✨BİR BULUT OLSAM/2✨(ARA VERİLDİ)

Ölüm Gibi Bir Şey Oldu Ama Kimse Ölmedi-54

Bütün haber sitelerinde biz vardık. Ben bile boşanacağımızı yeni öğrenmişken bunlar nasıl oluyor da her şeyden haberdar olabiliyorlardı.
Şuna bak, skandal bir haber olsa eminim Özer soyadıyla yazarlardı ismimi. Şimdiyse her yerde evlenmeden önceki soyadımla anılmış ismim. Daha boşanmadan soyadımıda kaybetmiştim onlara göre.
Çok garip bir his, sanki okuduğum haber, bahsi geçen insanlar biz değiliz.
Sanki başka birisi boşanıyor. Arsel yanıbaşımda uyuyor ve birazdan uyanıp beni öpecek, Melina üzerimize atlayıp bize sabah şarkılarını söyleyecek.
Günlerdir onu görmüyorum. Elime tebligat geçtiğinden beri görmek de istemiyorum aslında.
Bana zamana ihtiyacı olduğunu söylemişti. Bizim için düşüneceğini sanmıştım ama o çoktan kararını vermişti....
Artık o sabahlar birer anıdan ibaretti. Bir daha hiç yaşanmayacaktı.
****
Arsel<

Birkaç gündür şehirden, insanlardan uzakta bir evde kalıyorum. Saatlerdir, günlerdir dışarıya çıkmıyorum. İnsanlarla iletişimim zayıfladığı gibi kendime yeni düşmanlar ediniyorum.
Gustav'ın oğlu Josh'ı, çektiğimiz videodan sonra serbest bıraktım.
Elbette başıboş değildi, en azından ülkeyi terk edene kadar ona eşlik edecek birilerini tuttum yanında. Bu heriflerin son dakika golü atmasına asla izin veremezdim.
Başka bir konumuzda Gustav'ın kendisiydi.
Eylül'ü Kanada seyahati öncesinde durdurup Rusya'ya gönderdiğim bu olayda çok faydalı bilgiler edinmiştim. Artık elimde ikisine de ait videolar vardı ve ortaya çıkması durumunda başlarına gelecek her şeyi biliyordum.
Rusya'da seçkin bir aileymiş kendileri.
Tıpkı Arven ve benim gibi yaptıkları evlilikler ve işleriyle gündemdeler. Kazandıklarının büyük çoğu aile mirası ve haklarında da yazılıp çizilen yüzlerce haber var ancak hiçbiri netlik kazanmamış. Medyanın ve halkın yakından takip ettiği, dışarıdan bakınca örnek gösterilecek insanlar.
Böyle bir skandala imza atmaları onları her anlamda sıkıntıya sokacak. Onların çöküşlerini izlemek büyük zevk olacaktı.
Herhangi bir aksilik olmaması için bütün önlemlerimi almıştım. Eylül'ün, Gustav ile çektiği videoda kendisi yoktu. Yalnızca yatakta yarı çıplak yatan Gustav vardı. Kendinden geçmiş bir vaziyette ailesinden ve bazı devlet adamlarının gizli sırlarından bahsettiği 3 dakikalık bir videoydu bu. Utanç verici ve asla duyulmaması, ortaya çıkmaması gereken sırların hoyratça savrulduğu 3 dakika. Hayatını mahvedeceğinden habersiz bir şekilde konuştuğu ve kendini karşı konulmaz zannettiği son zamanları.
Çok yazık...
Josh'ın videosuna gelecek olursak...
Josh Rusya'da ki ana muhalefet partisinin başkan kızıyla evliydi. Bu cesaretin nereden geldiği açıktı, Arven'i güpegündüz bu rahatlıkta kaçırmaya çalışmarına şaşmamalı. Ona yaptıları şantajla başlarının belaya gireceğini hiç düşünmüyorlardı.
Durum Joshy için biraz daha zor olacak. Eminim bu video ortaya çıktıktan sonra karısı onu yüklü bir tazminat ve nafakayla baş başa bırakacaktır. Tabi bu yine iyi günleri. Çocuklarını, İşini, evini bütün hayatını kaybedecek.
Bu iki pisliğin bütün hayatının parmak uçlarımda olması heyecan verici.
Her şeyin tamamlandığını anladıktan sonra daha fazla vakit kaybetmeden videoları internete yükledim.
Video bir virüs gibi hızla yayılmış ve çok geçmeden dünyadaki bütün haber sitelerinde yayınlanmıştı ama en ölümcül darbeyi sona saklamıştım. Video Moskova'nın en işlek caddelerindeki billboardlarda defalarca kez yayınlanmıştı.
Geriye sadece bu iki pisliğin çırpınışlarını izlemek ve bunun karşılığında yapacakları hamleye karşı hazır olmak kalmıştı.
Daha önce böyle bir şeyle karşılaşmamışlardı eminim. Kim bilir daha kaç kadını bu şekilde tehdit edip çalışmaya zorlamıştı bu pislikler.
Arven gibi susan, yardım isteyemeyen kaç kadın vardı?
Arven...
Bunu benden saklamasına, bu herifler yüzünden bizi bırakıp gitmesini, benden boşanmak istemesini hala sindiremiyordum.
Önüme koyduğu hiçbir nedeni kabullenemiyorum. Düşünmemek için günlerdir ilaçlarımı çift doz alıyorum.
Onlar bile bu yapılanları kabullenmeme yetmiyor.
Biz ne zaman sustuk birbirimize, ne zamandır sır saklar olduk? Ne zaman mesafeler koyduk aramıza, ne zaman yabancılaştık böyle. Düşündükçe kalbim sıkışıyor.
Eve sığamıyorum, dışarıya çıkıyorum yine de o histen kurtulamıyorum.
Tarifsiz bir duygu zelzelesi içindeyken hiçbir şey bana çare olmuyor.
Tek çözümün o olduğunu bildiğim halde, yine de ayaklarım ona gitmiyor.
Acı çekeceğimi, pişman olacağımı bile bile avukatıma vekalet verip ona boşanma davasını açıyorum.
Sonunda hayatımı dahada zorlaştıracak, çıkmaza sokacak o yola girdim. Bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
Bir daha bana gülen gözlerle bakmayacak. Sabah uyandığımda dağılmış saçları ve yamulmuş pijamalarıyla onu görmeyeceğim.
Beceremese de elinden geldiği kadar uğraşarak yaptığı saçma yemeklerini bile özleyeceğim.
Ona dair ne varsa ve onu hep çok seveceğim.
Var oluş nedenim, hayatımda tanıdığım en harika kadın,benim kadınım, çocuklarımın annesi...
İnsanın göğsünün üstüne taş oturur mu hiç?
Görünmez eller boğazına yapışıp hesap sorar mı? Hepsi oluyor, hepsi birer birer gerçekleşiyor. Onu hayatımdan söküp atmaya çalışırken aslında kendi hayatımdan çalıyorum farkında değilim. Affedemem, affetmek istemiyorum. Onu görmezsem affetmem sanıyorum, kendimi cezalandırmaktan, eziyet etmekten başka bir şey değil bu biliyorum ama olmuyor.
Hayatımın hiçbir anında kendimi böylesine çaresiz hissetmemiştim.
Babam beni akıl hastanesine kapattığında bile, hep bir umut vardı içimde, mücadele etmek, kurtulmak için bir neden...
Artık yaşamak için bile neden bulamıyordum. Ben yaşama nedenimi, beni mutlu eden tek insanı hayatımdan kendi isteğimle çıkartıyordum.
Bu yüzdendir ki, hiçkimseye şantaj yapmaktan da tehdit etmekten de çekinmiyordum.
Çünkü benim kaybedecek hiçbir şeyim kalmamıştı.
****
Arven<

Saatler günleri, günler haftaları kovalamıştı.
Arsel eve dönmüştü ancak yalnızca Melina için bir aradaydık ve bu çok sürmeyecekti biliyorum. Mahkeme günü yaklaştıkça içimde ki mutsuzluk büyüyordu. Hiçbir şey yapmak istemiyordum. Hiçkimseyle konuşmak bile istemiyordum.
Bu sırada da oğlumuz büyüyordu. Aynanın karşısında gördüğüm yansımam bu sıralar tek gülümseme nedenimdi.
Elimi kavislenen karnımda gezdirdikçe bize dair umutlarım artıyordu. Hala beraber olabileceğimize dair umutlarım...

Kendimi mutsuz ve yorgun hissettiğim günlerden birinde yatakta dinleniyordum.
Arsel, Melina ile birlikte onun odasında oyun oynarken bende telefonda zaman geçirmeye çalışıyordum. Haber sitelerinde yayınlanan videoları gördüğümde şaşkınlıktan aklımı kaçıracaktım. Elbette ki bana yalnızca bilmem gereken detayları anlatmıştı. Nasıl olduğu veya nasıl yaptığı konusunda hiçbir şey söylememişti.
Uzun süre sessiz kalmasının ardından böyle bir şey geleceğini bilmeliydim.
Onlardan intikam alması içimi bir nebze soğutsada hala içimde kötü bir his vardı.
Bu histen kurtulamıyordum...
Tembellik etmeyi keserek yataktan kalktım. Yana kaymış pijamamı düzelttikten sonra saçlarımı taradım. Göz altlarım çökmüştü öyle kötü bir görüntü içerisindeydim ki kendimi hayatımın hiçbir döneminde böyle salmamıştım.
Dağınık bir belik ördükten sonra biraz makyaj yaptım. Üzerime rahat bir elbise giydikten sonra, Arsel ve Melina'nın yanına gittim.
Onlara sezdirmeden bir süre kapıdan seyrettim onları.
Yan yana oturmuşlar birlikte evcilik oynuyorlardı. Melina onun eline pembe fincanlarından birini tutuşturmuştu. Arsel'in yanında da Melina'nın en sevdiği tavşanı ve bebeği oturuyordu.

Hayallerim birer birer gerçekleşiyordu. Bu görüntüyü görebilmek için çok uzun süre beklemiştim.
Belki de tüm bu yaşananlar arasında gerçekleşen en güzel şey aralarındaki ilişkinin güçlenmesiydi.
Onlara tebessüm ederek bakarken karnımda küçük kıpırtılar hissetmiştim.
Birden yaslandığım yerden doğrulup karnımı tuttum, ellerimin altında minik minik hareket ediyordu.
"Ne oldu?"
Arsel'in beni izlediğini görmemiştim. Heyecanla ona baktım.
"Kıpırdıyor."
Ona yaklaştım, benimle heyacanımı paylaşmasını isteyerek elini tuttum ve karnıma koydum.
Öyle hareketliydi ki. Gözlerim dolmuştu. Onun böyle hareketli olması bana kendimi iyi hissettirmişti.
"Hissediyor musun?"
Arsel gülümsedi ve beni başıyla onayladı. Diğer elindeki oyuncak fincanı bıraktı ve Melina'nın elini tutarak karnıma koydu.
"Kaydeşim mi o?"
"Evet güzelim."
"Ne yapıyoy baba?"
"Sanırım oyun oynuyor."
"Benimle oynaşın."
Arsel, Melina'nın saçlarını okşadı ve ona sarıldı.
Yan yanaydık ama onlara uzaktan bakıyordum.
Küçücük bir boşluk bulsam oradan sarılacaktım bende ama yoktu.
Sonra beklemediğim bir şey oldu, Melina babasının kucağında bana küçücük kollarını açtı sarılmam için.
Ona sarıldım, ona sarılınca sevdiğim adama sarıldım.
Hasretinden kendi kendimi yediğim, huzurundan, sevgisinden mahrum kaldığım adamın kollarına bıraktım kendimi.
Hiç bitmesin isterdim, ancak her güzel şeyin bir sonu vardı.
Belki de son güzel günümüz ve son sarılmamızdı ancak ben bunun farkında değildim.