AŞK EN NİHAYETİNDE

1. bölüm: ilk bakış

Medya: Meyra Atilla

Müzik: Yalın - Her Şey Sensin

Hepinize merhabalar dostlarım.. 🌸

Bu benim ilk kurgum. Aslında şuan on üçüncü bölüme kadar hazır. Öylesine yazıyordum, wattpadde yayınlamak gibi bir planım yoktu. Birkaç arkadaşım okuyup beğenince gaza geldim ve yayınlamaya karar verdim. Umarım herkese hitap edebilecek bir kurgu olur.

ÖNEMLİ:
Kısa bir bilgilendirme yapmak istiyorum. Kurgumuzun başlangıcı yazdığım ilk versiyonda 2023 şeklindeydi fakat sonradan yaptığım düzenlemelerden dolayı yeni versiyonda geçmişten; yani 2015'ten başlattım. Hikayeyi ilk okuyan arkadaşlar endişe yapmasın, kurguda değişen hiçbir replik, olay, mekan yoktur. Sadece zamanlaması değişmiştir. Ben gelecek bölümlere ''2023'' diye bir giriş yazmadığım sürece oraya kadar 2015'tir. Keyifli okumalar dilerim.

Ha bir de unutmadan; başlama tarihinizi alabilir miyim? 😋

^^^

- 15 Eylül 2015 -

Meyra Atilla

İnsanlar hep güzel veya yakışıklı insanlardan hoşlanırdı değil mi? Asla kilolu insanlardan yada sivilceli insanlardan hoşlanmazdı mesela.. Nedendir bilinmez, insanlarda bir güzellik algısı vardır ve bu algıya kim uyarsa onu severler; onunla sevgili olmak isterler. Böylelikle havalı olurlar. Bakın benim çok güzel, çok yakışıklı bir sevgilim var, bence beni kıskanmalısınız gibi bir izlenim verirler. Hepsini aynı kefeye koyamam belki ama kişisel görüşüm diyebiliriz. Yaşadıklarımdan ötürü sanırım..

Aşk.. bu kelimeye o kadar yabancıyım ki.. Hiç yaşamadığım bir duyguyu da tarif edemiyorum bundan dolayı.

Bu zamana kadar hoşlandığım çok kişi oldu, hemde fazlasıyla..

Umut. Beni aşktan soğutan çocuk. Hem ondan nefret ediyorum hemde bir zamanlar ona aşık olduğum için kendimden.

Umut benim ilk sevgilimdi. Bu zamana kadar red yemediğim, ilk adımı benim attığım ve duygularıma karşılık veren ilk çocuktu. Bu sebeple benim için özel bir yere sahipti. Tabi bir zamanlar..

Beni aldatana kadar yani.

Kızı tanıyordum, bizim okuldan yaşıtımız bir kızdı. Ve eğri oturup doğru konuşmak gerekirdi, oldukça güzeldi. Fakat beni aldatmasına değer miydi, yorumum yoktu.

Umutla iki buçuk ay kadar bir ilişkimiz olmuştu. İlişkimizin ilk haftalarında beni cidden sevdiğine inanmıştım. Her gün, her saat iltifatlar ediyordu, hediyeler veriyordu, günün yirmi dört saati de aralıksız konuşuyorduk. Fakat sonrasında ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Birdenbire soğuk yapmaya başlamıştı. Hep öyle olurdu ya zaten..

Soğuk yaptığı zamanlarda o kızla konuşmaya başladığını tahmin ediyordum. Sürekli o kızın yanındaydı, beraber vakit geçiriyorlardı. Her teneffüs onun yanına gidiyordu.

İlk başta arkadaş olduklarını düşündüm. Yanlış bir düşünceye kapılmak istemedim. Belki de benim yanlışım buydu, bilemiyorum..

Fakat Umut'un yanıma gelip bana beni aldattığını söylediği gün.. Hayatımın en rezalet günüydü. Tam sevildim derken böyle bir darbe yemek aklımın ucundan bile geçmemişti.

Kısacası sanırım hiç sevilmeyecektim. Uzun bir süre aşka inanabilir miydim? İşte orası soru işaretiydi.

Bu zamana kadar yaşadıklarım beynimde tekrar tekrar özetini geçerken bende her zaman yaptığım gibi okula gitmek için olan hazırlığımı bitirdim. Fazla özenmiyordum, sadece okul kıyafetlerimi giyiyordum ve saçlarımı tarıyordum.