Senin İçin

Senin İçin 1 - Buraya Ait Değilim

"Şimdi sen de öyle bakarsan bana ne anlarım ben yazdığım şiirlerden
Her defasında başa dön derim ama kalırım sen anlamazsan
Kirli camlardan bakarım
Güneşin aydınlığına değil de her defasında temizlemediğime yanarım
Güzel kadın, sessiz kadın... Neredesin şimdi sen?"
*Koray Avcı, Yakarım Geceleri*

-

Şöminenin yanındaki kahverengi koltukta her zaman ki gibi ayaklarımı kendime çekmiş, o eski sıkılgan halimden eser kalmamış bir şekilde oturuyordum. Aramızdaki masa seni ve beni, sanki duygularımı yansıtırmış gibi ayırıyordu. Sigarayı tutan ellerin, yılların yorgun izlerini taşırcasına çizgili, yıpranmış bir haldeydi. Sana bakmamaya çalışırken, bir o kadar da bakma arzusu duyuyor, incitmek istiyor, bu beni saran huzursuzluktan defolup gitmek istiyordum. Yine yanındaydım, sinirimi, nefretimi, sevgimi bastırıp gelmiştim yanına. Çağırmıştın, çağırmıştın da neyi bekliyordun? Yine kafanda neyi kurguluyordun? Sigaranı söndürmek için küllüğe eğildiğinde kıvrılan dudağın başlıyoruz emrini vermişti.

Artık başla!

Gözlerinle baştan sona taramıştın beni. "Saçlarını Boyamışsın" dedin. Boyamıştım. Üzüldükçe yaptığım gibi. Üzdüğün gibi.
Elini telefonuna uzattın. Hala konuşmuyordun, konuşmayı o kadar çok seviyorken bugünkü bu sessizliğin beni boğuyordu. Bir melodi yükseldi telefondan, "Sadece dinle". Daha önce dinlemediğim biriydi, tanıdık değildi. Bilmediğimi anlar gözlerle "Koray Avcı" dedin.

"Bu aşkın efkarı şarkılarda
Hüzün bende solacak
Bizi zaman yenecek
Ve anılar kalacak
Geçtim borandan kardan
Yitirdim bahçeleri
Ellerimi tutmadın yar
Yatamam geceleri."

Derin bir nefes almama nedendin sen. Buraya bunu dinlemeye gelmemiştim. Kendini şarkıya kaptırmıştın.

"Barın! Yeter."

Yuvarlak yüzünü, yuvarlak gözlerini bana dikmiştin... Bakışın beni allak bullak eder şekildeydi. Yine aynı his! Nefretim engel olamıyordu buna, beni sana çeken neydi? Kimine göre yakışıklı sayılmayan, beyaz tenli uzun boylu bir adamdın sadece.
Tekrar "Barın"dedim.

Konuş. Beni seni affedeyim diye çağırdın, affedilecek bir şey göremiyorum, telefon aramaların, mesajların, rahatsız edişlerin affetmeme neden değil Barın! Bir sonuç ver bana, bir şeyler söyle.

"Sana ihtiyacım var Umay"...

Tek bir kelimen içimi kıpırdatmaya yetmişti. Ama hayırdı, yelkenleri bu kadar çabuk indirmeyecektim. Duygularıma engel olmalı, hislerimin elini tutup geri çekmeliydim.

"Seni özlüyorum Umay, huzurunu, yanındaki huzurumu özlüyorum." dedin.

Özleyeceksin, elbette sana dokunuşumu kokunu içime çekerek öpüşlerimi özleyeceksin. Ben de özleyeceğim Barın ben de, bu geceyi bitirmezsek, sessizliğe gömülürsek özlemekle geçecek. Geçecek ve gidecek.

Bakma öyle, bakma... İstemiyorum gözyaşımı, senin karşında yıkılmayı. Konuş sadece konuş.

-

Güzel yorumlarınızı ve beğenilerinizi eksik etmeyin :)

Bana ulaşmak için;

Instagram: @bitutamhasret

Twitter: @bitutamhasret

Tumblr: @bitutamhasret