosje ben ik de iPad zat. Ik wil uit bed stappen, 'nee Maya niet uit bed hoor' zegt Louis. 'Maar ik voel me niet lekker' zeur ik. 'Moet je overgeven?' Vraagt hij. Ik schud m'n hoofd. 'Ik wil gewoon even bij jou' zeg ik. Ik stap uit m'n bed en loop voorzichtig naar Louis. Ik ga bij hem op schoot zitten. Harry komt binnen, 'hè? Ik dacht dat jij in bed moest blijven?' Vraagt hij. Ik haal m'n schouders op. 'Wat is er dan?' Vraagt Harry. 'Gewoon niet lekker' zeg ik geïrriteerd. Harry wil z'n hand op m'n voorhoofd leggen, ik draai m'n hoofd weg. Harry kijkt me aan en legt z'n hand op m'n voorhoofd. 'Je hebt koorts' zegt hij. Hij pakt me van Louis schoot en legt m'n op bed. 'Niet uit bed' zegt hij streng. Ik knik en trek m'n knieën op. 'Papa?' Vraag ik. Louis kijkt op. Hij loopt naar me toe gaat naast me op bed zitten hij strijkt door m'n haren. Sofie komt binnen, 'gaat het meisje?' Vraagt ze. Ik haal m'n schouders op. Ze houd 2 pilletjes voor m'n neus en een bekertje water in neem het in en ga liggen. Ik heb het infuus nog steeds in m'n hand. Ik leg m'n hand naast me neer en kijk gefascineerd hoe het buisje in m'n hand zit ik beweeg m'n hand, het buisje beweegt mee. Ik grijns. Harry en Louis zitten te lezen. Ik pak de iPad en de koptelefoon en ga een film kijken. 'Maya? Ga je slapen?' Vraagt Louis. Ik knik. Ik stap voorzichtig uit bed. 'Ik moet nog wel even naar de wc' zeg ik en loop een beetje zweverig naar de wc, Louis pakt m'n hand en loopt mee. Ik trek m'n broek weer op en loop weer terug. Louis zet me op bed. Ik krap aan m'n been. 'Niet doen' zegt hij. Ik krap door. Hij pakt m'n hand. 'Niet doen' zeg hij nog een keer. 'Maar het jeukt soms zo vreselijk erg' zeg ik dramatisch. 'Gewoon niet aan denken' zegt Louis. 'Makkelijker gezegd dat gedaan' mompel ik. Harry en Louis kijken elkaar aan en zuchten. 'Ja zuchten jullie maar!' Zeg ik. Ik ga liggen en krap onder de dekens. 'Maya? We kunnen het hier nog horen!' Zegt Harry. 'Straks moet je net zo'n kap om je armen net als honden en katten als ze een gebroken pootje hebben' zegt Louis. 'Is dat echt zo?' Vraag ik. Louis knikt. Ik ga weer liggen en val in slaap.