"Metanoia" [Complete]

┨Chapter 5├

سلام عزیزهای دلم

امیدوارم سالم و سلامت باشین.

خوشگلا شرط ووت رو نرسوندین اما آپش کردم تا عزیزانی که همیشه همراهم بودن بی نصیب نمونن.
اما پارت بعدی همچین خبری نیست چون نظرات و ووت هاتون شرط اپ هر پارته.

امیدوارم لذت ببرین.♡

#Respina

______________________

-حرفی نزده؟

لوهان همونطور که به سفارشات نگاه میکرد خلاصه جواب سهون رو داد:

+نه، به زور با خودم آوردمش رستوران و بجای دستیارم ایستاده اما همه کارها رو خودم میکنم‌.

صدای مرد از پشت تلفن گرفته و شرمنده بود.

-متاسفم لوهان.

+چیزی نیست...دیگه باید قطع کنم کلی کار دارم‌.

-هوم.

کوتاه خداحافظی کرد و تماس رو قطع کرد.

سرش رو سمت جونکین چرخوند که به غذاها خیره بود و هر از گاهی ناخنک میزد.

-جونگین‌

پسر بلند قامت سرش رو کج کرد و همونطور که دهنش میچرخید سمت سرآشپز برگشت.

-هوم؟

-میتونی سبزیجاتو ریز کنی؟

مرد اخم کوچیکی کرد و جلو رفت.

-گاهی وقت ها اینکارو میکنم.

لوهان بالاخره لبخند کمرنگی زد.

-خوبه...اینارو به قسمت های مساوی ریز کن.

-هوم

به قسمت دیگه آشپزخونه رفت و به باقی آشپز ها سر زد.

-حواست باشه کتف و بال زیادی رنگ نگیره.

-بله

نیم نگاهی به جونگین انداخت و وقتی پسر رو سرگرم کارش دید با خیال راحت تابه رو گرفت و کفش رو چرب کرد و روی شعله گذاشت.

-سرآشپز

لوهان سرش رو بالا برد و به کیونگسو چشم دوخت.

-چیه؟

-سفارش جدید داریم.

-بذارشون رو میز سفارشات الان میام.

کیونگ لبخند بی‌رنگی زد و متعجب به جونگین نگاه کرد که با نهایت آرامش سبزیجات رو ریز میکرد. چونه اش رو کج کرد و ناخواسته لب زد:

-هی تازه وارد یه کم سریعتر مشتری اون بیرون منتظر غذاشه.

جونگین زیر چشمی به پسر ریز جثه نگاه کرد و پوزخند کجی گوشه لبش نشوند و بی اعتنا به کارش ادامه داد.

کیونگسو با حرص گوش لبش رو بین دندون‌های نیشش گرفت.

-کری؟ یا زبون منو نمیفهمی؟

مرد چاقو رو کنار گذاشت و با دستمال خرده‌های سبزی رو از روی انگشت‌هاش برداشت.