• Bir Bulut Olsam'ın devam kitabıdır •
• Macera kaldığı yerden +1 kişi ile devam ediyor 🐣
• Arven, güveni gün geçtikçe artıp, kendini daha iyi tanımak için eline geçen her fırsatı değerlendirmek isterken, hiç tanımadığı bir hayatın içinde kaybolmuş...
Melina uyuduktan sonra Arsel ve Arven odalarında sohbet etmeye başlamışlardı. Konu her zaman ki gibiydi. "Seninle olan iletişimi daha farklı biliyorsun. Yanlış düşüncelere kapılmamalısın." "Neden böyle olduğunu sende biliyorsun, birbirimizi kandırmayalım." "Kızımız seni seviyor Arsel." "Biliyorum." Bir süre sessizlik hüküm sürmüştü aralarında. "O zaman sorun ne?" "Sorun ne mi ? Neden her şey yolundaymış gibi davranıyorsun anlamıyorum. Bir şeylerin yanlış gittiğini biliyorsun." "Bak kimse mükemmel olacağını söylemedi. Siz ikinizin baş başa daha çok zaman geçirmesi gerekiyor ve..." Arsel yatağın ucuna oturup yüzünü ellerine yasladı. Arven de hemen arkasından kalktı ve ona arkasından sarılıp başını sırtına yasladı. "Çok kısa bir sürede ne kadar ilerleme kaydettiğinizin farkında mısın?" Sessizdi. "Bu ilerlemiş halimse yandık." "Kendine haksızlık ediyorsun." "Objektif düşünmüyorsun." "Ne söylememi istiyorsun sevgilim? Sana çok kötüsün dememi mi? Öyle olsaydın söylerdim ama değilsin. Neden bunu bir tek sen görmüyorsun? Melina bu dünyadaki en mutlu çocuk olmayabilir evet. Ama senin gibi bir babası olduğu için mutlu bir çocuk." "Uyu hadi çok geç oldu." Arven yaslandığı yerden doğrulup Arsel'in yüzünü kendine çevirdi. "Bir yere mi gidiyorsun?" "Biraz yürüyeceğim." Arsel, Arven'in elleri arasından sıyrılıp onu başından öptü. "İyi geceler sarışınım." ***** Arven< Arsel gittikten sonra o dönene kadar beklemeyi düşünmüştüm ama söylediği gibi saat çok geç olmuştu ve ben uykuya yenik düşmüştüm. Ertesi sabah dolabın sesiyle uyandım. Yatağın ondan tarafını elimle yoklayınca olmadığını fark edip hızla yerimden kalktım. Yarı çıplaktı, saçlarından damlayan sular dövmelerle donatılmış vücudundan süzülüyordu. Onu izlemeye dalmıştım fark etmeden. "Günaydın." "Günaydın güzelim." "Bir an hiç gelmedin sandım. Hiç fark etmemişim döndüğünü." "Geç geldim zaten, uyumuştun." "Nereye gidiyorsun?" "Şirkette biraz işlerim var. Onları halletmem gerekiyor." "Ne zaman dönersin peki ? Bugün bir yemeğe davetliyiz." Saçlarını bir havluya kurularken kendine gömlek seçmeye çalışıyordu. "Bilemiyorum, erken dönmeye çalışacağım." "Belki de bir uzmanla görüşmeliyiz." Sanki kötü bir şey söylemişim gibi endişeyle baktı bana. "Ne?!" "Dün geceden bahsediyorum." Derken esneyerek gözlerimi ovaladım. Ondaki gerginliği görmeme gerek kalmadan odadaki havanın değişimini hissetmiştim. "Uzmana ihtiyacım yok!" Hayalkırıklığına uğradım. "Bu konuda anlaştığımızı sanıyordum." "Arven... Bana biraz zaman ver tamam mı ? Lütfen bana baskı yapma." "Seni sıkıştırmak istemiyorum sevgilim. Ben sadece..." "Biliyorum." Yataktan kalkıp yanına ulaştım. "Bu hoşuma gitmedi. Amacım bu değil lütfen böyle bir şey düşünme." Arsel bana döndü. Onu öptüm ve alnımı onunkine yasladım. "Böyle hissetmeni istemiyorum." Bir şey söyleyecekti ama Melina arkasında sürüklediği oyuncak alışveriş arabasıyla odaya girince sustu. "Anne şu?" Komidinin üzerinde ki su biberonunu ona uzattım. "Baba neyeye gidiyoşun?" "İşe gideceğim kızım." "Bende gelebiy miyim?" Önünde diz çöküp onu yanağından öptü. "Bugün olmaz ama söz yarın yemeğini yedirmeme izin verirsen seni parka götüreceğim." "Yaşaşıınn!" Arsel gömleğini giyip düğmelerini ilikledikten sonra beni başımdan öperek odadan çıktı. Melina ile baş başa kaldık. Arabasına doldurduğu bebeklerinden birini göstererek söylendi. "Babam beni payka götüyecek Timi. Üjgünüm ama şen gelemeşşin çünkü o benim babam."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
