AŞK EN NİHAYETİNDE

37. bölüm: ''özledim.''

Müzik: Erika Lundmoen - Yad

Hoş geldiniz sevgili yârilerim!

İnşallah gününüz güzel geçiyordur. Keyifli okumalar ve keyifli bir yaz tatili diliyorum. Umarım karneleriniz güzeldir💖

^^^

Bilge Poyraz

"Bilge, bana bir tost yapsana abim."

Dizlerimi karnıma çekip oturduğum koltukta keyifle televizyondaki dizimi izlerken abimin seslenmesiyle bütün rahatım bozulmuştu. Karşı koltuğa geçmiş, tost yapmamı söylüyordu. Ama olmazdı ki! Dizim kaçıyordu, hem de en heyecanlı yerinde!

Gözlerimi devirdim. "Bir kere kalkıp kendin yapsan olmuyor değil mi abiciğim? Dizi izliyorum görmüyor musun?" Omuzlarını silkti keyifle. "Senin ellerinden nasıl tatlı oluyor bir bilsen.. Hadi güzelim, hadi."

Annem ve babam işteydi. Abim ise üniversite 2. sınıf öğrencisiydi, ekonomi okuyordu. Bugün dersi olmadığı için okula gitmemişti. Ben ise hem devamsızlık hakkımı kullanmak istediğimden hem de Emir'i görmek istemediğimden okula gitmek istememiştim. Anlayacağınız bugün evde baş başaydık. Yani bu da bütün bir gün birbirimize sataştığımız günlerden birisi olacaktı.

Koltuktan kalktım ve mutfağa doğru yol aldım. Tam salondan çıkarken abim "Bilge!" diye seslendi. Ona dönüp baktığımda tekrardan sırıttı. "Tam ekmek olsun abim, içine ketçap mayonez sıkmayı unutma."

Bende bir şey söyleyecek diye bekliyordum. Gözlerimi devirdim ve mutfağa girdim. Buzdolabından ketçabı, mayonezi ve kaşarı çıkardıktan sonra ekmeklikte hiç ekmek kalmadığını fark edip omuzlarımı düşürdüm. "Of bir bu eksikti ya.."

Mutfaktan çıkıp salonun kapısının pervazına yaslandım abim olacak şahısa bakarken. "Evde ekmek kalmamış." Ardından kapıdan doğruldum ve demin oturduğum koltuğa geri yayıldım. "Ne yazık ki senin tost iptal." dedim son derece sevinçli bir şekilde.

Başta tip tip baktı. Sonra oturduğu yerde doğruldu. "Bu zekayla sınıfta nasıl kalmadığını düşünmüyorum değil bazen." dedi. Kaşlarımı çattım. "Ne alaka?"

"Bakkala gidip ekmek almayı akıl edemiyor musun canım kardeşim? Onu da biz mi söyleyelim?"

Gözlerim seğirdi. "Peki sen bu yaşında ellerin ve bacakların olduğunu hatırlayıp kendi ekmeğini alıp tostunu yapmayı akıl edecek zekaya sahip değil misin? Meraktan soruyorum, yanlış anlama yani."

"La havle.. Kızım okulum yok bugün, dinlenmek istiyorum. Bilmem anlatabildim mi? Şevket amcadan al da gel işte hadi da! Valla parayı da ben vereceğim."

Parayı da ben vereceğim lafından sonra bakkala gitmenin çok da büyük bir şey olmadığını düşünüp kalkmaya karar verdim. Ne de olsa para benden çıkmayacaktı. Benim de işime gelirdi.

Hemen ayaklandım. "Para verme abi, kartını ver. Bende bir şeyler alayım kendime." Kınayıcı bakışlar attı. "Parayı benim verdiğimi duyunca nasıl da kalkıyorsun.. Kardeş değil hain amına koyayım!"

Hunharca güldüm. "Bazı şeylerin bedeli vardır yeğen." Gözlerini devirdi ve kafasıyla portmantoyu işaret etti. "Cüzdanımdan al kartı, oyalanmadan gel."